Πολυμίληδες και δελφίνια Παραγουάης

Τον λέγαν Φρεντ κι ήταν τραγουδιστής στα σίξτιζ, κι ίσως να μη γούσταρε και πολύ αυτό που έκανε, παρότι του λέγανε, είσαι καλός αγόρι μου, προχώρα, κι αυτός πήγε κι έγραψε δυο τραγουδάρες, για να πει τι πραγματικά θέλει, το ένα τραγούδι έλεγε για τη φάση που περνά, ότι όλοι του μιλάνε, του λένε λόγια πολλά, μα αυτός δεν ακούει κανέναν, θέλει να πάει κάπου στον ωκεανό να αράξει και να μη του ζαλίζει κανείς τα αρχίδια

και έγραψε κι ένα άλλο τραγούδι στο οποίο λέει ότι δεν πά' να γίνειται πόλεμος, σφαγή, εγώ ψάχνω τα δελφίνια, δεν θα σώσω εγώ τον κόσμο, να ξες,
 

είναι σαν το ένα τραγούδι να συμπληρώνει το άλλο, να λέει την ίδια ιστορία και το καταπληκτικό είναι ότι ο Φρεντ ο Νιλ όντως την έκανε, σαν τελειώσανε τα σίξτιζ, να γαμήσω και τις μουσικές σας και την αμφισβήτησή σας, εγώ πάω να βρω τα δελφίνια και ασχολιότανε με αυτά μέχρι που πόθανε κάπου το 2001 από καρκίνο του δέρματος, άγνωστο αν ο καρκίνος του δέρματος οφείλετο στην υπερβολική έκθεση στον ήλιο λόγω που έψαχνε δελφίνια, και δες τώρα ας πούμε τον Ίγκι τον Ποπ, που διασκεύασε εξαιρετικά εκείνο το κομμάτι του Φρεντ με τους πολυμίληδες, με τους τύπους που μιλάνε συνεχώς, 

κι όχι μόνον αυτό, αλλά παίροντας τη σκυτάλη δεν έγραψε μετά για δελφίνια, αλλά για την Παραγουάη, όπου λέει το ίδιο πράγμα, όλο τα ίδια και τα ίδια μου πρήξατε τα αρχίδια, θα τα βροντήξω όλα και θα πάω στην Παραγουάη, ντοντ άσκ μι γουάη.