Ορθιοι στο χολ, φορούσα σώβρακο, εσύ κασκόλ, τρώγαμε παστίτσιο από το καλό σου το σερβίτσιο, κοιταξες τα διαφημιστικά από τις πιτσαρίες, τι τις θέλουμε αυτές τις αηδίες; για μιαν ώρα ανάγκης, άμα κάτι συμβεί, να έχω κάπου να τηλεφωνήσω, κάποιον να μιλήσω, την ψυχή μου να ανοίξω, να εξομολογηθώ ότι μου τελειώνουνε τα μεγκαμπάητ, μένω άυπνος ατ νάητ, περιμένω το εντ του μήνα, να μου τελ ξαναξεκίνα.
4 σχόλια:
Θυμάμαι κάποτε που το παστίτσιο ήταν εκτός νόμου
Οι λαϊκοί αγώνες όμως αποκατέστησαν την αδικία, το παστίτσιο ανήκει ελεύθερα σ' ολόκληρη την κοινωνία!
Το στίγμα δεν φεύγει ποτέ... Οι καλές ελληνικές οικογένειες πλέον δεν το προτιμούν. Καταφεύγουν στο μουσακά ή στην παραδοσιακή μπολονιέζε της καλαμπάκας...
"η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά" (είναι και ταινία)
Δημοσίευση σχολίου