Συχνα πυκνά με απασχολεί το ζήτημα των προσόντων, το ζήτημα των ικανοτήτων, το αμείλικτο ερώτημα "σε τι είμαι καλός διάολε;". Βλέπεις, η εργασιακή ανασφάλεια στις μέρες μας είναι τέτοια που πρέπει οπωσδήποτε να έχεις ένα plan b πρόχειρο, το οποίο να βασίζεται στις δεξιότητες και στα προσόντα σου.
Καθομαι και σκέφτομαι: σε τι είμαι καλός; Είμαι καλός στο να τρώω. Χμμμ... Ριάλιτι γευσιγνωσίας ίσως γίνουν της μόδας σε κάποια χρόνια, αλλά όχι ακόμη. Είμαι καλός επίσης στο περπάτημα. Αμέ, είμαι φοβερός περιπατητής. Είμαι ικανός να περπατάω ώρες εντός του αστικού ιστού, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και προορισμό. Σκέφτηκα να δημιουργήσω τη νέα πανωκάπεια περιπατητική σχολή, αλλά είμαι κατά της παραπαιδείας. Επίσης είμαι καλός στον αέρα. Επειδή, λόγω της γνωστής κλανοφοβίας που με διέπει, δεν ξεφορτώνομαι τα αέρια με τη γνωστή οδό, συνήθως τα ξαμολάω απ' το στόμα. Κοινώς, αντί να μιλώ, κλάνω κατεβάζοντας απίστευτες αερολογίες, μπουρδολογίες, πορδές στον άνεμο... Αυτή ίσως να είναι μια καλή λύση: θα πουλάω ιδέες, απ' αυτό εδώ το μετερίζι. Ας πούμε, τις προάλλες μου κατέβηκε μια καταπληκτική ιδέα για βιβλίο, εγγυημένο μπεστ σέλερ, ενδεχομένως μπορεί να μεταφερθεί και στην τηλεόραση (μόνο απ' τον κυριο Κουτσομύτη όμως) και, γιατί όχι, να γίνει και ταινία στο Χόλιγουντ. Λοιπόν, μετά τον ανούσιο αυτό πρόλογο, ορίστε η ιδέα. Οποιος ενδιαφέρεται να την αγοράσει, παρακαλείται να επικοινωνήσει με μέηλ. Τιμαί λογικαί. Ευχαριστώ.
Ο τελευταίος μπάφος
1977. Τέσσερις φοιτητές στη θεσσαλονίκη, μια γερμανίδα, 18 χρονών, σκαστή απ' το σπίτι της.
Γνωρίζονται, συζητάνε, ονειρεύονται, γελάνε. Κάποιοι πολιτικοποιούνται, κάποιοι όχι.
Πίνουν μπαφους. Ολοι. Ναι.
Ερωτεύονται.
Ολοι το κάνουν με όλους.
Σε μια μπούκα στο σπίτι του ενός σε εναν παράδρομο της Αγ.Σοφίας η αστυνομία τους συλλαμβάνει όλους.
ΠΕΝΤΕ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΕΙΣ ΧΑΣΙΣΟΠΟΤΕΙΟΝ ο τίτλος της εφημερίδας την άλλη μέρα.
Φωτογραφία οι πέντε συλληφθέντες. Μακριά μαλλιά, παντελόνια καμπάνα, από τα μούσια ξεχωριζες τα αγόρια απ' το κορίτσι.
Απο κάτω τα ονόματα και οι ιδιότητές τους.
Δικαστήρια.
Διαπόμπευση.
Εξευτελισμός.
Η παρέα σπάει.
Τα χρόνια περνάνε.
Ο Χ.Χ. έχει αφήσει πίσω του αυτή την ιστορία.
Την έχει ξεχάσει.
Καταξιωμένος επαγγελματίας, 55αρης, δοκιμάζει τις δυνάμεις του ως υποψήφιος δήμαρχος.
Η υποψηφιότητά του έχει δυναμική. Ειναι το αουτσάιντερ που μπορεί να κάνει την έκπληξη.
Ωσπου έρχεται η καταστροφή: Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, η ίδια εφημερίδα που τον είχε διαπομπεύσει 33 χρόνια πριν, στην καθημερινή της στήλη "Συνέβη σαν σημερα", αναφέρεται σε εκείνη την παλιά ιστορία φιλοξενώντας το πλήρες ρεπορτάζ και την ίδια φωτογραφία.
Ακολουθούν ραγδαίες εξελίξεις. Η ήττα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο.
Ο Χ.Χ. ρίχνεται στην αναζήτηση της αλήθειας: ποιος κρύβεται πίσω απ' το (επανα)δημοσίευμα το οποίο η ίδια η εφημερίδα θεωρεί ατυχή σύμπτωση οφειλόμενη στον δαίμονα του τυπογραφειου;
Ενα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τα λάθη του παρελθόντος που μετατρέπουν τους θύτες του χτες σε θύματα του σήμερα. Μια συνταρακτική κατάδυση στα άδυτα του παρασκηνίου και της παραπολιτικής, των μικροσυμφερόντων και του καλύτερου τρόπου να στρίψεις ένα τρίφυλλο.
Καθομαι και σκέφτομαι: σε τι είμαι καλός; Είμαι καλός στο να τρώω. Χμμμ... Ριάλιτι γευσιγνωσίας ίσως γίνουν της μόδας σε κάποια χρόνια, αλλά όχι ακόμη. Είμαι καλός επίσης στο περπάτημα. Αμέ, είμαι φοβερός περιπατητής. Είμαι ικανός να περπατάω ώρες εντός του αστικού ιστού, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και προορισμό. Σκέφτηκα να δημιουργήσω τη νέα πανωκάπεια περιπατητική σχολή, αλλά είμαι κατά της παραπαιδείας. Επίσης είμαι καλός στον αέρα. Επειδή, λόγω της γνωστής κλανοφοβίας που με διέπει, δεν ξεφορτώνομαι τα αέρια με τη γνωστή οδό, συνήθως τα ξαμολάω απ' το στόμα. Κοινώς, αντί να μιλώ, κλάνω κατεβάζοντας απίστευτες αερολογίες, μπουρδολογίες, πορδές στον άνεμο... Αυτή ίσως να είναι μια καλή λύση: θα πουλάω ιδέες, απ' αυτό εδώ το μετερίζι. Ας πούμε, τις προάλλες μου κατέβηκε μια καταπληκτική ιδέα για βιβλίο, εγγυημένο μπεστ σέλερ, ενδεχομένως μπορεί να μεταφερθεί και στην τηλεόραση (μόνο απ' τον κυριο Κουτσομύτη όμως) και, γιατί όχι, να γίνει και ταινία στο Χόλιγουντ. Λοιπόν, μετά τον ανούσιο αυτό πρόλογο, ορίστε η ιδέα. Οποιος ενδιαφέρεται να την αγοράσει, παρακαλείται να επικοινωνήσει με μέηλ. Τιμαί λογικαί. Ευχαριστώ.
Ο τελευταίος μπάφος
1977. Τέσσερις φοιτητές στη θεσσαλονίκη, μια γερμανίδα, 18 χρονών, σκαστή απ' το σπίτι της.
Γνωρίζονται, συζητάνε, ονειρεύονται, γελάνε. Κάποιοι πολιτικοποιούνται, κάποιοι όχι.
Πίνουν μπαφους. Ολοι. Ναι.
Ερωτεύονται.
Ολοι το κάνουν με όλους.
Σε μια μπούκα στο σπίτι του ενός σε εναν παράδρομο της Αγ.Σοφίας η αστυνομία τους συλλαμβάνει όλους.
ΠΕΝΤΕ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΕΙΣ ΧΑΣΙΣΟΠΟΤΕΙΟΝ ο τίτλος της εφημερίδας την άλλη μέρα.
Φωτογραφία οι πέντε συλληφθέντες. Μακριά μαλλιά, παντελόνια καμπάνα, από τα μούσια ξεχωριζες τα αγόρια απ' το κορίτσι.
Απο κάτω τα ονόματα και οι ιδιότητές τους.
Δικαστήρια.
Διαπόμπευση.
Εξευτελισμός.
Η παρέα σπάει.
Τα χρόνια περνάνε.
Ο Χ.Χ. έχει αφήσει πίσω του αυτή την ιστορία.
Την έχει ξεχάσει.
Καταξιωμένος επαγγελματίας, 55αρης, δοκιμάζει τις δυνάμεις του ως υποψήφιος δήμαρχος.
Η υποψηφιότητά του έχει δυναμική. Ειναι το αουτσάιντερ που μπορεί να κάνει την έκπληξη.
Ωσπου έρχεται η καταστροφή: Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, η ίδια εφημερίδα που τον είχε διαπομπεύσει 33 χρόνια πριν, στην καθημερινή της στήλη "Συνέβη σαν σημερα", αναφέρεται σε εκείνη την παλιά ιστορία φιλοξενώντας το πλήρες ρεπορτάζ και την ίδια φωτογραφία.
Ακολουθούν ραγδαίες εξελίξεις. Η ήττα έρχεται ως φυσικό επακόλουθο.
Ο Χ.Χ. ρίχνεται στην αναζήτηση της αλήθειας: ποιος κρύβεται πίσω απ' το (επανα)δημοσίευμα το οποίο η ίδια η εφημερίδα θεωρεί ατυχή σύμπτωση οφειλόμενη στον δαίμονα του τυπογραφειου;
Ενα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τα λάθη του παρελθόντος που μετατρέπουν τους θύτες του χτες σε θύματα του σήμερα. Μια συνταρακτική κατάδυση στα άδυτα του παρασκηνίου και της παραπολιτικής, των μικροσυμφερόντων και του καλύτερου τρόπου να στρίψεις ένα τρίφυλλο.
2 σχόλια:
Τσοντούλα με υπόθεση?
χεχεχεχε
Και πού να δεις παπατράγε μου το επόμενο (δες αποπάνω ποστ!)
Δημοσίευση σχολίου