Κατσαβίδια και ραπτομηχανές θα μας σώσουν

Το πόσο προφητικός θα έβγαινε ο Πάνως Κ. με αυτό το κείμενο το περίμενα. Το πόσο γρήγορα θα γινόταν προφητικός δε το περίμενα. Μέχρι που είδα αυτό στην Κυριακάτικη έκδοση της Καθημερινής. Το βρήκα και διαδικτυακά και σας το προσφέρω.

(εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι: Το ότι ο Πάνως Κ στο προηγούμενο πόστ λέει για ένα εξαιρετικό κείμενο δικό μου και εγώ μετά ακριβώς τον αποκαλώ προφητικό και τέτοια έγινε τυχαία. Τα λεφτά που δίνουμε ο ένας τον άλλο το ρυθμίζουν αυτό. Συνήθως δεν ευλογούμε τα γένια μας τζάμπα.)

Βασικά ας όψεται ο Γαστρονόμος που θέλει η Άφρο για να κάνει μαγικά φαγητά. Αλλιώς δε μπορώ να τη διαβάσω την εφημερίδα πια. Με εκνευρίζει. Κατάλαβα ότι δεν απευθύνεται σε εμένα και την παράτησα. Αλλά είπαμε, ας όψεται ο Γαστρονόμος. Έπεσε λοιπόν το συγκεκριμένο κείμενο στα χέρια μου. Στο διαδικτυακή έκδοση λείπει η πραγματικά πολύ καλή φωτογραφία με ένα κοριτσάκι λίγο μετά τον πόλεμο του 40 να κοιτά με θαυμασμό τα καινούργια του,κατάμαυρα, παπούτσια. Και μόνο η φώτο σε κάνει να σκεφτείς μίζερα. Γιατί είναι ωραία φωτογραφία. Και θα σου έφερνε στο νου ωραίες σκέψεις αν ήξερες ότι έχουν μείνει πίσω ανεπιστρεπτί αυτές οι εικόνες. Αλλά ουχί.
Ο συντάκτης του κειμένου Ηλίας Μαγκλίνης θέλω να πιστεύω ότι ξεκίνησε να δώσει μια αισιόδοξη άποψη για ότι γίνεται στην καθημερινότητα μας.
Θέλω να πιστεύω.
Γιατί τα έκανε σκατά.
Αυτό που είχε καταδείξει τότε ο ΠάνωςΚ είναι ότι σιγά σιγά θέλουν να περάσουν σε όλους την άποψη ότι εντάξει μωρέ δεν είναι και τόσο άσχημα πια, να θα επιστρέψουμε στις παρέες μας και θα περνάμε καλά. Και άλλες τέτοιες παπαριές. Πάμε να το δουμε βήμα βήμα;
Πάμε.

"Είναι βέβαια νωρίς ακόμα για να εξαγάγει κανείς ασφαλή συμπεράσματα, μια πρώτη όμως αναγνωριστική ματιά γύρω μας, μάς αφήνει υπόνοιες ότι επιχειρήσεις όπως συνοικιακά σουβλατζίδικα, πιτσαρίες κ. ο. κ. δεν κάνουν βέβαια χρυσές δουλειές, αλλά, δεδομένου ότι οικογένειες και παρέες κλείνονται πιο συχνά σπίτι πλέον, οι παραγγελίες σε delivery συνηθίζονται πολύ - τουλάχιστον σε ό, τι αφορά τις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν κερδίσει έναν κάποιο σεβασμό του κοινού"

Δε μπορούμε να εξαγάγουμε συμπεράσματα, πρώτη αναγνωριστική ματιά, υπόνοιες, συνοικιακά σουβλατζίδικα όχι βέβαια χρυσές δουλειές αλλά επειδή κλείνονται σπίτι οι παραγγελίες συνηθίζονται αλλά όχι και σε όλες αλλά σε αυτές που έχουν κερδίσει κάποιο σεβασμό. Και έρχομαι εγώ και λέω:
ΟΡΙΣΤΕ;;;;;;;;;
Είναι νωρίς αλλά ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα σουβλατζίδικα που συνήθως έχουν παραγγελίες αλλά όχι όλα αλλά αυτά που έχουν ΚΑΠΟΙΟ σεβασμό; Τι λέει ρε;
Πάμε παρακάτω;
Πάμε.

"Κάπως ανάλογα, επειδή οι βραδινές επισκέψεις σε φιλικά σπίτια έχουν αυξηθεί (σε αυτό έχει παίξει σημαντικό ρόλο, εκτός από την κρίση, και η απαγόρευση του καπνίσματος σε μπαρ και εστιατόρια), για να μην «πάμε με άδεια χέρια», μια στάση σε κάβα και κυρίως σε κάποιο ζαχαροπλαστείο επιβάλλεται".

Τι πάει να πει κάπως ανάλογα ρε φίλε; Δηλαδή έχουμε κλειστεί μέσα αλλά να, κάνουν δουλειές τα σουβλατζίδικα και οι κάβες. Μάλιστα. Δηλαδή λεφτά να βγούμε δεν έχουμε αλλά μια τσίπα την έχουμε και για να μη πάμε με άδεια χέρια αγοράζουμε μια πάστα ή ένα ουισκάκι;
Πιο κάτω πάμε.

"Πολλοί υπέθεσαν ότι ορισμένα επαγγέλματα ξεχασμένα από τον χρόνο (μεταποιήσεις ενδυμάτων, μοδίστρες, τσαγκάρηδες κ. ά.) θα ωφεληθούν από την κρίση: όπως το κοριτσάκι του 1945 στη φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου, για το οποίο τα καινούργια παπούτσια ήταν κάτι μοναδικό, για τον σημερινό Ελληνα της δεκαετίας του 2010 ίσως παύσει σιγά σιγά να είναι τόσο αυτονόητο το «χαλάει κάτι - αγοράζω ένα καινούργιο», που κυριάρχησε στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πια οι φθηνοί τσαγκάρηδες και οι μοδίστρες του '50 και του '60. Το να ράψεις ένα ρούχο ή να επιδιορθώσεις ένα παπούτσι συνεχίζει να μην είναι μία και τόσο συμφέρουσα επιλογή, ειδικά όταν έχεις αλυσίδες καταστημάτων μαζικής και φθηνής ένδυσης. Ίσως χρειάζεται πολύς χρόνος για να περάσει στον μέσο Ελληνα και τη μέση Ελληνίδα η νοοτροπία της μη αντικατάστασης ενός προϊόντος, αλλά η επιδιόρθωση του".

Ζητώ συγνώμη αλλά δε καταλαβαίνω.
1ον) Δηλαδή το κοριτσάκι του 1945 είναι σε καλύτερη μοίρα από εμένα σήμερα;
2ον) Θα περάσει χρόνος μέχρι να επιστρέψω στο τσαγκάρη;Γιατί να πρέπει να επιστρέψω στο τσαγκάρη;
3ον) Από πότε το να μπορείς να αγοράσεις καινούργια παπούτσια είναι επίπλαστη ευμάρεια;

Πιο κάτω το κείμενο κάνει την φανταστική επισήμανση ότι "τους πρώτους μήνες του 2010, όταν φούντωσαν οι συζητήσεις περί κρίσης και ένα πρώτο κύμα πανικού και κατάθλιψης σάρωσε πολλά σπίτια, ακούστηκε ευρέως ότι οι ψυχίατροι - ψυχαναλυτές, οι ψυχολόγοι κ.λπ. αύξησαν τα έσοδά τους".
Ακούστηκε ευρέως;;;

Να συλληφθεί λοιπόν αυτός ο Εβραίος.

Πλάκα κάνει κάποιος δεν γίνεται. Είναι ρε παιδιά ανάλυση αυτή; Είναι νωρίς αλλά δείτε να, οι σουβλατζήδες αλλά ε, όχι και όλοι οι κάβες επειδή οι άλλοι ντρέπονται και ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΕΥΡΕΩΣ ότι ανέβηκε ο τζίρος των...ψυχολόγων λόγω κρίσης. Αλλά να ράψεις ένα ρούχο δε μπορείς να ξες. Αν αυτό σε στεναχωρεί τρέχα στο ψυχολόγο.
Παραδέχεται ωστόσο ότι για τους ψυχολόγους..."Υπάρχει μια υπερβολή εδώ· εξάλλου, όσοι κατέφυγαν σε ψυχαναλυτικά ντιβάνια και ηρεμιστικά με συνταγή ήταν απλώς μια σπασμωδική κίνηση που δεν είχε συνέχεια. Η ψυχανάλυση έχει διάρκεια και, φυσικά, κοστίζει πολύ".

Ε έτσι εξηγείται ρε!Δεν είχε διάρκεια ρε. Κοστίζει γι' αυτό. Ούτε γι' αυτό λοιπόν θα έχεις λεφτά. Και πάμε στο συμπέρασμα:

"Μπορεί λοιπόν ζαχαροπλάστες, ντελιβεράδες ή ψυχολόγοι να είδαν μια κάπως πιο θετική πλευρά της κατάστασης, μένει όμως να δούμε τι βάθος και πόση διάρκεια θα έχει αυτό, ειδικά μέσα στο κρίσιμο 2011. Σε μια δύσκολη περίοδο σαν τη σημερινή, αναπόφευκτα επιχειρηματίες και καταναλωτές θα στραφούν σε εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, ορισμένες επιχειρήσεις που λειτουργούν αποκλειστικά διαδικτυακά, με δεδομένο ότι έχουν λιγότερα λειτουργικά έξοδα, ενοίκια κ. λπ., έχουν σημαντικό πλεονέκτημα απέναντι σε καταστήματα με «φυσική παρουσία» αλλά κατεβασμένα τα στόρια και το «ενοικιάζεται» κολλημένο πάνω τους".

Τελικά όλοι αυτοί είδαν μια ΚΑΠΩΣ ΠΙΟ ΘΕΤΙΚΗ (κάπως...πιο θετική παναγία μου...) αλλά μένει να δουμε τι θα γίνει στο 11. Γι αυτούς; Μόνο; Αλλά δεν είναι όλοι να ξέρετε. Είναι κάποιοι. Οι ψυχολόγοι τελικά δε ξέρω αν πήραν τα πάνω τους. Γιατί είπαμε σπασμωδική κίνηση. Και πάμε για την αποθέωση:

"Οι εξαιρετικά φθηνές λύσεις σε μια ευρεία κλίμακα με είδη σπιτιού -τα οποία προωθούνται και με ένα πνεύμα do-it-yourself- προσδίδουν επίσης ένα καλό αβαντάζ. Για την ακρίβεια, το do-it-yourself πνεύμα δείχνει να αναβιώνει και να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Ανδρες αγοράζουν εργαλεία και δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους ως μάστορες και γυναίκες επιστρέφουν δειλά δειλά σε ραπτομηχανές. Αν μη τι άλλο, ξεδίνεις, ο χρόνος κυλάει, ενώ αισθάνεσαι και πιο δημιουργικός σε μια εποχή που σε θέλει παγωμένο από τον φόβο και την αγωνία. Και αυτό δεν είναι λίγο."

Α!Έτσι ε;ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ!Ξεδίνεις λέει. Με τα εργαλεία. Και με τη ραπτομηχανή. Και αισθάνεσαι πιο δημιουργικός στην εποχή του φόβου και της αγωνίας.
Θεε μου.
Κλαίω.
(Στη φώτο ευτυχισμένος άνδρας με τα εργαλεία παραμάσχαλα ξεπαγωμένος πλέον από το φόβο και την αγωνία. Δείτε το χαμόγελο του, το πάθος του. Αχ!Τι κι αν είναι φτωχός!Έχει τα εργαλεία του και ξεδίνει. Και αυτό δεν είναι λίγο)

Αν θέλεις να είσαι δημιουργικός τη σήμερον πιάσε μια ραπτομηχανή. Εκτός κι αν είσαι σουβλατζής ή κάβα ή ζαχαροπλάστης. Εκεί, όχι όλοι, αλλά κάποιοι και δηλαδή δεν έχει καταγραφεί εμπεριστατωμένα αλλά έτσι φαίνεται ότι θα έχεις μια κάποια άνοδο. Άρα έχεις δουλειά. Και είσαι δημιουργικός. Αλλά αν είσαι ψυχολόγος δε ξέρω τι γίνεται. Είχες μια άνοδο αλλά πρόσκαιρη. Αλλά θα σε βάλω τελικά πιο κάτω στο κείμενο στην άνοδο. Ακούστηκε ευρέως άλλωστε...