11 Μαρ 2014

Ακούνε φωνές

Η ρουφιάνα η κοινωνία, ωραία μοιραία σαν οπτασία σαν αμαρτία, πάει και βρίσκει τον πασαένα και του λέει τον καημό της, και ξυπνάει στον πασαένα μέσα του η Ζαν Ντ' Αρκ, ακούει φωνές και αρματώνεται και κατεβαίνει στην πολιτική αρένα ανταποκρινόμενος στο αιτημα της κοινωνίας κι αναρωτιέμαι με πόσους πήγε αυτή η ρουφιάνα η κοινωνία για να σβήσει τον καημό της, πόσους παραπλάνησε, αποπλάνησε, λαοπλάνησε και γέννησε τάσεις μεσσιανισμού, αυτομεγαλοϊδεατισμού, χυδαϊστί πόσοι την ψωνίσαν νομίζοντας πως εχουν την απάντηση στο αίτημα της κοινωνίας;
Κι εντέλει μόνο δεκανίκια του συστήματος έχει αιτηθεί αυτή η παλιοκοινωνία;

3 σχόλια:

pasaenas είπε...

Ε όχι και πασαένας ο Σ.Θ! Καλησπέρα καλησπέρα!

ΜΗΠΩΣ λέω ΜΗΠΩΣ είπε...

η κοινωνια δεν αιτειται?
η κοινωνια ειναι?
η κοινωνια εμπεριεχει και εμπεριεχεται στο συστημα?
ειναι θεμα ποιοτητας ΚΑΙ ποσοτητας των ποιοτικων (ταξικων) και των σαπιων (δηθεν αταξικων) ερεθισματων που κληροδοτουνται,αναπαραγονται και γεννιουνται?
ο πασαενας εισαι και φαινομαι?

ΠανωςΚ είπε...

Καλησπέρα, Pasaenas. Κι έχεις δίκιο, πασαένας εντέλει είναι μόνον ένας κι άλλος κανένας!

Φίλε/η που λες μήπως: Μπορεί και να 'χεις δίκιο. Δεν τα καλοκατέχω αυτά που θέτεις.