Κάθε πρωί πήγαινε στον φούρνο και ζητούσε να κρατήσουν ένα ψωμί πολυτελείας για την κυρία λοχαγού, που δεν ήταν η ίδια λοχαγός, μήτε και η σύζυγός του αλλά η μητέρα του λοχαγου Νικολάου Βαρελά, πρώην πρασινοσκούφη, που καημό το 'χε ότι τον διώξαν από τα λοκ χωρίς να έχει πάρει την πουλάδα, έχοντας πλειστάκις αποτύχει στην πτώση με αλεξίπτωτο και κατέληξε σε ενα κανονικό στρατόπεδο της μακεδονικής επαρχίας, αντί να είναι μάχιμος κομαντερός, βρέθηκε να συνοδεύει τη μητέρα του στις χοροεσπερίδες της λέσχης αξιωματικών και να χορεύει βαλς μαζί της, κι εδώ που τα λέμε κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά ως μάχιμο αξιωματικό έτσι κοντός και λιγουλάκι πλαδαρός καθώς ήταν, και μια φορά μπροστά στα φαντάρια ζορίστηκε να μπει στο ελικόπτερο και μπήκε μπουσουλώντας κι έσπασε και το ρολόι του και όσο κι αν φώναζε και απειλούσε, ο λόχος εις βάρος του γελούσε, κι ευτυχώς δεν ήξερε ο κύριος λοχαγός ότι κάποιοι τον είχανε για αδερφή, ότι τάχα τους λοχίες του κρυφοκοιτούσε και ερωτικά ποθούσε, και τελικα μέσα του το είχε αποδεχθεί, έπρεπε να έχει πάει να κλειστεί σε μοναστήρι, αντ' αυτού μπήκε στο στρατό να παριστάνει το λοχαγό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου