17 Σεπ 2013

Το ζήλεψα λιγάκι

Ρίσαρντ Καπισίνσκι, "Εβενος, το χρώμα της Αφρικής", εκδ. Μεταίχμιο:
"Είναι άρρωστος. Αλλά όχι πάντα, συνεχώς - μόνο κατά καιρούς, κατά περιόδους. Έχει επισκεφτεί διάφορους ντόπιους ειδικούς, αλλά κανείς δεν τον βοήθησε. Το πρόβλημά του είναι ότι κάτω από το κεφάλι του, κάτω από το κρανίο, έχει ζώα. Όχι πως τα βλέπει αυτά τα ζώα, πως τα επινοεί ή τα φοβάται, όχι. Καμία σχέση. Τα ζώα αυτά βρίσκονται κυριολεκτικά στο κεφάλι του, εκεί ζουν, τρέχουν, βόσκουν, κυνηγούν ή απλώς κοιμούνται. Αν τα ζώα αυτά είναι ήμερα, όπως οι αντιλόπες, οι ζέβρες ή οι καμηλοπαρδάλεις, τότε τα ανέχεται, μάλιστα του είναι και ευχάριστα. Καμιά φορά όμως έρχεται ένα πεινασμένο λιοντάρι. Πεινάει, είναι λυσσασμένο, μουγκρίζει. Και τότε το μουγκρητό ααυτού του λιονταριού του διαλύει το κρανίο".

4 σχόλια:

μεστ απ είπε...

μη με λιντσάρετε (πολιτικά) αλλά στην Αφρική τις αντιλόπες τις λένε Μακντόναλντς. Γιατί ταΐζουν, λενε, εύκολα όλα τα σαρκοφάγα, κι έχουν το Μ στον κώλο τους

ΠανωςΚ είπε...

αχαχχαχαχα, αυτό ρε συ ισχύει ή από το μυαλό σου το έβγαλες; Γαμάτο, όπως κι αν έχει!

μεστ απ είπε...

Ισχύει παιδί μου! το μόνο πράγμα που θυμάται ο μπαμπάς μου από το σαφάρι στη νότιο αφρική. όλη την υπόλοιπη ώρα είχε μάτια και αυτιά κλειστά μη δει κανένα λιοντάρι να τρώει καμιά αντιλόπη!

ΠανωςΚ είπε...

Ποιηματάκι:
Τουλάχιστον στην Ευρώπη
ουδείς τρώει αντιλόπη
και στα κανάλια παίζει πάντα Πόπη
και χαίρονται όλοι οι ανθρώποι.