14 Νοε 2013

Μια βδομάδα κλεισμένος μέσα

Τις νύχτες, καμιά φορά, φεύγει και ψηλαφιστα στα σκοτεινά βρίσκει εύκολα το δρόμο για το νησί, σε ένα δωμάτιο ασφυκτικά γεμάτο, που κάτι κορίτσια με δερμάτινα, αντί να διαβάζουν για την εξεταστική του σεπτέμβρη παίζουν το kiss off των violent femmes με δύο ακουστικές κιθάρες και στα σωστά σημεία τραγουδούν όλοι μαζί γιέγιέ, και κάπου παραπέρα δύο μεθυσμένοι παρεξηγούνται μαλώνουν και τα ξαναβρίσκουν από το ένα ποτό στο άλλο κι όλοι μαζί οι παριστάμενοι κοροιδεύουν μέχρι που τον πιάνουν τα κλάματα τον νεοεισελθόντα από το διπλανό δωμάτιο που ήρθε να τους κάνει παρατήρηση για τη μουσική και τη φασαρία και του λένε τι παπούτσια είναι αυτά που φοράς ρε; και φεύγει να πάει να βάλει άλλα, και το πιο περίεργο είναι ότι μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό και τη νιότη αυτός (αυτος, δηλαδή εγώ, και όχι εκείνος με τα παπούτσια) βρίσκεται με τη σημερινή του ιδιότητα χοντρος 112 κιλά κι έχει περάσει μια βδομάδα κλεισμένος σε αυτό το δωμάτιο ξενοδοχείου της κέρκυρας κι ειναι ντροπή που ακόμη δεν έχει πάει μια βόλτα στη σπιανάδα κι ανοίγει την πόρτα κι είναι νύχτα ακόμη, νοέμβρης μήνας σε μιαν άλλη πόλη κι ολα (θα) πανε κατά διαόλου.

4 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

!!!

(εκστατικά επιφωνήματα θαυμασμού κλπ -και μερικά άλλα συναισθήματα)

ΠανωςΚ είπε...

Γεια σου φίλτατε Δύτη. Ναι στα συναισθήματα, όχι στα επιφωνήματα :)

άπιαστος λέιζερ είπε...

Ναι σε όλα.

ΠανωςΚ είπε...

Καλώς τον Άπιαστο Λέιζερ. Να αποφανθεί, μέσω του γνωστού τραγουδιού του, ο Κηλαηδόνης.