Εντάξει, ντεμέκ ψαγμένος τίτλος, όπως αρμόζει και με το θέμα της ανάρτησης. Εγώ, κανονικά, με τέτοια κουλτουριάρικα θέματα, τα οποία δεν αντιλαμβάνομαι πληρως, δεν ασχολούμαι. Γράφω ως ενδιάμεσος, ως interim, αντί του Σαλαδίνου, που δεν έχει πρόσβαση στο ίντερνετ. Του το υποσχέθηκα, διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να γλιτώσω: τ' αυτί μου κόντευε να λιώσει απ' την ακτινοβολία του κινητού, καθώς τον άκουγα να μου παραθέτει όσα κι εσείς θα διαβάσετε, αν έχετε την υπομονή, παρακάτω.
Ακόμη κι εγώ, που το μόνο που με νοιάζει εσχάτως είναι αν το βρόμικο απ' την καντίνα, τέρμα Γιαννιτσών, είναι καλύτερο απ' τον θρυλικό "Μαύρο" στη στροφή Τερψιθέας, στη Θεσσαλονίκη, όταν διάβασα αυτές τις γραμμές, σάλταρα:
Ακόμη κι εγώ, που το μόνο που με νοιάζει εσχάτως είναι αν το βρόμικο απ' την καντίνα, τέρμα Γιαννιτσών, είναι καλύτερο απ' τον θρυλικό "Μαύρο" στη στροφή Τερψιθέας, στη Θεσσαλονίκη, όταν διάβασα αυτές τις γραμμές, σάλταρα:
«ο στοχασμός του [Λορεντζάτου] παραμένει ο στοχασμός ενός λογίου ο οποίος υπερασπίζεται με απολύτως ελεύθερο πνεύμα τις θέσεις του. Και τι είναι ένας τέτοιος λόγιος; Αντιιστορικός, αλλά όχι απολιτικός. Αντιμαρξιστής, αλλά όχι απολογητής του πολιτικού συντηρητισμού ή αντιδραστικός. Πιστός, αλλά όχι ρασοφόρος. Ελληνίζων, αλλά όχι ελληνοκεντρικός και υπερπατριώτης. Αρχαιογνώστης, αλλά όχι αρχαιολάτρης. Θαυμαστής της παράδοσης, αλλά όχι παραδοσιοκράτης. Αντικαθαρευουσιάνος, αλλά όχι προγραμματικός ή προγραμματισμένος δημοτικιστής. Κι ακόμη (το κυριότερο ίσως), μοντερνιστής, αλλά όχι δέσμιος του οποιουδήποτε φορμαλισμού. Ένας οργανικός (όσο κι αν δεν θα άρεσε στον Λορεντζάτο ο όρος) διανοούμενος» (Β. Χατζηβασιλείου (σημ. ΠανωςΚ: ο τελευταίος σύμφωνα με το βιογραφικό του, είχε ξεκινήσει να αρθογραφεί απ' την Αυγή, πώς τα φέρνει η ζωή ε; χοχοχο), «Βιβλιοθήκη» Ελευθεροτυπίας, 11.9.2009).
Ρε πούστη μου, σκέφτηκα, αυτός ο Λορεντζάτος, τι διάλο έχει κάνει στη ζωή του; Τι έχει γράψει (είπαμε είμαι άσχετος, η μόνη μου σχέση με την κουλτούρα είναι οι Σεπουλτούρα...). Σύμφωνα με το άρθρο της Αυγής, έχει γράψει και το εξής αμίμητο:
«Μπορεί να καταλάβει καλύτερα κανένας αναδρομικά τον κατασυκοφαντημένο, για πενήντα χρόνια και περισσότερο, από τους (ψευτο)διανοούμενους διορατικό νόμο του Ελευθέριου Βενιζέλου για το ιδιώνυμο αδίκημα (delictum sui generis) 'Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών' του 1929. Και ποιο μεγαλύτερο αδίκημα υπάρχει καταπάνω στο κοινωνικό καθεστώς της δημοκρατίας και στις ελευθερίες των πολιτών από τον κομμουνισμό ή από όσους θέλουν και το κοινωνικό καθεστώς της δημοκρατίας να ανατρέψουν και τις ελευθερίες να καταργήσουν; Δαιμόνιος ο ανήρ. Ο Ε. Βενιζέλος κατάλαβε αμέσως την ουσία του ζητήματος και νομοθέτησε. Από τότε. (Όταν άλλοι δεν καταλάβαιναν τίποτα - και εδώ και αλλού.) Αλλά τότε -σήμερα το βλέπομε- ήταν αλίμονο, φαίνεται, πολύ νωρίς. Όπως είναι και ακόμα τώρα για μερικούς νωρίς». (σελ. 360).
To επόμενο χωρίο δεν πάει πίσω επίσης, διότι εξηγεί με σαφήνεια την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη:
«Το φοβερό δεν ήταν πως πίστεψαν οι άνθρωποι τη λεγόμενη διαλεχτική πορεία της ιστορίας από το φεουδαλισμό στον καπιταλισμό και από εκεί στο σοσιαλισμό, αλλά πως θέλησαν να πειθαναγκάσουν τη ζωή να ακολουθήσει τα σχήματα αυτά μιας «σκοτεινόμυαλης» (Σολωμός) φιλοσοφίας, με τίμημα εκατομμύρια θύματα -μιλάω για νεκρούς (χώρια η σκλαβιά των ζωντανών)- και τη δημιουργία απάνθρωπων ολοκληρωτικών καθεστώτων σε όλον τον κόσμο. (Στο λογαριασμό πρέπει να περάσει κανένας και τις βίαιες αντιδράσεις που ένας τέτοιος κατακλυσμός προκάλεσε -αντίμαχοι ολοκληρωτισμοί- για να καταλάβει καλύτερα τις πραγματικές διαστάσεις της καταστροφής)» (σελ. 167).
Σύμπτωσις; Σήμερα και ο Απ. Διαμαντής, στο Εψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, αναπολεί τις παλιές καλές ημέρες που αυτός ο τόπος έβγαζε πραγματικούς διανοούμενους, σαν τον... -ναι, σωστά μαντέψατε!- τον Λορεντζάτο.
Εδώ το κείμενο της Ελευθεροτυπίας, κι εδώ της Αυγής.
Κι εδώ.... οι πραγματικοί, ολόδικοί μου οργανικοί διανοούμενοι, η δικιά μου η κουλτούρα, Σεπουλτούρα:
3 σχόλια:
Είχα ξαναδιαβάσει αφιέρωμα στον Λορεντζάτο από την Ελευθεροτυπία τον Αύγουστο, κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα βιβλίο (700 σελίδων) με σύντομα σχολιαστικά - ιδεολογικά κείμενά του και γράφτηκαν σχετικά άρθρα σε πολλές εφημερίδες το τελευταίο διάστημα.
Γενικά, νομίζω ότι ακόμη και σε δεξιούς - συντηρητικούς διανοούμενους μπορεί να βρει κανείς ενδιαφέροντα πράγματα (τουλάχιστον να καταλάβει τον τρόπο σκέψης τους), αλλά η ανάγνωση των συγκεκριμένων αποσπασμάτων που ξεχώρισε η Ελευθεροτυπία από το βιβλίο του Λορεντζάτου, μου προκάλεσαν μάλλον ευθυμία:
«Ο ασύδοτος καπιταλισμός και ο ασύδοτος αντικαπιταλισμός δεν φέρνουν το τέλος των πολέμων. Το κέντρο (αν ποτέ βρεθεί) χρειάζεται. Όχι πάλη των τάξεων, όχι ακρότητα, αλλά μεσότητα των τάξεων, συνδιαλλαγή. Το κέντρο = ειρήνη».
«Αγαπήστε τον τόπο σας και τους ανθρώπους που τον κατοικούν, πιο πολύ από τις θεωρίες ή τις ιδεολογίες σας και τα βιβλία που διαβάζετε. Σε καμιά περίπτωση μη βάλετε τα δεύτερα απάνω από τα πρώτα (μη λησμονάτε ποτέ τα όσα έγιναν στον τόπο κάθε φορά που δεν τηρήθηκε το προβάδισμα αυτό). Όταν σεβαστείτε την Πίστη του λαού και όταν σεβαστείτε τη Γλώσσα του λαού -αλλά πραγματικά σεβαστείτε, όχι ψευτιές- τα άλλα όλα θα ακολουθήσουν από μοναχά τους»
Τι περίεργο να δημοσιευτεί αυτό το αφιέρωμα σαυτο το δημοκρατικό πρότυπο παραμονή εκλογών!!!!
η αυγή πάντως εξαιρετικά αντανακλαστικά βλέπω... μπράβο
ΠανΚ, κουλτούρα , σεπουλτούρα
υγ. η έτερη μυθολογική κατασκευή ονόματι ελ.βενιζέλος πάντως δε θα μπορουσε να λείπει απ τις αναφορές του λορεντζάτου! όπως και από τις αναφορές ενός άλλου μεγάλου δημοκρατη>> http://jungle-report.blogspot.com/2009/07/blog-post_08.html
Ηead charge, σαφώς, ειδικά εγώ, δεν μπορώ να αφορίσω κανέναν Λορεντζάτο, απ' τη στιγμή που δεν ξέρω, πραγματικά, τι έχουν γράψει, κάνει, πει. Και σαφώς αξίζει τον κόπο να διαβάζουμε οποιονδήποτε (σχεδόν) με ενδιαφέρουσα σκέψη, ακόμη κι αν διαφωνούμε.
Αρσέν, είδες τι καλοί που είναι οι συνασπισμένοι; Εσύ να τα βλέπεις που δεν θες να σε γράψουμε στον ΣΥΝ.
Δημοσίευση σχολίου