Καριέρα σε οίκο

Δούλευε σ’ έναν εκδικητικό οίκο. Η δουλειά του ήταν απλή αλλά απαιτητική. Απ’ τα χεριά του περνούσαν οι αιτήσεις όλων όσων ζητούσαν εκδίκηση. Δουλειά του ήταν να τις εξετάσει -να ελέγξει το δίκιο ή το άδικο κάθε επιθυμίας για εκδίκηση- και στη συνέχεια είτε να τις απορρίψει με μια ευγενική αλλά ενθαρρυντική επιστολή (μη το βάζεις κάτω, δοκίμασε πάλι, η πόρτα του οίκου μας είναι πάντα ανοιχτή), είτε να τις εγκρίνει και να τις περάσει για επεξεργασία στο τμήμα σχεδιασμού, του οποίου δουλειά ήταν να καταστρώνει λεπτομερώς το σχέδιο εκδίκησης, να εκπονεί ένα χρονοδιάγραμμα κινήσεων και ενεργειών, προβλέποντας όλα τα ενδεχόμενα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Στη συνέχεια, ο ίδιος πάλι παραλάμβανε από το τμήμα σχεδιασμού το σχέδιο εκδίκησης, το οποίο ήταν υποχρεωμένος να διπλοελέγξει για τυχόν λάθη, παραλείψεις, ασάφειες, προτού το παραδώσει στο εκτελεστικό απόσπασμα, τον επιχειρησιακό τομέα, που αναλάμβανε κάτω από πλήρη μυστικότητα να φέρει σε πέρας την αποστολή.
Την επόμενη μέρα, μετά την ολοκλήρωση της αποστολής, αφού η διαδικασία της εκδίκησης είχε ολοκληρωθεί, κάποιοι μιλούσαν για τρομοκρατία. Αλλοι για δικαιοσύνη. Για τον ίδιον, ήταν μια καριέρα που είχε καταλήξει σε ρουτίνα. Μια δουλειά όπως όλες οι άλλες. Τελευταίο στάδιο της οποίας -και αρχή της επόμενης υπόθεσης- ήταν η παραλαβή μιας νέας αίτησης για εκδίκηση, απ’ αυτόν που ο εκδικητικός οίκος, κατ’ εντολή του πελάτη, είχε μόλις εκδικηθεί, τον οποίο πληγέντα από την εκδίκηση, τον ίδιον ή, σε περίπτωση θανάτου του, τους οικείους του, προσέγγιζε πάντα διακριτικά το διαφημιστικό τμήμα του εκδικητικού οίκου για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Τιμές φιλικές, εγγυημένη αποδοτικότητα.