Τζαστ ντου ιτ

Στις 3 του Μάρτη ήμουν οργισμένος. Όταν προσφιλές μου άτομο ζήτησε να μάθει το λόγο της οργής μου, απάντησα κομματάκι απότομα: «Θέλω να δείρω έναν πασόκο». Το προσφιλές μου άτομο πισωπάτησε ορθώνοντας τα χέρια σε στάση άμυνας. (Χα, καλά το ψυλλιαζόμουν ότι είναι κι αυτός ένας πασόκος). Το έχω ξαναπεί: Δεν είμαι κατά της βίας. Δεν καταδίκασα, για παράδειγμα, τον ξυλοδαρμό του κυρίου Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ. Καταδίκασα ωστόσο ολόψυχα τον εντέλει μη ξυλοδαρμό του.
Εξακολουθώ να θέλω να δείρω πασόκους. Όχι, όπως είπε πρόσφατα μέσα στη βουλή η κυρία γενική γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος Αλέκα Παπαρήγα, με πολιτικά επιχειρήματα («οι εργαζόμενοι θα σας πάρουν με τις πέτρες»). Όχι, θέλω πραγματικά να δείρω τους πασόκους. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το λεγόμενο ταξικό μίσος. Μάλλον δεν είναι. Διότι το ταξικό μίσος πρέπει να αναπτυχθεί προς τους πλουσίους, τους έχοντες και κατέχοντες, τα αφεντικά, δεξιά και αριστερά, τις τράπεζες, τους βιομηχάνους κτλ. Κατανοώ πως το μίσος που νιώθω αυτή τη στιγμή προς τους πασόκους είναι εκδικητικής, εκτονωτικής φύσεως και δεν διαφέρει πολύ από το μίσος που ολοφάνερα νιώθουν προς τους δημοσίους υπαλλήλους κάποιοι συνέλληνες, οι οποίοι μάλιστα επικροτούν τα κυβερνητικά μέτρα και επιχαίρουν για τα διαφαινόμενα δεινά των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι τα δεινά πλέον χτυπάνε την πόρτα όλων, εκτός απ’ αυτών που συνήθως τη γλιτώνουν. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν φταίνε για τα οικονομικά μας δεινά. Κακά τα ψέματα, αυτό που κάποιους κατατρώει ωσάν σαράκι είναι η ζήλεια ψώρα μπροστά στο ενδεχόμενο κάποιοι άνθρωποι να μπορούν ίσως να δουλεύουν λιγότερο από τους άλλους.
Θεωρώ ότι οι πασόκοι φταίνε σε έναν μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κοινωνική κατάσταση. Και προτού εξηγηθώ, να διευκρινίσω ότι δεν τα έχω με τους 60αρηδες και βάλε ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αυτούς που θεωρούν, λανθασμένα βέβαια, ότι ψηφίζουν αριστερά, αυτούς που είχα κυνηγηθεί και ταλαιπωρηθεί απ’ την επάρατο δεξιά και που απ’ το ’81 και μετά ένιωσαν μια κάποια ασφάλεια. Όχι, αυτοί δεν με ενδιαφέρουν. Δεν έχω απαιτήσεις απ’ αυτούς.
Εχω την απαίτηση όμως από τους υπόλοιπους, ειδικά απ’ τους μορφωμένους, μοντέρνους συνομήλικούς μου, να μην είναι τόσο ψαράδες και χάφτες. Να μην κάνουν λες και γεννήθηκαν προχτές. Να γνωρίζουν την πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου. Να θυμούνται αν ο ΓΑΠ ήταν ή όχι υπουργός του κυρίου Σημίτη. Αν ήταν συνυπεύθυνος για την εισαγωγή των πρώτων πραγματικά σκληρών νεοφιλελεύθερων μέτρων στη χώρα μας. Ποιος ήταν αυτός που εισήγαγε τους όρους "διά βίου κατάρτιση" και "διά βίου εκπαίδευση"; Τον όρο «απασχολήσιμος»; Ποια κυβέρνηση έκανε τα χρηματιστηριακά παιχνιδάκια εθνικό σπορ; Ποια κυβέρνηση ανέλαβε και προετοίμασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Ποια κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ να δείρουν τους συνταξιούχους; Ποια κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ να δείρουν τους φοιτητές έξω απ’ τα εξεταστικά κέντρα, Ιούνη του 98, στο πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ; Ποια κυβέρνηση υιοθέτησε ασφαλίτικες, αστυνομοκρατικές πρακτικές, χρησιμοποιώντας χάπια και άλλες ουσίες σε νοσηλευόμενο ασθενη, ύποπτο για τρομοκρατία, προκειμένου να μιλήσει; Ποιο κόμμα ως κυβέρνηση έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ παραβίασης του πανεπιστημιακού ασύλου; Ποια κυβέρνηση άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις; Ποια κυβέρνηση ήταν σφιχταγκαλιασμένη με τα εκδοτικά – κατασκευαστικά – επιχειρηματικά συμφέροντα; Ποια κυβέρνηση υπέταξε την οικονομική ζωή του τόπου στο βωμό των οικονομικών δεικτών που έπρεπε να επιτευχθούν προκειμένου να μπούμε στην ΟΝΕ, παραποιώντας τους συγκεκριμένους δείκτες εντέλει; ΠΑΣΟΚ και Σημίτης είναι οι σωστές απαντήσεις, μην το ψάχνετε.
Θέλω λοιπόν να δείρω όσους πήγαν και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, αγνοώντας το παρελθόν του. Πιστεύοντας τις εξαγγελίες του Γιωργάκη (λεφτά υπάρχουν -στις κάλτσες μήπως αγαπητέ Γιώργο;), που περίτρανα αποδείχθηκαν ψέματα. Και μην ακούσω τη γνωστή αηδία ότι «δεν ήξερε ο Γιώργος την κατάσταση». Αφενός υπάρχουν δημοσιεύματα που αποδεικνύουν ότι ήξερε πολύ καλά την κατάσταση από πριν, αφετέρου, στην περίπτωση που όντως δεν ήξερε, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να ευσταθεί ως δικαιολογία η άγνοια. Τι είδους πολιτικός είναι αυτός που δεν γνωρίζει; Πόσο άσχετος; Στον πολίτη η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Γιατί να αποτελεί ελαφρυντικό η άγνοια της κατάστασης για τον πολιτικό; Τα δικαστήρια επίσης ασχολούνται με τον έντιμο ή μη πρότερο βίο του εκάστοτε κατηγορουμένου. Γιατί, ρε πασόκοι, που είχατε ελπίδες για μια καλύτερη Ελλάδα απ’ τον Γιωργάκη, δεν ασχοληθήκατε με τον πρότερο βίο του ΠΑΣΟΚ, πριν το ψηφίσετε;



ΥΓ. Το τραγουδάκι σπέσιαλ αφιερωμένο στο ΠΑΣΟΚ.