Cyberpunk: dead or alive?

Δεν θυμάμαι πόσο χρονών ήμουν, θαρρώ 13-14, τότε που είχα δανειστεί απ' τη βιβλιοθήκη (ακόμη στεγαζόταν στο κτίριο της ΧΑΝΘ) ενα βιβλίο με απολύτως γλιτζιασμένες σελίδες "Ανθολογια Cyberpunk Μυθιστορήματος". Το μόνο που θυμόμουν μέχρι σήμερα είναι ότι δεν είχα εντυπωσιαστεί καθόλου απ' την ανάγνωσή του, αλλά κι αυτή η ανάμνηση ήταν αμυδρή. Περισσότερο θυμόμουν ότι ένα απ' τα διηγήματα τιτλοφορούταν "Το Πέος του Φρανκεστάιν", αλλά και απ' αυτό το διήγημα, πάλι, λίγα θυμόμουν: μόνο ότι πρωταγωνιστούσε ένα ζευγάρι: ο τύπος με το -τεράστιο- πέος του Φρανκεστάιν και η τύπισσα με το κολλητό τζην, το ξεθωριασμένο μπλουζάκι, τα μεγάλα βυζιά και τον ωραίο κώλο. Πέραν τούτου ουδέν... Αλλά εντέλει, τίποτε δεν είναι τυχαίο, ακόμη κι αν εμείς έτσι νομίζουμε, και κάθετί που συνταντούμε μια φορά στη ζωή μας σίγουρα θα το ξαναβρούμε. Τυχαία διάλεξα πρόσφατα από μια φιλική βιβλιοθήκη το βιβλίο του Βασίλη Δρόλια "Τυχαία Είσοδος". Οπως έχω ξαναπεί, με αρέσουν τα εξώφυλλα της σειράς cult των εκδόσεων Τόπος. Εντάξει, τυχαίνει να με αρέσουν και οι θεωρίες συνωμοσίας. Με αρέσουν και οι εμμονές. Νομίζω πως και με αυτά, πέρα των άλλων, ασχολείται το βιβλίο αυτό, το οποίο, επειδή δεν είμαι κριτικός (αλίμονο, ούτε καν Κρητικός δεν είμαι), δεν γνωρίζω αν θεωρείται cyberpunk. Αλλά μου θύμισε το cybepunk, το οποίο ως λογοτεχνικό είδος έχει ξεφουσκώσει αρκετά, μετά την ακμή του στη δεκαετία του '80. Αλλωστε μια κριτική του βιβλίου αναφέρει τον Νευρομάντη του Γουίλιαμ Γκίμπσον, το οποίο νομίζω πως θεωρείται cyberpunk, oποτε τελος πάντων ελπίζω να μην πέφτω παντελώς έξω στους συνειρμούς μου. Τελειώνοντας το βιβλίο, αν κάποιος με ρωτούσε τη γνώμη μου, ένα πράγμα θα μπορούσα να πω ευθύς αμέσως, χωρίς πολλή σκέψη: τίμιο βιβλίο, δεν παριστάνει κάτι που δεν είναι, άξιζε το χρόνο του 100%. Ομως η τυχαία συμπτωματική διαδοχή τυχαίων συμπτώσεων δεν σταματά εδώ. Σκαλίζοντας στο ίντερνετ, βρήκα πως ο συγγραφέας του βιβλίου διατηρεί κάποια ιστολόγια και ότι στο παρελθόν, χωρίς να γνωρίζω τίποτε παραπάνω επ' αυτού, είχα λινκάρει προς τα μπλογκς του, κι αυτός είχε απαντήσει με ενα σχόλιο, όλα σχετικά με τον Πύνσον, τον οποίο εγώ ως συγγραφέα τον φοβάμαι, αλλά ξέρω πως ο συνιστολόγος Νικολάκης Διάσελος και ο καλός Δύτης των Νιπτήρων είναι Πιντσονολάτρες. Ολα είναι μια παγκόσμια συνωμοσία τελικά. Μένει μόνο να βρω ποιοι την έχουν στήσει και εναντίον ποιανού.

ΥΓ. Αυτή η ανάρτηση διεκδικεί όχι το ρεκόρ αλλά μια μπίρα Γκίνες για τη πλέον πολυάριθμη παράθεση λινξ σε ένα και μόνο ποστ.



Ούτε και η επιλογή του συγκεκριμένου κομματιού είναι τυχαία.