Οσο και αν εκτιμώ τον Σερτζ Τανκιάν (από τους System of Down) η παρακάτω εκτέλεση, στα βραβεία του MTV(!) του 2007 (πώς το έχει πει κάποιος; αν θες να καταστήσεις κάτι ακίνδυνο, οικειοποιήσου το) (μαζί με τους Foo Fighters, τους οποίους έχω γραμμένους στη -μπήκες μόνος σου στη- μαύρη λίστα -νύχτα έρχεσαι και φεύγεις νύχτα- της Αντζελας Δημητρίου) (πολλές παρενθέσεις ρε φίλε, μπες στο ψητό, το ψητό είναι για να το τρώμε, όχι για να εισερχόμαστε σε αυτό) του Holiday in Cambodia των Dead Kennedys με ενόχλησε. Ασε που το κοινό παρακολουθεί παντελώς ασυγκίνητο. Αν δεν βαριέστε συγκρίνετε τις δύο ζωντανές εκτελέσεις των κομματιών. Πρώτα η διασκευή, και μετά το ορίτζιναλ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ενόψει της Κυριακής: Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ!
4 σχόλια:
Κάθεσαι και εσύ τώρα να συγκρίνεις την πούτσα με την βούρτσα (με το συμπάθειο κιόλας).
Τέλος πάντων η διαφορά είναι ότι στην δεύτερη περίπτωση μιλάμε για ένα μουσικό (τουλάχιστον) κίνημα και στην πρώτη για δουλειές των μάνατζερ...
Άλλωστε το μέλλον της μουσικής βρίσκεται αλλού... (δες στο blog μου :). Τι να κλάσουν και οι DK μπροστά σε αυτό...
E όχι και βούρτσα οι Σίστεμ, φίλε μου Βάαλ!
Ωστόσο εχεις δίκιο. Μανατζερέικα προμοταριστικά κόλπα.
Πάντως η αοιδός στο βλογ σου θα μπορούσε να διασκευάσει και το Νάζι πανξ φάκ οφ. Πρέπει να την αναλάβω εγώ ως μανατζερ.
Ρε Πάνο, το Σάββατο τηγανίζουμε, αφού!
Δεν είμαστε Άρης!
Δημοσίευση σχολίου