31 Δεκ 2007

Το άχθος του καλλιτέχνη

Σήμερα το πρωί, κατά τις εννέα και μισή, με ύφος νικοξανθοπούλειο
προσήληθε να πει τα κάλαντα στην αρχιεπισκοπή
ο Παναγής.
(μετά τα νουέτα με τη Θώδη και λίγο μετά τα τραγουδάκια στον Αυτιά)
φωτ. ΑΠΕ

Συγχαρητήρια κύριε Πρόεδρε, τα καταφέρατε! Φέρατε το νέο έτος...

Ρε, την παλεύετε εκεί στον Ελεύθερο Τύπο;

Ο ίδιος μητροπολίτης θα είναι ο προεξάρχων και στη Δοξολογία της Πρωτοχρονιάς και επικεφαλής των μελών της Ιεράς Συνόδου, που θα μεταβούν στο Προεδρικό Μέγαρο για να συγχαρούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια για το νέο έτος.

28 Δεκ 2007

Ηλεκτρονική συνάντηση (να ουμ)

Συναντηθήκαμε ηλεκτρονικά. Ήταν πρωί σήμερα, και είπαμε να κάτσουμε λίγο να κουτσομπολέψουμε γενικότερα. Επειδή η συνομιλία μας αφήνει να εννοηθεί το πόσο όρεξη είχαμε και οι δυο σε αυτό που κάναμε θα το καταλάβετε. Παραθέτω τη συνομιλία στο MSN με τον Πάνω χωρίς φυσικά ελάχιστες γραμμές, που περιέχουν ορισμένα πράγματα που δε μπορούν να δημοσιευθούν στον αντίχριστο του ιντερνετιού. Για να καταλάβετε μάλιστα πόσο λίγα είναι αυτά παραθέτω τις γραμμές χωρίς τα περιεχόμενα. Το κάνω για τρεις λόγους:
Α) Για να δείτε μέσα σε αυτό τον εαυτό σας. Αν και το τηλέφωνο είναι εκεί προτιμάς το ίντερνετ για να μη σε τσακώσει το αφεντικό να χαζολογάς στο ίντερνετ αντί να δουλεύεις. Σημεία των καιρών λοιπόν.
Β) Γιατί κατάλαβα ότι η έμπνευση έρχεται πολύ καλύτερα όταν έχεις να κάνεις με γραπτό λόγο παρά στον προφορικό.
Γ) Για να καταλάβετε πόσο σοβαροί είναι οι άνθρωποι που μπαίνετε εδώ μέσα και διαβάζετε.
Here we go:

Παραθέτω και ένα σχόλιο για να καταλάβετε καλύτερα τι παίζει:

Ποτέ μην ανακοινώνετε τον κωδικό πρόσβασής σας ή τον αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας σε μια συνομιλία άμεσου μηνύματος.

Ο χρήστης Ioannis λέει:
πρωινό σε βρίσκω
Ο χρήστης Πάνως λέει:
p;anta
(Η κλασσική λαθούρα που κάνουμε όλοι όταν ανοίγει το τσάτ και μας χτυπάει ένας τύπος την πόρτα. Γύρνα αγόρι μου το πληκτρολόγιο. Και μάθε επιτέλους τυφλό. Διότι έχει γράψει κοιτώντας το πληκτρολόγιο και έχει πατήσει και το Enter. Και μετά λέει. «Όπα μαλακία». Έχει βάλει όμως τόνο κανονικά)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
katse na metakinso to xamo
Ο χρήστης Πάνως λέει:
mprosta st oplixtologio (=πληκτρολόγιο αλλά με λίγη φαντασία. Γίνεται φανερό, ότι όντως επικρατεί ένας χαμός μπροστά από το πληκτρολόγιο γιατί γράφει ότι να ναι)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
εσυ τι κάνεις;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
καλά
Ο χρήστης Πάνως λέει:
αδεια ή δουλειά;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
πέρασα χθες αλλά Πάνως γιοκ
Ο χρήστης Ioannis λέει:
στη δουλεια
(κλασσικό λάθος επίσης. Ρε φίλε διάβαζε καλύτερα ή γράφε γρηγορότερα. Πόσες φορές σας έχει τύχει να θέλετε να απαντήσετε σε κάτι αλλά εκείνη την ώρα πέφτει κάτι άλλο και αναγκάζεστε να το σβήσετε;)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
γιεα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
κερατιάτικη βάρδια
Ο χρήστης Πάνως λέει:
σου λεει η άλλη...
Ο χρήστης Πάνως λέει:
τι να έρθω να δουλέψω για δυο μέρες;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
και κάνεμαλάκα τη βαρδια της

(Εδώ επειδή είναι λίγο επί προσωπικού θα αφαιρέσουμε το κείμενο. Είναι κάτι σοβαρό αφήνω κάτι όμως για να καταλάβετε πως αντιμετωπίζουν οι δυο τη σοβαρότητα της κατάστασης)
Ο χρήστης Πάνως λέει:

Ο χρήστης Ioannis λέει:

Ο χρήστης Πάνως λέει:
τσου
Ο χρήστης Πάνως λέει:

Ο χρήστης Ioannis λέει:
αλλά;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
όχι ρε μαλάκα...
Ο χρήστης Πάνως λέει:

Ο χρήστης Πάνως λέει:
ναι, γάματα
Ο χρήστης Πάνως λέει:

Ο χρήστης Ioannis λέει:
φίλε τελικά ο θάνατος είναι πολύ μαλακία. Να πά να γαμηθεί να πούμε
Ο χρήστης Πάνως λέει:
νεκροφιλία, δηλαδής;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
γκρουμφ όχι ρε...καταλαβαίνεις τι εννοώ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ναι βρε
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πώς πάει εκεί;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
κουλ;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Επαφές με πελάτες τι να κάνεις σήμερα. Και χθες περισσότερο πακέταρα. Και σήμερα μάλλον έτσι θα πάει
Ο χρήστης Ioannis λέει:
θέλω να πιστεύω ότι το boss θα μας διώξει μια ώρα αρχίερα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ναι, ας το παίξει και λίγο φλου
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ασχετο
Ο χρήστης Πάνως λέει:
το γαμημενο το φωτοσοπ, δεν έχει ψαλιδι να κόψεις το περιγραμμα από μια φωτό;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
εσύ τι λές ρε; Είναι δυνατό να μην έχει το φώτοσοπ; Εδώ έχει το AntiChrist/Death to Christ
Ο χρήστης Ioannis λέει:
θα πας στο εργαλείο crop.
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ε δεν εχει σελέω
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πήγα
Ο χρήστης Ioannis λέει:
είναι ένας κάτι σαν ρόμβος με μια γραμμή να το διαπερνά, πέρα ως πέρα να ουμ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
και μετα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
θέλω όμως ψαλίδι, όχι να μου το κροπάρει τετραγωνισμενα
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Τότε θες εκείνη τη μαλακία που μοιάζει με μαγικό ραβδάκι. Αλλά θέλει ολίγη από προσοχή (και δυο φουσκάλες, χωρίς καϊμάκι έτσι; Πυροσβέστης είσαι ρε φίλε; Από που το κατάλαβες από τις φουσκάλες; Όχι από τη στολή)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μαγικό ραβδί
Ο χρήστης Πάνως λέει:
θέλω να βάλω τη τανσού να κοιτάει ένα αναρχικό σύνθημα στο ηράκλειο
Ο χρήστης Πάνως λέει:
και να διαβάζει τη "Μητέρα του ΣΚύλου" παρότι γάτα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μη σου πω ότι θα τη βάλω να κλοτσάει το ρΙβάλντο
Ο χρήστης Πάνως λέει:
(με τι ασχολούμαι ε; )
Ο χρήστης Ioannis λέει:
βάλτη να τραγουδάει με το χθεσινό ντουέτο της Χρουσαλά
Ο χρήστης Πάνως λέει:
τον Πανίκα;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
χαχαχα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
το μαλάάάκα
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Ψωμιάδης-Έφη Θώδη τα κατσίκια στο μαντρί και φουσκάλες παντού να ουμ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Μαλάκα ο τύπος...
Ο χρήστης Πάνως λέει:
όταν ε΄γινε η φάση ζαχόπουλου
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πρώτη μερα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πάνε δημοσιογράφοι για δηλώσεις
Ο χρήστης Πάνως λέει:
και τι τους λέει;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Α, να ρθείτε την άλλη βδομάδα... Αυτήν έχω ρεπό!!!
Ο χρήστης Ioannis λέει:
μα τι γκιόζης είναι τούτος ρα;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
γάμα τα
Ο χρήστης Ioannis λέει:
ουμφχ ουμφχ γες γες γες αααααααααααα τα γάμησα.
Ο χρήστης Πάνως λέει:
στάνταρ
Ο χρήστης Ioannis λέει:
ντεγλαρέ μη σου πω
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Μαλακα μαγικό ραβδί δε βρίσκω
Ο χρήστης Πάνως λέει:
να ψάξω στον κώλομου;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Ψάξε στο κώλο του Χάρι Πότερ Α ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
αααχαχαχαχα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Μαλάα σους
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Ναι φίλε
Ο χρήστης Πάνως λέει:
να πάμε για κάνα περπάτημα όλοι μαζί
Ο χρήστης Ioannis λέει:
γιεα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
νεα μορφή διασκέδασηης
Ο χρήστης Ioannis λέει:
και να καπνήζουμε μαζί. Και κανα καφεδάκι και κάνα δυο ρακές
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Α να σε πω
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πε
Ο χρήστης Ioannis λέει:
πήρα μια Ισπανική ταινία που λέγεται Ημέρες Ποδοσφαίρου
Ο χρήστης Ioannis λέει:
καλή φάση
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μμμμμμμμ
Ο χρήστης Ioannis λέει:
αν δε την έχεις δει την έχω γραμμένη
Ο χρήστης Ioannis λέει:
(Στα παπάρια μου)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
όχι αυτήν που έβγαλε η Ρεαλ (χαχα)
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ναι ρε ψήνομαι
Ο χρήστης Πάνως λέει:
φέρτην
Ο χρήστης Πάνως λέει:
εγω ασχολούμαι με παλιές κωμωδίες
Ο χρήστης Πάνως λέει:
και Ρας Μάγιερς επιτέλους
Ο χρήστης Πάνως λέει:
θα σε ενδιαφ΄ρει εσένα αυτός
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μηδενικη καλλιτεχνική αξία, 60'ς
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Πως είναι εμφανισιακά;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
γυναικες, βία και τεράστια βυζιά
Ο χρήστης Ioannis λέει:
γεα
Ο χρήστης Ioannis λέει:
έχω διαβάσει για αυτόνανε στο Σινεμά να ουμ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Είναι καλτ, κάτι σαν πιο σεβαστά "Τσογλάνια"
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ναι
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Η ταινία είανι αισχος
Ο χρήστης Πάνως λέει:
δεν βλέπεται
Ο χρήστης Ioannis λέει:
με μπίρες και σκατοπαρέα βλέπεται όμως ε;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μπα, πλέον μόνο για επιστημονικου΄ς σκπους
Ο χρήστης Πάνως λέει:
"πώς γίνεται να υπάρχουν τόσο μεγάλα βυζιά χωρίς σιλικόνη; "
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Και όμως. Γι αυτό έγινε θεϊκό το μεγάλο βυζί φίλε. Γιατί το φυσικό είναι είδος προς εξαφάνιση.
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Κάτι σαν τη Σιβηριανή τίγρη που έκανε κολατσό να ουμ το τύπα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Σωστε το βυζί=βυζί
Ο χρήστης Πάνως λέει:
(είς διπλουν γιατί συνήθως είναι δυο)
Ο χρήστης Ioannis λέει:
Μαλάκα τώρα που το σκέφτομαι ο Χάρι Πότερ είναι ο μόνος που μπορεί να κλάσει πόμολα, μέντες και μαλί...
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μπαρδόν;
Ο χρήστης Ioannis λέει:
έχει το μαγικό ραβδί στον πάτο ρε!
Ο χρήστης Πάνως λέει:
μπράβο ρε
Ο χρήστης Πάνως λέει:
εγώ δεν το έχω πουθενά όμως
Ο χρήστης Πάνως λέει:
που στο πούτσο είναι ένα ψαλίδ;
Ο χρήστης Πάνως λέει:
όχι μαλακία
Ο χρήστης Πάνως λέει:
ψαλίδι στον πούτσο... αουτς
Ο χρήστης Πάνως λέει:
πάω να βαλω τη 2η κουπα καφέ
Ο χρήστης Ioannis λέει:
γεα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
χτες
Ο χρήστης Πάνως λέει:
απογοητέυτηκα
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Πιστεύω΄οτι στο επίπεδο σήριαλζ εχει επελθεικορεσμός
Ο χρήστης Πάνως λέει:
2η σεζό 4400 και μου φάνηκε πολύ βαρετη
Ο χρήστης Ioannis λέει:
εγώ δε προλαβάινω να δω τίποτις ρε φίλος
Ο χρήστης Πάνως λέει:
δε χάνει τίποτες
Ο χρήστης Ioannis λέει:
πάω για συσκευασία
Ο χρήστης Ioannis λέει:
σι γιου λειτερ να ουμ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
οκ
Ο χρήστης Πάνως λέει:
Τσαου

Ξανασκεφτείτε λοιπόν. Αξίζει το κόπο να ασχολείστε με τα ρεμάλια αυτά;

Ρομπέν των χαζών

Ποιος είναι ο Ρομπέν και ποιοι οι χαζοί;
Ρομπέν είναι αυτοί που ληστεύουν από τους κατέχοντες.
Χαζοί είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Και επιχαίρανε κάποιοι ακόμη πιο χαζοί όταν είχε συλληφθεί γιος πρώην βουλευτή του Συνασπισμού ως ληστής τραπεζών...
Τι με έπιασε βραδιάτικα;
Διαβάζω στον Reporter.gr:

Κέρδη ρεκόρ που αποτελεί ιστορικό υψηλό όλων των εποχών ύψους 6 δις ευρώ θα επιτύχουν οι ελληνικές εισηγμένες τράπεζες στην χρήση 2007 καταγράφοντας αύξηση 66% σε σχέση με τα 3,602 δις ευρώ που είχαν επιτύχει το 2006. Η αύξηση αυτή είναι από τις υψηλότερες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δικαιολογώντας έτσι το ενδιαφέρον των ξένων για τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο σε μια περίοδο διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών αποδεικνύει την ευρωστία του κλάδου και επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ότι το τραπεζικό σύστημα διάγει μια περίοδο οικονομικής ευφορίας.

Ωδή στην εργασία: Μικρό μου πόνι, ο εργαζόμενος σε υπολογιστή δικαιούται ανά μία ώρα εργασίας ένα πεντάλεπτο διάλειμμα

Εχεις εδώ και ώρες μια ιδέα να σε τριβελίζει, μπας και γράψεις και κάνα κειμενάκι πέρα από τις συνήθεις φωτοανοησίες, αλλά φευ η δουλειά πολλή. Κοντεύεις να ξεχάσεις τι ακριβώς αφορούσε η ωραία ιδέα που σου ειχε έρθει, αντ' αυτού ασχολείσαι με εθνίκια που γράφουν ακόμη με πολυτονικό. Μόνη παρηγοριά, αυτό που ακούς στα ακουστικά. Τριφιντς, Ρεντ Πόνι.


27 Δεκ 2007

Μοναδική επαγγελματική ευκαιρία!


Ανάμεσα σε αγγελίες για συντηρητές ασανσέρ και για υπευθύνους εστιατορίων, κρύβεται αυτό το διαμάντι, που δημοσιεύτηκε στις Μικρες Αγγελίες της εφημερίδας Μακεδονία ανήμερα Χριστούγεννα.
(αυτό που δεν δύναμαι να μεταφέρω είναι το μαλλιοτράβηγμά μου με αυτόν τον καλό μπλόγκερ σχετικά με το ποιος από τους δυο μας θα καπάρωνε την χρυσοφόρα επαγγελματική θέση και ποιος θα οικειοποιούταν την αγγελία για ποστ στο μπλογκ του. Τελικά εγώ παίρνω τη δόξα, κι αυτός την επαγγελματική αποκατάσταση...).

Νάτος, νάτος ο διαπλεκόμενος!


Αποκαλύπτουμε τη διαπλοκή: δεν ξέρω πόσοι έχετε προσέξει, αν έχετε προσέξει δηλαδής, ότι έχω ένα κόλλημα με τον νομάρχη Θεσσαλονίκης (μια ματιά στο σχετικό label επιβεβαιώνει του λόγου τ' αληθές). Ελαβα μια κάρτα όμως τις προάλλες η οποία αποκαλύπτει τους πραγματικούς μου σκοπούς, και από ποιον τα παίρνω.
(πάντως ελπίζω την επόμενη φορά ελπίζω η κάρτα να είναι από την αυτού Μεγαλειότητα αυτοπροσώπως και όχι από τον οποιονδήποτε τυχάρπαστο "αντί-")



ΥΓ. Ξανακοιτώ τις φωτογραφίες: τελικά έχω παχύνει περισσότερο από ό,τι νόμιζα!

21 Δεκ 2007

It was 129 years ago today

Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, να σε χαιρόμαστε λεβέντη μου!
H φωτογραφία από την τεράστια αρχειοθήκη με υπέροχο υλικό του αθηναϊκού ιντιμίντια.
Και τώρα το κρίσιμο ερώτημα: Λέει ή δεν λέει "i suppose you feel alright now, Joseph" το άσμα που ακολουθεί σε γιουτιουμπική ζωντανή εκτέλεση;







Μέρι Πόπινς και τα σχετικά. Τα μελέ ποιακα γμηστί.

Αχ στης Βουλής τα έδρανα τελικά δεν έκλανα (ευτυχώς)


- Κύριε Ψαριανέ, ολοκληρώστε, ολοκληρώστε παρακαλώ...
- Εγώ σας παρακαλώ κύριε Νεράντζη. Οπως βλέπετε, μιλάω, δεν κλάνω...


ΑΠΕ, από τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό.

Τύφλα να έχει η Ζίνα (η warrior princess, όχι το Πεγκάκι)

Ενας χρόνος δημαρχιακού φετίχ: στις 20.12.06 ο δήμαρχος λαμβάνει δωρο από τον ηλικιωμένο δημότη ετούτη τη σφεντόνα.












Στις 04.04.07 έχει πάρει τον αέρα του όπλου και πραγματοποιεί την πρώτη δημόσια επίδειξη.









Στις 21.12.07 ξανασυναντά το γερομάστερ της σφεντόνας και του προσφέρει μια
φτηνοκορνίζα με μια φω τογραφία από την πρωτη τους συνάντηση.









Συγκινημένος ο γερομάστερμπισμπίκης διορθώνει κάποιες ατέλειες
στην τεχνικη του Βάσιπάπ.
Και μαζί τραγουδούν: Παλιέ μου φίλε γνώριμε, συμμαθητή,
θαμώνα, μαζί μου απόψε έφερα εκείνη τη σφεντόνα...
Ολες οι φωτό από το ΑΠΕ.

Emo και στην πολιτική

Θεόδωρε, μην επιμένεις και μην ψάχνεις σκιές σκανδάλων πίσω
από την απόπειρα αυτοκτονίας Ζαχόπουλου. Ο άνθρωπος ήταν απλώς ένας γνήσιος emo.

Φωτ. ΑΠΕ, από τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό.

Ξενοδοχείο πέντε αστέρων

Διάβολε, πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω κάποιους της δικής μου γενιάς να τα έχουν καταφέρει. Τον θυμάμαι τον Εύρι σε εκείνο το μπαρ στον Εύοσμο, να πίνουμε δύο στα τρία ποτά κερασμένα από τον Δ., στο ίδιο προβάδικο με μας, να παίζει σε κάτι κωλομπάντες και να λέμε "να ένας καλός κιθαρίστας που χαραμίζεται". Εχω χρόνια να τον δω, μέχρι που τον είδα σήμερα στο Youtube: ενας πολύ καλός κιθαρίστας σε μια πολύ καλή μπάντα. Χάρηκα, το ξαναλέω, ίσως και να ζήλεψα.





Η σελίδα του συγκροτήματος στο Myspace

20 Δεκ 2007

Μόνος και μπερδεμένος στα 18

Η απόλυτη τραγωδία: 4 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα από την
εναρξη του Take the money and run. Αναριθμητες φορές φορές εχω δει την ταινία,
ωστόσο το συγκεκριμένο capture μου προκαλεί ασταμάτητο γέλιο.

Περί της ποιότητας μιας σαγιονάρας


Πριν από πολλά πολλά χρονια, τότε που το βάρος μου ήταν ακόμη διψήφιο και τα μαλλιά μου δεν σχημάτιζαν τη χερσόνησο του Αθω, καθόμουν με τον Διάσελο σε ένα μπαλκόνι, καλοκαίρι απόγευμα, και μαλώναμε για το ποιες σαγιονάρες είναι καλύτερες: οι σαμπίνο ή οι μπούφαλο. Ενίοτε, όταν περνούσε καμιά ωραία κοπελίτσα, ακουγόταν μια φωνή: "Πριν φύγεις (αποσιωπητικά) θέλω να σου πω (αποσιωπητικά) ότι σε αγαπώ (γέλια)". Κάποια στιγμή ο Διάσελος αποφάσισε να επαναστατήσει ενάντια στην κατεστημένη μονοτονία: "Πριν φύγεις (αποσιωπητικά) θέλω να σου πω (αποσιωπητικά) μήπως ξέρεις πότε θα βγάλουν καινούργιο δίσκο οι Portishead;"

Τα χρόνια περάσανε. Σήμερα το πρωί καθόμουν στην ετοιμόρροπη από το τριψήφιο βάρος μου καρέκλα, χαζευα στα μπλογκζ και μετρούσα τις τρίχες που αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας από το κεφάλι μου. Μέχρι που αυτή η δημοσίευση του Μεσιέ Ιλό μου έκοψε την ανάσα: καινούργιο υλικό πόρτισχεντ (πέντε τραγούδια), έστω και σε λάιβ μορφή! Τα λινκζ που παρέθετε ο Μεσιέ Ιλό στο μπλογκ του (και τα τέσσερα!) μου βγήκανε κοράπτιντ. Ωστόσο ψάχνοντας απεδώ κι απεκεί βρήκα αυτό που ζητούσα: Πόρτισχεντ, λάιβ στο Ολ Τουμόροουζ Πάρτιζ, στις 8/12/07.

Απ' εδώ κατέβασα και τα δεκατέσσερα τραγούδια. Ο ήχος αν και λάιβ είναι αρκετά καλός. Οι φωτογραφίες είναι από τα λινκ του κ. Ιλό (το μοναδικό κομμάτι του αρχείου που δεν ήταν κοράπτιντ).

19 Δεκ 2007

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

  • Το δηλητήριο που έσταξε ο Νικολάκης Διάσελος στα μπλαζέ μάτια του αρχιΠαΣόκου Τσίπρα, επιτέλους δικαιώνεται (άλλη μια δικαίωση, έπειτα κι απ' την προφητική άποψη ότι το δεύτερο In Rainbows των Radiohead θα είναι καλύτερο απ' το πρώτο). Σας παραθέτω το ένατο σημείο των "σημείων των καιρών" (Οκτώβρης, 2006): "Πολύ μ’ αρέσει ο Αλέξης Τσίπας και Φιλότιμος ως άλλος δαφνοστεφανωμένος κι ευειδής Φαέθων στο πυρρίχιο άρμα του 10 κι εξήντα%. Ακόμα δε βύζαξε το γάλα της νεοελληνικής ιλαροπολιτικής και θέλει λέει να ενώσει την Αριστερά-ξύπνα Μπολιβάρ να καμαρώσεις τα μπάσταρδά σου-. Ενωμένη Αριστερά, Ενωμένα Εμιράτα, Βραχάτι, Κιάτο το ίδιο συνδικάτο! Απομένει να δούμε τις αντιδράσεις του ΝεοΣαρτροΜπετίτ Καίσαρα. Θα κρατήσει τον θρόνο του ή θ’ αρχίσει να του τον ροκανίζει σταδιακά ο επίδοξος Ηλιογάβαλος του ΞΥΡΙΣΑ;"
  • Παραφράζοντας την Λιάνα, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο Καρβέλας είναι ένας emo καλλιτέχνης που γράφει τραγούδια για μια trendy εκπομπή. Με πολλους κάγκουρες.
  • Ζητούνται νέοι Πακιστανοί, ευπαρουσιάστοι και πλυμμένοι, δίχως ασφαλιστικές αξιώσεις, άγαμοι και άτεκνοι, μηδέ και γκαστρωμένοι, για εργασία μερικής απασχόλησης. Πληροφορίες: Αναψυκτήριο ο "Μαγγίνας". Και του Αλβανού η σύνταξη...

  • Δεν πάω για δουλειά σήμερα. Είμαι καταθλιπτικός.

  • "Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη-Νομάρχη της Μποταφούγκο, τί κάνεις; Εύχομαι να είσαι καλά. Σου γράφω αυτό εδώ το γράμμα για να σου ζητήσω μια μεγάλη χάρη. Από μικρός είμαι Ολυμπιακός και αγαπάω την ομάδα μου. Φέτος καταφέραμε να προκριθούμε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και όλα τα παιδάκια στο σχολείο θέλουμε έναν μεγάλο παίχτη στην ομάδα. Ο θείος Σωκράτης όμως, γελάει μόνο σαν εσένα και δεν μας κάνει το χατήρι. Οπότε, καλέ μου Άγιε, εσύ που αγαπάς (και) τα παιδάκια, θα ήθελα να σου ζητήσω να βάλεις φέτος στην κάλτσα μου έναν Αργεντίνο ποδοσφαιριστή, τον Φερνάντο Μπελούτσι. Σε ευχαριστώ πολύ.".

  • Πέρα απ' την πλάκα, η μόδα των emo αποτελεί την τραγική και εφηβική επιβεβαίωση της κριτικής ανάλυσης του Ντεμπόρ για την κοινωνία του θεάματος: Απ' το είναι, δηλαδή, στο έχειν, κι απ' το έχειν, πλέον, στο φαίνεσθαι. Με άλλα (απλά) λόγια, βάλτε στο μίξερ μια κουταλιά νταρκίλα, μισό γραμμάριο Brian Molko, δύο φέτες Μανίνας (αν δεν έχετε τεύχη Μανίνας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και την Κατερίνα), μια γλώσσα από καστόρινο δέρμα και ποδάρια από επιχειρηματία της Κηφισιάς. Αφού χτυπήσετε το μείγμα με συσκευή επώνυμης μάρκας του Κολωνακίου, το αφήνετε να ψήνεται σε 50 βαθμούς αμορφωσιάς. Έπειτα το σερβίρετε, αρέσει, και τα κονομάτε χοντρά.

  • Χειροκροτούσαν τον Αλογοσκούφη οι δικαστικοί επειδή ο μποναμάς ήταν υψηλός. Την ίδια ώρα, σ' ένα μπορδέλο της οδού Φυλής, η τσατσά ανήγγειλε περιχαρής στις πουτάνες της τις περικοπές των μισθών τους, την εντατικοποίηση της εργασίας και την ελαστικοποίηση του ωραρίου.

  • Δεν φτάνει, κύριε δικαστικέ μου, που γλεντάς με τα λεφτά του λαού, θα τον παρακολουθείς τώρα μήπως και σου ξεφύγει κανένα ευρώ που δεν το δώσανε σε σένα. Εντεταλμένη υπηρεσία εκτελείς, γι' αυτό και πήρες τα δωράκια σου. Βρεγμένη Σανίδα που σου χρειάζεται...
  • Φημολογείται ότι ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, μετά την παταγώδη αποτυχία των φετινών του εκπομπών, θα παρουσιάσει τα πρώτα ελληνικά καλλιστεία για ψώνια.
  • Οι αγαπημένες μου τραγωδίες είναι τέσσερις: Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, για την επαναστατικότητά του, ο Οιδίππους Τύραννος του Σοφοκλη, για τον υπαρξισμό του, η Αντιγόνη του ίδιου, για κείνη την καζαντζάκεια αγωνία του Τελευταίου Πειρασμού: "Ιησού, γιε της Μαρίας, πας αντίθετα με του νόμους. ". Και η απάντηση: "Κάνετε λάθος. Οι νόμοι πάνε αντίθετα με την καρδιά μου!", και τέλος, οι Βάκχες του Ευριπίδη για την καλλιτεχνική τους πρωτοπορία. Μπροστά όμως στους "Δαίμονες" του Νίκου Καρβέλα ωχριούν. Διότι οι "Δαίμονες", κυρίες και κύριοι, είναι η απεικόνιση του σύγχρονου Έλληνα, εκφράζοντας τους μύχιους πόθους και την ιδιοσυγκρασία του. Αυτό που επιθυμεί, αυτό που νομίζει πως είναι: Ένας μακάκας που περνιέται, από μόνος του, για ιδιοφυϊα...

Φτου, φτου, φτου, σκόρδο για τον γείτονα...

Υ.Γ. Παρόλο που ο πάνωςκ. με δικαίωσε για τους ραδιοκέφαλους, εντούτοις, εγώ δεν δικαιώνω τον εαυτό μου. Το δεύτερο cd, εκτός από ένα τραγούδι, δεν μ' άρεσε καθόλου. Καλές Γιορτές...

17 Δεκ 2007

When I leave




What's all the fuss and the rush and the queues for?
Life is only there cause it departs, life is through leaving,
it's a black hole leading to the sky.
Airports are transient.

Δύσκολοι καιροί για ιστολόγους


Χέστηκα αν κάποιος θέλει ή δεν θέλει να βάλει διαφήμιση στο ιστολόγιό του, ή τεσπά με κάποιον τρόπο να βγάλει λεφτά από το μπλογκ του. Αυτό που με εξοργίζει και με κάνει να κλείνω τον υπολογιστή είναι κάτι ατάκες σαν και αυτή δεξιά στη φωτογραφία... Σιγά ρε μαλάκα, καταξοδεύτηκες για να ανεβάσεις το σιντάκι των Smiths! (δεν έχω κάτι με το συγκεκριμένο ιστολόγιο, άλλωστε πρώτη φορά μόλις το επισκέφτηκα, σκαλίζοντας να βρω κάνα δισκάκι να κατεβάσω... Αλλά αυτή η ατάκα δεξιά με έστειλε αδιάβαστο).

Υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης!

Υπάρχει, είναι νομάρχης στη Θεσσαλονίκη και μοιράζει δώρα με το ελικόπτερο. Μακάρι να μην υπήρχε (Αϊ-Βασίλης, εννοώ).










Και να μην ακούσω κανέναν να μιλάει για λαϊκισμό! Κάνω αυτό που δεν κάνει η κυβέρνηση για το λαό, δήλωσε ο Αϊ-Πάνι (aka "Κόκκινος Πάνι"). Η κυβέρνηση την οποία με λύσσα στήριξε, στηρίζει και θα στηρίζει!





14 Δεκ 2007

Ανθρώπινες ιστορίες: Το πρώτο και διαχρονικό θύμα των ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων

Καθότι εποχιακός, δεν θα πάρει σύνταξη ποτέ, χοχοχο...
(κύριε Κωστή Χατζηδάκη,
μήπως πρέπει να ασχοληθείτε και με το πετούμενο του Αγιοβασίλη;)

Χβαρφ χάιμ σε άπταιστα ισλανδικά

Σιγκουρ ρος, συνώνυμο της αγαλλίασης (ψάχνω να βρω μια σωστή λέξη για να περιγράψω το πόσο όμορφα με κάνουν να νιώθω και δεν βρίσκω. Ο Διάσελος σίγουρα μπορεί να βρει κάποια καλύτερη).

Δέντρα έξω από την ακαδημία

Ο Θέρστον Μουρ των Σονικ Γιουθ σε σόλο δίσκο με ακουστικές κιθάρες και βιολιά; Ας είναι, αφού είναι καλός, θα το δεχτώ. Αυτό που με δυσκολία μπορώ να δεχθώ είναι αυτός ο εκτός τόπου και χρόνου μπασίστας του, στο βίντεο που ακολουθεί.




Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, Trees outside the academy, πάντως είναι ένα ηλεκτρικό έπος. Κι εντάξει, ο δίσκος είναι κατά βάση ακουστικός, αλλά μη φανταστείτε ότι είναι σαν να ακούς Extreme, More than Words, ή Mr. Big, Wild World. Πρόκειται περί δισκάρας.

11 Δεκ 2007

Ο γκαντέμης, ο χαζός και ένα λάκι στράικ, μπας και αλλάξει η τύχη μας, γαμώ την ατυχία μου

-Και μια μέρα κόρη μου θα γίνεις πρωθυπουργίνα...
-Τα μπερδέψατε κύριε επίτιμε. Η Άννα είμαι, όχι η Ντόρα. Πρωθυπουργίνα πάντως μια φορά θα γίνω!










Ο Γιωργάκης μπροστά στην -πραγματικά διακριτική- κάμερα το παίζει φίλος του εργάτη, επισκεπτόμενος τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Αναρωτιέμαι, το όνομα Γιαννίτσης δεν του θυμίζει τίποτε;











Παλιά διαφήμιση των Λούκι Στρίκε, όπως τα λένε στη Βαρκελώνη, υπόσχεται να διατηρήσει τον καπνιστή πάντα στιλάκι.Τώρα που αλλάξανε οι καιροί και ήρθαν τα πάνω κάτω και θέλουνε με το ζόρι να μας κάνουν όλους στιλάκια, λόγω οικονομικής λιτότητας, η λύση είναι και πάλι Strike. Απεργία λοιπόν αύριο!

Πώς το είπε ο Γκαίτε; Φως; Περισσότερο φως;



Κυκλοφόρησε η εφημερίς το “Ανέσπερον Φως”,
Νοέμβριος - Δεκέμβρίος ’07:

Μεγάλη έρευνα: Όλα καινούργια τα Χριστούγεννα

Πρωτοβουλία της ορθόδοξου ιεραποστολής Ζιμπάμπουε:
Έλληνες που ζουν στη Ζιμπάμπουε προσφέρουν στους φτωχούς φρούτα από τους κήπους τους που γίνονται μαρμελάδα για σάντουιτς την περίοδο της νηστείας

Άγιο Πνεύμα:
Δεν μένουμε στα λόγια, προχωρούμε στα προαναγγελθέντα έργα

Ομορφιά και Υγεία:
Πώς να νικήσετε τη φτώχεια σε ένα μήνα τρώγοντας αποκλειστικά κουάκερ!

Λονδίνο:
Ο θεός ανταμείβει τους ευσυνείδητους εργάτες

Χριστιανικό Big Brother:
Ο θεός βλέπει και ακούει!

Σύγχρονη οικογένεια:
Ευλογημένη η σιδηρά πειθαρχία

Περιβάλλον - Οικολογία:
Το λιώσιμο των πάγων, ως σημείο των καιρών (όχι του Νικολάκη Διάσελου), προάγγελος της Αποκάλυψης

Τέχνες:
Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα δυνατά, τα αδύνατα, με την προσευχή

Παρεμβάσεις στη σύγχρονη ζωή:
Βαρυσήμαντη άρθρο του συντάκτη μας Π.Ο.: Η πληγή των αμβλώσεων - όχι στη νομιμοποίησή τους

(και όχι, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου...)

10 Δεκ 2007

Αποκλειστικό! Στον μαντρότοιχο του Μαγγίνα


Στην οικία πίσω από το φράκτη αυτό, ο κ. Μαγγίνας δεν απασχολεί αλλά φιλοξενεί το ζεύγος των Πακιστανών.
Η φωτ. από το ΑΠΕ

9 Δεκ 2007

Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ (4)


-Μα γιατί επιμένεις; Δεν σου έδωσα εγώ την κάρτα!
-Κι αν δεν την έδωσες εσύ, τότε ποιος την έδωσε;
-Που να ξέρω ‘γω! Ψάξε στον κύκλο σου, όλο και κάποιος θα βρεθεί που θα τολμήσει να παραδεχτεί ότι τρώει τυροπιτάκια σε new age συνέδρια. Κι αν δεν σου λυθούν οι απορίες, ξετρύπωσε τους αργόσχολους, πρώην συντρόφους σου στις εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι Ευαγγελιστές της Αμερικής στο Ειρήνης και Φιλίας…
Το τελευταίο ειπώθηκε για να προκαλέσει κάτι σαν χιουμοριστική αποκλιμάκωση μιας διαφαινόμενης έντασης. Το τελευταίο όμως, δε διακρίθηκε ποτέ στον ρόλο του επιδιορθωτή νευρικών συστημάτων.
-Θα έρθω από κει!
-Δεν είναι και τόσο απλό αυτό…
-Γιατί;
-Επειδή την τελευταία φορά μύριζες κρασίλα και η διευθύντρια με κοίταξε στοργικά. Γι’ αυτό.
-Ήμουν κύριος όμως. Μπορεί να τα είχα τσούξει λίγο, αλλά ήμουν ευγενέστατος και φιλικός. Ακόμα και με τον Ντίνο, αυτό το γλοιώδες κιτς απολειφάδι που σε κορτάρει απ’ το απέναντι γραφείο.
-Κάνε ότι θες, έχω δουλειά τώρα. Πρέπει να σε κλείσω.
Ο Νικολάκης Διάσελος διέθετε δύο ειδών ψυχραιμίες: Η πρώτη, ιδιωτική ερευνήτρια της μπλογκόσφαιρας κι αυτή, αλεξίσφαιρη και αδιαπέραστη, επιστρατεύονταν όταν τα πράγματα σκούραιναν. Ποσοστό επιτυχίας 61%. Η δεύτερη, συγχυσμένη και ανήμπορη να σταθεί στο ύψος των κοινωνικών σχέσεων-ακόμα και των πιο στενών-, κατέρρεε μπροστά στα μάτια του σαν χάρτινος πύργος. Ποσοστό επιτυχίας 14%.

«Μια μάνα είχε για καταφύγιο ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Όλη μέρα φρόντιζε τα τρία της παιδιά, ένα κορίτσι 11 ετών, και δύο αγοράκια, 6 και 2 ετών. Την νύχτα, όταν άδειαζαν οι δρόμοι και οι περίπολοι των στρατιωτών διπλασιάζονταν, έβγαινε έξω κρυφά για να βρει φαγητό. Πότε παρακαλώντας, πότε προσφέροντας τα νεανικά της θέλγητρα, κατόρθωνε να εξασφαλίζει πάντοτε ένα πιάτο φακές, λίγο ψωμί κι ένα μπουκάλι γάλα. Ο καιρός περνούσε. Ένα βράδυ επιστρέφοντας, βρήκε την πόρτα του σπιτιού παραβιασμένη. Μπήκε μέσα τρέμοντας, σαν σκύλα που ψάχνει στα συντρίμμια τα κουτάβια της.
Κατερίνα; Αλέξη; Που είστε παιδιά μου; Μιλήστε μου!

Ξέρω πολλές Κατερίνες.
Ξέρω πολλούς Αλέξηδες.»

Ο Νικολάκης Διάσελος σκόνταψε πάνω σ’ ένα γραφείο. Μόλις πριν 2 λεπτά είχε διασταυρωθεί με την διευθύντρια του Ειδικού Νίντζα και αναγκάστηκε να φανεί όσο πιο ευγενικός δεν συνήθιζε να είναι. Αφού ειπώθηκαν τα τυπικά, τον ρώτησε πώς πάει με το στομάχι του. Καλά, απάντησε, αν και δεν θυμόταν να της έχει αναφέρει ποτέ κάποιο πρόβλημα της υγείας του. Ας είναι, σκέφτηκε. Σήκωσε όρθιο το κάδρο που υποστήριζε με χαμόγελο οδοντόκρεμας και περηφάνια την αναμνηστική, οικογενειακή φωτογραφία κάποιου γιάπη, συλλογίστηκε ότι το απεχθές αυτό είδος ζει ακόμα ανάμεσά μας, και ατένισε, μ’ ένα είδους άβολου άγχους, το μποτιλιάρισμα των αλλεπάλληλων γραφείων. Δυστυχώς, δεν μπορούσε να τα ειρωνευτεί ως απότοκα της λεβιαθανικής γραφειοκρατίας ενός “Playtime” του Ζακ Τατί, κι αυτό τον στενοχώρησε, μιας και η συγκριτική του φαρέτρα είχε αρχίσει ν’ αδειάζει από καιρό.
Κατευθύνθηκε προς το μέρος που θυμόταν ότι είχε στήσει το ερευνητικό του βασίλειο ο Ειδικός Νίντζα.
-Καλημέρα…
-Καλώς τη βρεγμένη γάτα…
-Συγγνώμη για την συμπεριφορά μου πριν. Ξέρεις…δεν ήθελα…
-Συχωρεμένος!
-Φτου, φτου, φτου, μακριά από σένα!
Η ζημιά επανορθώθηκε. Και ο μικρός Διάσελος μπορούσε και πάλι να δει τηλεόραση.
-Λοιπόν;
-Λοιπόν τι;
-Αγάπη μου, δεν έχω πολύ διαθέσιμο χρόνο. Θέλεις να μου πεις γιατί έχεις φρικάρει;
-Γιατί έχω φρικάρει; Από πού να ξεκινήσω; Απ’ τους βραδινούς μου εφιάλτες; Απ’ τη διάγνωση του γιατρού ότι συγχέω την πραγματικότητα με την φαντασία; Απ’ το ξύλο που έφαγα από δυο αλήτες; Τι προτιμάς για πρώτο πιάτο;
-Περνάς μια πολύ δύσκολη φάση…
-Ναι, κι όσο πάει δυσκολεύει περισσότερο. Βρίσκω μια κάρτα του Ιωάννη Καρούζου, συνειδητοποιώ ότι έτσι πρέπει να λένε τον γιατρό που επισκέφτηκα, ψάχνω να δω γιατί με απείλησαν, ρωτάω τον Σωκράτη, Καρούζος δεν υπάρχει, η κάρτα είναι γαμήλιο και ισόβιο δώρο κάποιου φαντάσματος που προφανώς σε ζηλεύει, το μυαλό μου είναι σμπαραλιασμένο!
-Δεν μπορείς να θυμηθείς που βρήκες την κάρτα;
-Είχα την αίσθηση ότι μου την έδωσες εσύ…
-Και τώρα έχεις την αίσθηση ότι χρειάζεσαι ζουρλομανδύα;
-Κάπως έτσι…
-Πρέπει να ηρεμήσεις. Και ν’ ανασυγκροτηθείς.
-Με απόσυρση ή κάποιο ρουτινιάρικο back-up;
-Ενοχλώ μήπως;
Ένα ντερέκι ύψους δύο μέτρων, με οστεώδες πρόσωπο και φαρδύ, γκρίζο κουστούμι που τον προπονούσε, απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, για την πρώτη του πτήση, έβαλε το κορμί του ανάμεσα σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που, παρά τις εργασιακές προβλέψεις των τελευταίων δυο δεκαετιών, ξέκλεβαν λίγο χρόνο για την σχέση τους.
-Όχι Ντίνο, όλα o.k., απάντησε μέσω του σαστισμένου χαμόγελού της ο Ειδικός Νίντζα.
-Γεια σου Νικολάκη!
-Γεια σου Ντίνο! Πως πάει;
-Όλα καλά, όλα καλά. Εσύ;
-Κι ακόμα καλύτερα…
-Μπορώ να σου μιλήσω λίγο;
-Ναι, έρχομαι σε δυο λεπτά…
Ο φέρελπις Ίκαρος πέταξε για το γραφείο του κλέβοντας μια ακόμα όμορφη στιγμή, σαν κι αυτές που πετιούνται καθημερινά στα σκουπίδια, μαζί με χαλασμένες ηλεκτρικές συσκευές, χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, χρησιμοποιημένες καρδιές, σκατά, σαμπουάν και πεθαμένες λέξεις.
-Πήγαινε σπίτι, κάνε ένα ζεστό ντους, ξάπλωσε και θα τα πούμε μετά…
-Οι επιθυμίες σας διαταγές!
-Φιλί!
-Δικό μου! Α, κι άλλη φορά, θα επιθυμούσα να μην παρέχεις αδιακρίτως πληροφορίες απ’ το ιατρικό μου βιογραφικό!
-Κάπως έπρεπε να δικαιολογήσω τις ζαλισμένες σου παραστάσεις…
-Τα κατάφερες μια χαρά: Τώρα πλέον υποφέρω από παρενέργειες που προκαλούνται από χαλασμένα χάπια…

Βρήκε την πόρτα του σπιτιού του παραβιασμένη. Μέτρησε τους αντιπροσώπους του ανθρώπινου είδους που του έφραζαν τον δρόμο: Δύο αστυνομικοί κι ένας γείτονας, ο Μάκης. Ο σκύλος του κούναγε την ουρά, χαρούμενος για τις απροσδόκητες επισκέψεις.
-Τι παίχτηκε εδώ;
-Κάποιοι επιχείρησαν να μπουν στο σπίτι σου, είπε ο Μάκης. Ευτυχώς που άκουσα εγκαίρως τα γαβγίσματα και βγήκα να δω. Οι μάγκες προφανώς φοβήθηκαν και την κάνανε αμέσως.
-Πόσοι ήταν;
-Δυο νομίζω. Αλλά δεν τους είδα πολύ καλά. Κατέβηκαν τρέχοντας τις σκάλες κι εξαφανίστηκαν.

Ο Διάσελος χαμογέλασε θλιμμένα. Ένας νέος πόλεμος είχε κηρυχθεί. Κι αυτός, που μέχρι πρότινος δεν κάτεχε από αληθινά όπλα, έπρεπε τώρα να φανεί γενναίος. Ήταν η στιγμή να επιτεθεί. Κι αν έπρεπε, να εξοντώσει.
Ένας μπάτσος του είπε χαμηλόφωνα ότι ο «αρχηγός» ήθελε να τον δει. Απάντησε καταφατικά, αλλά αυτό δεν είχε και τόση σημασία εκείνη την στιγμή. Χάιδεψε στοργικά τον σκύλο του, ψιθύρισε δυο-τρεις λέξεις στην αταβιστική γλώσσα του ζωικού βασιλείου, λέξεις που ανάγκασαν τον σκύλο να εκφράσει την συγκατάβασή του, και κίνησε να φύγει.

«Ένας γέρος Ιταλός, στρατιώτης εκείνη την εποχή, θα θυμόταν μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του εκείνη τη γυναίκα. Τη γυναίκα που βρήκαν μέσα στον δρόμο, βρεγμένη και παράφρων. Τη γυναίκα που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μικρό αγόρι, δύο ετών και το νανούριζε μ’ ένα απελπισμένο και μονότονο μοιρολόι:

Ποιο πάνω απ’ τον χαρταετό, είναι τα παιδιά μου στον ουρανό….

Κι αυτό το μικρό αγόρι που έκλαιγε φοβισμένο, το αγόρι αυτό, ήταν ο Ιωάννης Καρούζος…».




Ο Κ. Μητσοτάκης στο Μπαλί διά να σώσει το περιβάλλον


Ακούστηκε το Σάββατο, στη Σαλονίκη, σε μια από αυτές τις ινβάιρομενταλ φρέντλι συγκεντρώσεις:

Φέρτε πίσω το γιο του Μητσοτάκη,
το κλίμα του πλανήτη δεν είναι παιχνιδάκι.
(Η φωτό από το
αθηναϊκό ιντιμίντια, από μια παλιά καλή εποχή...)

Θα μας σπάσουνε, λένε, τα αυτιά, πριν όμως θα μας έχουν σπάσει κάτι άλλο, πιο χαμηλά

Είναι πραγματικά άξιον απορίας τι μαλακίες δηλώσεις κάνουν κατά περιόδους διάφοροι μουσικοί για να προωθήσουν την επερχόμενη δισκογραφική τους δουλειά. Η μεγαλοστομία πάει σύννεφο. Και μπορεί ο τίτλος "loudmouth" να έχει αποδοθεί χρόνια τώρα στον Μπομπ Γκέλντοφ, αλλά ο συμπατριώτης του Μπόνο μάλλον αξίζει περισσότερο αυτόν τον τίτλο.

Ορίστε πώς περιέγραψε την επερχόμενη μουσική κυκλοφορία των U2:

The new U2 album has been influenced by "trance" and will feature "hardcore" guitars, according to Bono. The Irish rock legends have been working on the follow to 2004's "How To Dismantle An Atomic Bomb" with producer Brian Eno in recent months. Sessions in Africa are said to have progressed well and the band's singer claims the results will shock fans and critics alike. Speaking about the Moroccan recordings, Bono said: "We got this little riad, a small hotel with a courtyard in the middle and set up the band there, with a square of sky over our head. "The two great catalysts of U2's recording life, Brian Eno and Daniel Lanois, joined us. We'd record during the day and then disappear into windy streets of the medina at night. It was an inspiring experience and a drummer's paradise." Bono says people can expect a "dancefloor shock" from the new album, which is not currently scheduled for a release. "Normally when you play a U2 tune, it clears the dancefloor. And that may not be true of this", he explained. "There's some trance influences. But there's some very hardcore guitar coming out of The Edge. Real molten metal. "It's not like anything we've ever done before, and we don't think it sounds like anything anyone else has done either."

ΥΓ. Για να είμαι ειλικρινής, μακάρι να είναι έτσι όπως τα λέει. Γιατί άλλη μια φορά στο παρελθόν πειραματιστήκανε πραγματικά με τον ήχο τους και βγάλανε δύο δισκάρες, τη μία πίσω από την άλλη, το Achtung Baby και το Zooropa. Αλλά από τότε έχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια και ο Μπόνο έχει πλέον και κανά δυο επαύλεις να εξοπλίζει...

7 Δεκ 2007

κατι δε παει


Τι σου είναι ρε παιδί μου το μυαλό...


Καθόμουνα πω λέτε στη δουλειά και βαριόμωνε. Και σκεφτόμωνε για τη σύνταξη και τις μαλακίες αυτές. Από εκεί ξεκίνησα. Από το γεγονός ότι κάποια στιγμή ΘΑ έπαιρνα σύνταξη αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά.
Από εκεί μεταφέρθηκα μέσα σε λίγα δεπτερόλεπτα στη σκέψη ότι θα μπορούσα να βγώ πιο γρήγορα στη σύνταξη αν έπαιρνα αναπηρική.
Από εκεί μεταφέρθηκα στη σκέψη ότι για να πάρω αναπηρική θα πρέπει να πάθω κάτι. Πράγμα που δε συμφέρει.
Όμως ωσάν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου ότι είναι πολλοί αυτοί που έχουν πάρει έτσι σύνταξη. Τι μαλάκες.
Αμέσως μετά θυμήθηκα ότι στο χωριό μας ήταν ένας τύπος εν ονόματι Καμαράτος που είχε πάρει σύνταξη αναπηρική αλλά όλοι έλεγαν ότι δεν είχε τίποτα και ότι τα κατάφερε γιατί ήταν ιδιαίτερα ενεργός ΠΑΣΟΚος. (Το έλεγαν μάλλον γιατί τον ζήλευαν. Ποτέ δε έμαθα γιατί ο άνθρωπος είχε αναπηρική σύνταξη αλλά δε μπορεί να μην είχε κάτι).
Αμέσως μετά θυμήθηκα ότι έναν ανιψιό του συγκεκριμένου Καμαράτου (Καμαράτο όμως και αυτόν στο επίθετο, ο οποίος είναι και καλό φιλαράκι) όταν ήταν μικρό τον φώναζαν γκουχ γκουχ Καυλ-μη το πεις!-αμάτο (το πα).
Και ρε παιδί μου άκου τι μου ρθε στο μυαλόν φλασιοδώς μιλάμενε. Ότι μια φορά στη Πέμπτη Δημοτικού ο συγκεκριμένος ανιψιός Καμαράτος κάτι μου είχε κάνει. Πιο μεγάλος στην ηλικία πείραζε τους μικρότερους. Για να πάρω το αίμα μου πίσω στο Διάλλειμμα πήγα στον πίνακα και ζωγράφισα μια αστεία φάτσα και έγραψα από κάτω με κεφαλαία κι όλας γράμματα "ΚΑΥΛΑΜΑΤΟΣ". Γελάσαμε όλοι με βροντερή φωνή και κάτσαμε στη θέση μας. Ο δάσκαλος Κασσάκης ήρθε όμως εκείνη την ώρα στην αίθουσα καθώς το διάλλειμμα να πούμενε είχε λήξει. Είδε το τερατούργημα στον πίνακα και ρώτησε ποιός το ζωγράφισε. Μην ξέρωντας-αλήθειαν λέγω αδελφοί πιστέψετε με- τι σημαίνει η λέξη καύλα είπα με θάρρος και μπόλικη αφέλεια "Εγώ". Και ο δάσκαλος με τιμώρησε ασχήμως. Πολύ αργώτερα κατάλαβα γιατί με τιμώρησε και το κρατούσα Μανιάτικο.
Αμέσως μετά σκέφτηκα: "Ρε τι σου είναι το μυαλό από τη σύνταξη κοίτα που κατέληξα μέσα σε λίγα δεπτερόλεπτα" αλλά η σκέψη εδιακόπη:
"Καλέσατε την εταιρία .......... για γραμματεία πατήστε 0 για λογιστήριο 1 για προμήθειες 3...."

Υπάλληλος των βαμπίρ

Εκείνη την ημέρα, στη δουλειά, είχαν αιμοδοσία. Ο ήρωάς μας πρόθυμα συμμετείχε, όπως κάθε φορά. Συμπλήρωσε το σχετικό έντυπο, μηχανικά, χωρίς καν να κοιτάξει τις ερωτήσεις, έκανε τον ίδιο βαρετό διάλογο με τους γιατρούς, και αστειεύτηκε με τους άλλους αιμοδότες: “Τι έγινε συνάδελφοι, κάθεστε και σας πίνουνε το αίμα;”.
Όπως πάντα, έκανε τον καμπόσο, ότι δεν φοβάται τη βελόνα. Ωστόσο, όταν όλα τελείωσαν, ανακουφίστηκε. Πίεσε το βαμβάκι με δύναμη για κάνα τρίλεπτο στο μπράτσο, σηκώθηκε, έφαγε ένα τυροπιτάκι, ήπιε έναν χυμό, έφαγε ένα πιτσάκι, ένα μίνι πεϊνιρλί κι ένα μυλοπιτάκι. Μετά κατευθύνθηκε στο γραφείο του. Προνοητικός ων, είχε παραγγείλει καφέ από πριν, μαζί και μια τεράστια σοκολάτα γάλακτος.
Δύο τυροπιτάκια, τρία μυλοπιτάκια, έναν ακόμη καφέ και πολλές ώρες αργότερα, πηγμένος στη δουλειά, συνειδητοποίησε πως ακόμη του πίνανε το αίμα.

4 Δεκ 2007

Η Γιορτή των Βλαμμένων, τα Κανονικά -Συνταξιοδοτημένα- Παιδιά και η γοητεία της μέσης ηλικίας



Yeah baby, I am a rock n roll star!
(ο απόλυτος σταρ της εποχής, περιτριγυρισμένος από γκρούπις. Στο πλευρό του αριστερά ο αντιδήμαρχος-μάνατζερ Πολιτισμού και δεξιά ο πιστός βόδιγκαρντ του).






Σύνταξη κανονικά;

Μας δουλεύει κανονικά ο μάγκας ο Μαγγίνας!

















Δεν ξέρω τι κοιτάμε, αλλά πρέπει να είναι κάτι καλό, κρίνοντας από το δέος των υπολοίπων.





Άουσβιτς και Μαδαγασκάρη

Προσπαθούσα να βρω πληροφορίες για τη δίκη του Πλέυρη. Ναι ρε του "πατριώτη". Αλλά δε βρίσκω ρε γτμ. Συγκεχυμένα πράγματα. Βρήκα κάποια εδώ αλλά δε ξέρω τι έγινε τελικά. Ζητώ τη βοήθεια του Σκύλου της Βάλλιας (της κομμώτριας χε χε) από τη Κάλντα.
Τώρα για όσους από εσάς δε γνωρίζουν. Ο Πλευρίκος είπε να προσφέρει κάτι ακόμα στα πολλά πράγματα που έχει κάνει για τον πλανήτη γράφοντας ένα βιβλίο για τους Εβραίους. Τίτλος: «Εβραίοι. Όλη η αλήθεια». (Πλάκα-πλάκα μου θυμίζει τίτλο για άρθρο του Marie Claire ‘Σπέρμα: Αυτός ο άγνωστος. Χίλιες και μια αλήθειες). Αποσπάσματα από το καταπληκτικό αυτό πόνημα μπορείτε να βρείτε εδώ. Όσοι θίγονται από το βιβλίο, καθώς προάγει το ρατσισμό και τις διακρίσεις τον έστειλαν το Σεπτέμβρη στο δικαστήριο με αφορμή την παράβαση του σχετικού νόμου. Η δίκη διακόπηκε. Η απόλαυση είναι ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν ορισμένοι την υπόθεση. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής ιδού ορισμένα πράγματα που είπε ο εισαγγελέας προς την μάρτυρα κατηγορίας Άννα Στάη σε εκείνη τη δίκη:
* «Εδώ κυκλοφορεί ο κάθε ανώμαλος και ο κάθε τοξικομανής και βγαίνουνε όλοι οι θολοκουλτουριάρηδες και οι προοδευτικοί και λένε το εξής: «Α! Το δικαίωμα στην έκφραση». Και όλοι λέμε: Ωραία και καλά!»
* «(…) Το 1979 περί Ολοκαυτώματος οι πάντες ήταν ανύποπτοι. Τώρα τα τελευταία 2 χρόνια γίνονται κάτι πράγματα στην Ευρώπη και υπάρχουνε στη Γαλλία και τη Γερμανία κάποιες καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων με κάποιους νόμους αμφιβόλου συνταγματικότητας (…) Ο κύριος Πλεύρης αναφέρεται και σε βιβλιογραφία (…) Με αυτό θέλω να καταλήξω στο ότι το έργο του έχει επιστημονικό χαρακτήρα. Το όλο πνεύμα της καταθέσεως σας που με ενδιαφέρει εμένα είναι το ότι του αρνείστε τον επιστημονικό χαρακτήρα στο έργο του. (…)Εάν μας αρέσει ο Πλεύρης σαν επιστήμονας…είναι θέμα κριτικής δεν είναι θέμα να τον ρίξουμε στο μπουντρούμι. (…) Ο κύριος Πλεύρης έχει το δικαίωμα να πει ότι ο Χϊτλερ έκανε καλώς. Γιατί να του το αφαιρέσουμε; (…) Θέλετε εσείς ένα ναζιστικό δικαστήριο να σας δικάσει και να σας καταδικάσει; Ή μι αναζιστική πολιτεία; (…) Όταν οι Εβραίοι λένε ότι «Είμεθα ο περιούσιος λαός επί της γής» τους μήνυσε κανείς;»
* «Κυρία μου θα διαβάσω κάτι το οποίον λέει ο Πλεύρης. Και επ’ αυτού τι έχετε να πείτε; Λέει εδώ: «Επανειλημμένως θα τονίσω ότι δε επιτίθεμαι εναντίον των Εβραίων ως ατόμων και ως λαού, ως φυλής και ως έθνους. Αλλά εναντίον της θρησκείας τους. Επειδή αυτή διδάσκει ότι οι Εβραίοι συνεφώνησαν με το Θεό τους τον Ιεχωβά αυτοί να τον λατρεύουν κι εκείνος θα τους εξασφαλίσει την παγκόσμια κυριαρχία σε όλα τα έθνη του κόσμου» Κι αν είναι κάποιος ρατσιστής είναι αυτοί εδώ που γράφουν αυτά στη θρησκεία τους».
Η δίκη συνεχίστηκε χθες και σήμερα. Σύμφωνα με τα λίγα που κατάφερα να βρω ο Πλεύρης σήμερα κατέθεσε λέει στοιχεία του Ερυθρού Σταυρού σύμφωνα με τα οποία τα θύματα ήταν 66 χιλιάδες. (Φοβερό ε; Παραδέχεται ότι υπήρξαν θύματα αλλά όχι τόσα πολλά. Φανταστικός). Κάπου αλλού διάβασα ότι λέει οι Εβραίοι εξορίστηκαν στη Μαδαγασκάρη και δεν σκοτώθηκαν. (Διακοπές έκαναν ρε! Μαύρο γυαλί, αντιηλιακό και έτσι).
Εν κατακλείδι: Ούτε εγώ γουστάρω που οι Εβραίοι δε πήραν ένα μάθημα από τη γενοκτονία που επιχειρήθηκε εις βάρος τους και κάνουν τα ίδια. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Αλλά ούτε από την άλλη μπορώ να αμφισβητήσω το ξεκλήρισμα Εβραϊκών οικογενειών λόγω της μαλακίας ενός παρανοϊκού. Και το ανησυχητικό είναι ότι:
1) Ένας άλλος μαλάκας παρανοϊκός γράφει μια μπούρδα.
2) Ένας δεύτερος μαλάκας παρανοϊκός, βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου και πλασιέ βιβλίων, φραντζάτος με τσιριχτή φωνή, (καταλάβατε έτσι;) το διαφήμιζε συνέχεια στην εκπομπή του.
3) Ένας τρίτος μαλάκας παρανοϊκός εισαγγελέας υποστηρίζει ότι αυτή η μπούρδα έχει επιστημονικό χαρακτήρα.
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ.
Δεν υπάρχει αντίλογος σε όλες αυτές τις βλακείες. Για την είσοδο του ΛΑΟΣ στη βουλή τεράστιες ευθύνες έχει η αριστερά για την έλλειψη κινήσεων και πραγματικών επιχειρημάτων απέναντι σε όλη αυτήν την ιστορία. Μεγάλες ευθύνες στα βρωμοκάναλα που προβάλλουν συνέχεια τον Καρατζαφέρη. Και φυσικά σε εμάς.
Ντροπή μας...

Υ.Γ. Δείτε και κάτι ωραίες άλλες εκδόσεις εδώ
Υ.Γ. 1 Ωραίες πληροφορίες από τον "Ιό" εδώ
Υ.Γ. 2 Ο Υιός Αθανάσιος Πλεύρης έχει μπλόγκ (http://www.thanos-plevris.gr/), (είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου μη το ξεχνάτε), έχει συνδέσεις με τις "γνωστές" ελληνικές γραμμές και έχει σε σύνδεσση αυτό το ωραίο κείμενο.

3 Δεκ 2007

Είδες η Δομή;

Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε ζητήματα που αφορούν το ΠΑΣΟΚ.
Για αυτό καταγγέλλω για προβοκάτσια τόσο την εγκυκλοπαίδεια Δομή όσο και την εφημερίδα "το πρώτο θέ(α)μα", που πρόσφερε χτες τον πρώτο τόμο της εν λόγω εγκυκλοπαίδειας, από όπου και η φωτό, για την εσκεμμένη αλλοίωση του κινηματικού χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και τη μετατροπή του σε Κόμμα.
(τα αρχικά ΝΔ φυσικά τα ολογράφουν ορθώς, οι εγκάθετοι!)

Ενα από αυτά τα "μικρά" αλλά τόσο σημαντικά ζητήματα

Δημιουργήθηκε ένα θέμα τις προάλλες, στο αθηναϊκό ιντιμίντια.
Σήμερα το μεσημέρι συνέβη αυτό.
Κι ένα σχετικό κείμενο στου Άργου.

ΥΓ. Μπράβο στον συγκεκριμένο δημοσιογράφο για την στάση του.

Σ(ζ)ώα φρένα

Στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας «Εποχή» διάβασα ότι υπάρχει ηλεκτρονική σελίδα δεσμοφυλάκων, από την οποία ο συντάκτης της εφημερίδας παρέθεσε τον παρακάτω διάλογο:

Δεσμοφύλακας 1: Διάβασα στο σάιτ για τα δικαιώματα των δολοφόνων, ληστών, παιδεραστών, εμπόρων ναρκωτικών... εεεε, των κρατουμένων ήθελα να πω, ότι ετοίμασαν και εφημερίδα και έχουν σκοπό να την στείλουν στις φυλακές και μάλιστα έχει την ονομασία «κελί». Άραγε κατά πόσο αυτό επιτρέπεται; Δηλαδή ο κάθε περιθωριακός μπορεί να καλέσει σε εξέγερση ή να κάνει προπαγάνδα και να το τυπώσει σε στιλ εφημερίδας και εμείς να το επιτρέψουμε; Για να δούμε οι από πάνω τι έχουν να πουν και τι να κάνουν.

Δεσμοφύλακας 2: Σκέψου στην εφημερίδα να έχει σε σελοφάν τυλιγμένο ένα όπλο και να σου λέει ότι είναι δώρο της εφημερίδας.

Δ3: Ή ακόμη καλύτερα να το κερδίζεις με κουπόνια χαχαχαχα.

Δ4: Αχαχαχα, το φαντάζεσαι; Μπα δεν νομίζω να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Υποθέτω δηλαδή.

Δ5 Ποτέ μη λες ποτέ.

Αποφάσισα λοιπόν σήμερα να επισκεφτώ κι εγώ τους Δεσμοφύλακες... Εργαζόμενοι άνθρωποι είναι κι αυτοί, θέλουν τη στήριξή μας...

Παραθέτω σκόρπιες ατάκες από το διάλογο στο φόρουμ... Όποιος θέλει να δει του δεσμοφύλακες τζι αρ από κοντά, ας κάνει κλικ εδώ.

Δεν υπάρχει Δεξιά, δεν υπάρχει Αριστερά,
μόνο κόκκαλα υπάρχουν των Ελλήνων τα ιερά!
(από κείμενο των «Ανένταχτων Πατριωτών», οι οποίοι παραθέτουν και το
εξής διαβόητο λινκ: www.stoxos.gr )


Ασχετο με την Μακεδονία αλλά επίσης εθνικό θέμα και περνάει στα ψηλά : στην Βουλή άρχιζει η συζήτηση για την ψήφο των μεταναστών στις εκλογές...το πρώτο βήμα άλλωστε έγινε με την ψηφοφορία στο πασοκ όπου ψήφιζαν οι μετανάστες με απλή επίδειξη της άδειας παραμονής και την εγγραφή ως φίλος του πασοκ.

<<Σκοτωσαμε,βιασαμε,κλεψαμε,πουλησαμε ναρκωτικα αλλα εχουμε και αιτηματα>> Στην κυριολεξια φωναζει ο κλεφτης!ψαχνοντας στο διαδυκτιο βρηκα μια επιστολη με διαφορα αιτηματα απο τους κρατουμενους του Μαλανδρινου παρτε μια γευση και σχολιαστε...

Οχι μονο εχουν αιτηματα αλλα απειλουν κιολας

Γιατι δεν πανε να ζησουν στην Αφρικη σε καμια ζουγκλα οπου δεν υπαρχουν ουτε φυλακες ουτε Αστυνομια;

Ο ΚΑΘΕ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ(ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΛΕΨΕΙ,ΝΑ ΒΙΑΣΕΙ,ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ,ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ κτλ)

Ας έρθουν τους έχω κάνει κράτηση κάτι ωραία δωματιάκια !!!

Μηπως να κλεισουμε τις φυλακες και να ανοιξουμε τον Καιαδα;

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ Κ ΕΡΘΟΥΝ ΦΥΛΑΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΩΠΑ ΩΠΑ

ΤΣΑΜΠΑ: ΤΣΙΓΑΡΑΚΙΑ,ΦΑΓΗΤΟ,ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΚΡΑΒΑΤΑΚΙ,ΚΟΥΒΕΡΤΟΥΛΑ.

ΠΛΗΡΩΝΕ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΛΕΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΛΟΙΠΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Σε λιγο θα μας πουνε οτι και οι φυλακες ειναι ασυλο και χωρος ελευθερης διακινησης ιδεων.


ΥΓ. Δυστυχώς ή ευτυχώς το ίντερνετ είναι ένας τέτοιος χώρος και βλέπετε τι κυκλοφορεί...

ΥΓάλλο: Τα τζιφάκια τους πάντως είναι καταπληκτικά!

30 Νοε 2007

Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ (3)


Το κινητό του Νικολάκη Διάσελου, ιδιωτικού ερευνητή της blogόσφαιρας, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, αλεξιθάνατο και αλεξίκακο, σπάταλο και επιζήμιο (ο Διάσελος ήταν πιστός οπαδός της θεωρίας που έλεγε ότι δεν είναι οι άνθρωποι αυτοί που καταχρώνται τα αντικείμενα, αλλά το αντίθετο, τα αντικείμενα καταχρώνται τους ανθρώπους), χτυπούσε εδώ και ώρα δίχως ανταπόκριση, σπάζοντας τα νεύρα του ιδιοκτήτη του καθώς και του επίμονου συγγενή του.
-Γιατί δεν το σηκώνεις;
-Ένας μαλάκας ξάδερφος μου είναι που με θυμάται μόνο όποτε θέλει να ζητήσει κάτι.
-Ε, τότε απενεργοποίησε το, μου έχει σπάσει τα νεύρα!
Ο Νικολάκης Διάσελος δεν είχε όρεξη για πολλές κουβέντες. Ούτε ένιωθε και κάποια φαντασιόπληκτη ανάγκη ενσάρκωσης κάποιου ήρωα αστυνομικής λογοτεχνίας. Κοίταξε το κινητό, κοίταξε και τον Σωκράτη, τον μπάρμαν φίλο του, και σκέφτηκε πως δεν θα χρειαστεί να πολεμήσει ποτέ, γιατί για να πολεμήσει θα πρέπει να γίνει ένας πόλεμος. Και αυτό δεν προβλέπεται για τα επόμενα εκατό χρόνια, μιας και δεν θα το επιτρέψουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Ωραία σκέψη, σκέφτηκε, κι ένα γουργουρητό επιδοκιμασίας συγχωνεύτηκε με την ημι-ζαλισμένη φράση «βάλε μου ένα κρασί ακόμα».
-Το κρασί κι ο καπνός, φίλε μου, είναι η μυρωδιά της νέας φάτνης!
-Ποιος το ‘πε πάλι αυτό;
-Νίκος Καζαντζάκης…
-Πες του κύριου Νίκου, ότι εάν δεν ανοίξεις λίγο τον εξαερισμό, το κρασί και ο καπνός θα προκαλέσουν το νέο Άουσβιτς!
-Άνοιξε και κανένα βιβλίο ρε, μόνο εξυπνάδες ξέρεις να μας τσαμπουνάς!
Έτσι ήταν πάντοτε η σχέση τους. Μια όμορφη, περιπαικτική διάβαση στη γόνιμη κοιλάδα του επιφανειακού κυνισμού, διανθισμένη από απαγγελίες ποιημάτων, van Morrison, Doors, αρίφνητο κρασί και μπόλικο ξύλο στις συνελεύσεις. Ο ένας προβόκαρε διαρκώς τον άλλο, αλλά πίσω απ’ αυτές τις γεμάτες ευφυολογήματα προβοκάτσιες, κρύβονταν το διαλεκτικό ισοδύναμο ενός αναρχικού οράματος εξέγερσης κι ελιτισμού. Αργότερα, όταν άρχισαν να πετάνε αυγά και σκουπίδια σε τράπεζες, στην αρχή για να σπάσουν πλάκα κι έπειτα (τι έπειτα, αφού στην τρίτη απόπειρά τους έγιναν τσακωτοί απ’ την Ασφάλεια), μάλωναν για το ποιος προκαλεί την μεγαλύτερη ζημιά στο σύστημα, τόσο σε πολιτικό όσο και σ’ αισθητικό επίπεδο. Τις διαφορές αυτές φρόντισε να τους τις λύσει η αστυνομία, έπειτα από πολύωρες ανακρίσεις, ψυχεδελικά φώτα, σκυλάδικα στη διαπασών μέσα στο γραφείο του αρμόδιου μπάτσου, δροσιστικά μπουγιέλα, εκμάθηση Γαλλικών και ψηλάφηση γεννητικών οργάνων. Από τότε, ο Νικολάκης Διάσελος απέφευγε τις τράπεζες. Από τότε, ο Σωκράτης απέφευγε τα αυγά. Και οι δυο μαζί, απέφευγαν τους μπάτσους. Για τα δικά τους μυαλά, οι μπάτσοι ήταν τα ασυμμάζευτα σκουπίδια του συστήματος.
-Τι έγινε τελικά με τον Καρούζο;
Το βλέμμα του Σωκράτη περιπλανήθηκε φοβισμένο σκανάροντας τον χώρο. Ένα ζευγάρι, δυο μπακουροπαρέες κι ένας τύπος που διάβαζε εφημερίδα μέσα απ’ τα μαύρα του γυαλιά, ήταν οι μοναδικές εστίες απειλής.
-Τι έπαθες πάλι;
-Σσς…Ποτέ δεν είσαι σίγουρος με τους ρουφιάνους…
-Μιλάς για τον τύπο με τα γυαλιά;
-Ναι, γι’ αυτόν μιλάω.
-Δεν νομίζω. Καταρχήν, είναι τόσο απροκάλυπτα κινηματογραφικός…
-Και τι να λέει αυτό; Μήπως και οι στρατονόμοι δεν είναι τόσο απροκάλυπτα μαλάκες; Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να σου κάνουν έλεγχο, να σου σπάσουν τα νεύρα, και να σ’ αφήσουν με την άδεια στα χέρια ενώ το καράβι θα ‘χει ήδη φύγει. Το κλασσικό μοντέλο του μαλάκα είναι ακριβώς αυτό: Να σου κάνει κακό με τον πιο απροκάλυπτο, στυγνό και αναμενόμενο τρόπο.
Ο Διάσελος σκέφτηκε ότι αν ήταν κατάλληλη η στιγμή, θα μπορούσε μόνο με τη φράση «κώνειο» να πειράξει τον φίλο του. Η στιγμή όμως δεν ήταν κατάλληλη.
-Λοιπόν, είπε ξανά χαμηλώνοντας τη φωνή του, έμαθες κάτι γι’ αυτόν τον Καρούζο;
- Ουδέν νεώτερον απ’ το ρουφιάνικο μέτωπο. Κανείς δεν ξέρει κανέναν Καρούζο.
-Αν σου έλεγα Σίγκμουντ Φρόιντ, θα σε διευκόλυνα κάπως;
-Το χιούμορ σου έχει πολύ στενά όρια…
-Απελπιστικά μπορώ να πω, όπως κι αυτού που πληρώνει το αγώγι και αρχίζει να τρελαίνεται…
-Ποιος σου έδωσε την κάρτα του;
-Ο Ειδικός Νίντζα. Ξέρεις, είναι της μοδός να σε καλωσορίζουν σε συνέδρια με διαφημιστικά και κάρτες.
-Όπως είναι της μοδός να επισκέπτεσαι ψυχιάτρους επειδή όταν διήγαγες ως νέος ένιωθες ότι μπορεί να είσαι η μετενσάρκωση του Πίτερ Παν.
-Μπα, προτιμούσα τον Ιβανόη!
-Κι εγώ τον βασιλιά Αρθούρο!
-Βάλε μου άλλο ένα!
-Ευχαρίστως!
Το αφεντικό του Σωκράτη, που μόλις είχε ξεπροβάλλει απ’ το παραβάν και μύριζε σαν τον ατμό της χύτρας, διέκοψε την έναρξη του εύθυμου αγώνα με βίαιο τρόπο. Το αφεντικό του Σωκράτη, εφορμούμενο απ’ ένα εκατονταετές χρέος στην τράπεζα, ήταν της άποψης ότι ακόμα και οι κουβέντες στοιχίζουν. Βλέμμα: Δούλεψε κοπρόσκυλο!. Ο Σωκράτης του αφεντικού, εφορμούμενος απ’ τις ιδέες των Γάλλων Διαφωτιστών και τον Ρουσσώ, γνώριζε ότι είναι ακατόρθωτο να υποτάξεις έναν άνθρωπο που δεν θέλησε ποτέ του να δίνει διαταγές. Βλέμμα (μέσα απ’ έναν νοητό καθρέφτη): Δεν μας παρατάς ρε γέρο!.
Κατόπιν, κι αφού μονομάχησαν για τρία ολόκληρα λεπτά, το πρώτο βλέμμα, ηττημένο και δηλητηριασμένο από μίσος, τρύπωσε μέσα σ’ ένα καμουτσίκι και ξέσπασε πάνω στη ράχη ενός γέρικου αλόγου. Για το δεύτερο, ακούσαμε όλοι στις ειδήσεις, αφού πρώτα έπρεπε, με κάποιον τρόπο, ο πατήρ Γεώργιος να υποχρεώσει την εικόνα της Παναγίας να δακρύσει ώστε να εξηγηθεί ένα μικρό θαύμα: Το πώς δηλαδή γινόταν, στον κήπο που συνόρευε με την ενορία, να μιλάει ένα μικρό παιδί κι απ’ το στόμα του ν’ αναβλύζουν γιασεμιά…


-Εντάξει ρε Μάκη, θα το τακτοποιήσω. Ναι ρε, μην ανησυχείς. Χαιρετίσματα και στην Κική! Ναι ρε, αφού τα είπαμε. Μην ανησυχείς!
Κανόνας τρίτος (οι δύο πρώτοι ίσως να μην υπήρχαν, αλλά του άρεσε, για εφέ, να ξεκινάει πάντα απ’ τον αριθμό τρία): Όταν θέλεις να ξεδιαλύνεις μια υπόθεση κατασκοπεύοντας, οφείλεις, αφού κλείσεις το κινητό, να κοιτάξεις πρώτα αριστερά κι έπειτα δεξιά. Προφανώς για γούρι. Ή, αλλιώς, για την αποφυγή κάποιου κατακούτελου. Ανέβηκε αποφασιστικά τις σκάλες σκεπτόμενος μεγαλόφωνα ότι κάποιος πρέπει να βρει λύση. Αυτό το κάποιος του άρεσε, μιας και ήταν κλασσικός ευθυνόφοβος επί πρώτου προσώπου. Άλλο ένα ελάττωμα των βιβλιόφιλων. Χτύπησε την πόρτα δυο φορές, περίμενε, συλλογίστηκε ένα διήγημα του Φελισμπέρτο Ερνάντες για μια χρωματιστή, οικόσιτη τζαμαρία, κι έπειτα ξαναχτύπησε, πιο δυνατά αυτή τη φορά. Κανείς.

Ερώτηση: Γιατί ο Νικολάκης Διάσελος δεν παραβίασε την πόρτα, όπως όφειλε να κάνει ως ιδιωτικός ερευνητής;
Απάντηση: Για τρεις λόγους: Πρώτον, δεν ήταν στις αρχές του να μπαίνει απρόσκλητος σε ξένα σπίτια. Δεύτερον, ήταν λίγο χέστης. Τρίτον, εκτός από λίγο χέστης ήταν και υπερβολικά αδέξιος.

Κατέβαινε τις σκάλες κομματάκι θυμωμένος. Ποιος ήταν ο Καρούζος, γιατί δεν έπρεπε να τον ξαναδεί, ποιοι κρύβονταν πίσω απ’ όλη αυτή την ιστορία, γιατί δυο κωλόπαιδα τον ρεζιλέψανε μπροστά στα μάτια μιας κουτσομπόλας φώκιας; Μια ζωή όλα γύρω μπερδεμένα. Λάθος εκτιμήσεις, λάθος επιλογές, λάθος αποφάσεις. Η λογική του πολτοποιούνταν στον οδοστρωτήρα των αντιφατικών του συναισθημάτων. Για κάθε συναίσθημα, η ίδια πάντοτε λαγαρή σουβλιά. Σαν κοφτερό νερό, σαν γυάλινος σταλακτίτης που μπήγεται βαθιά μες στο κορμί του. Κάποιος δεν σκέφτεται λογικά και ο ίδιος κάποιος χάνει. Κάποιος εγώ.
-Κύριε αιμορραγώ, σας παρακαλώ, βοηθήστε με! Ονομάζομαι Ρασκόλνικοφ, μένω ένα πάτωμα πιο κάτω και μόλις επιχείρησα να κάνω πράξη τις αρχές μου. Θέλησα να εξοντώσω ένα παράσιτο, μια γριά που επέμενε πεισματικά να ζει. Προσπάθησα κύριε, αλήθεια σας το λέω, αλλά αυτή η σιχαμερή σαύρα ήταν τόσο δυνατή που έστρεψε το μαχαίρι καταπάνω μου! Σας παρακαλώ, β…βοηθεί…

«Στον ύπνο μου έρχονται και μ’ επισκέπτονται όλα αυτά που άφησα να ξεχαστούν. Πρόσωπα, μέρη, εικόνες κι αντικείμενα. Τους λέω: Έχω χίλιες δυο φασκιές να σας ζεστάνω, μα μονάχα μια αγκαλιά, που την έχω τάξει στο γαλάζιο. Κι έπειτα φεύγουν, τυπώνοντας στην σάρκα μου τα γοερά τους χρόνια.»

Ηρέμησε, ηρέμησε.

Ο Νικολάκης Διάσελος στάθηκε καταμεσής του δρόμου σαν σκιάχτρο. Ηρέμησε. Πάτησε ένα κουμπί στον αριστερό του κρόταφο, τράβηξε έξω την θήκη, έβγαλε ένα CD απ’ την τσέπη του, το τοποθέτησε, έκλεισε το κουμπί, κι ετοιμάστηκε. Abbie Gale, Contact Imrovisation. Είχε ανακτήσει την σωστή θερμοκρασία, μπορούσε πάλι ν’ αγαπήσει. Ξεφορτώθηκε το ανθρώπινο σαμάρι του κι έκλεισε τα μάτια.
Ωραία ήταν.





I need excitement, oh I need it bad

Μάντσεστερ, Χριστούγεννα 1999. Ηχογραφημένη εκπομπή του Τζον Πιλ: Εντ νάου δι μπεστ σονγκ εβερ ρίτεν, μπάι δι Αντερτονζ. Τρελαίνεσαι. Το κομμάτι το γνωρίζεις φυσικά. Μόνο που τόσα χρόνια νόμιζες πως το λέγανε οι Μπαζκοκζ. Κάπου την έχεις αυτήν την κασέτα. Μέχρι και ισραηλινό τρανς είχε παίξει ο τρελάρας ο Πιλ.




Και μια μικρή ταξιδιωτική ανάμνηση: Οι ξενερουά Αγγλοι στα μπαρ και στα κλαμπ δεν στέκονται σαν όρθια ζώα με ένα ποτό στο χέρι. Πίνουν τη μια μπίρα μετά την άλλη και ξεσκίζονται στο χορό. Μόνο όταν έπαιζε το Κριπ των Ρέντιοχεντ, οι ίδιοι κάφροι με τις μπιροκοιλιές στέκονταν ακίνητοι, κάποιοι κλαίγανε. Αμα έπαιζε όμως κάτι τέτοιο...


Ενα βράδυ είχα βρεθεί σε ένα από αυτά τα ολίγον τι κιτς κλαμπ του Μάντσεστερ (οι κολώνες ήταν καλυμένες με τιγρέ γουνάκια, ο Χριστός κι Απόστολος δηλαδή), όπου ο ντιτζέης παίζει ολ τάιμ κλάσικζ, από Μπόνι Εμ μέχρι Κλας, από Οάσις μέχρι παλιά καλή σόουλ. Και παίζει ένα κομμάτι σόουλ, τελείως ξεσηκωτικό, και όλοι ξεβιδώνονται στο χορό. Ποτέ μα ποτέ δεν πάω να ρωτήσω έναν ντιτζέη τι είναι αυτό που παίζει για τρεις λόγους: για να μην τον ενοχλήσω, γιατί γενικότερα είμαι λίγο ντροπαλός, αλλά και δεν καταδέχομαι να δείξω την άγνοιά μου. Τεσπά, για την κομματάρα αυτήν έπρεπε να πάω. Ισως ο άνθρωπος να μου το είπε σωστά Αλ Γουίλσον. Εγώ άκουσα πάντως Τζακ Γουίλσον. Και μπερδευτηκα. Γιατί ήξερα τον Τζάκι Γουίλσον και νόμιζα πως αυτόν εννοούσε. Αλλη μια παρεξήγηση που λύθηκε χρόνια μετά.

29 Νοε 2007

Παγκόσμια ημέρα χωρίς δημοσιογράφους


Τι όμορφα που ήταν ε;

Ελάτε τώρα, παραδεχτείτε το.
Σας άρεσε.
Και εμένα μου άρεσε.
Μπα;
Κάνουμε και τους ανήξερους τώρα ε;
Να σας το δώσω αλλιώς.
Η προχθεσινή ημέρα είχε, όπως και να το κάνουμε μια ηρεμία έτσι δεν είναι; Ναι και εγώ κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί. Ξαφνικά όλα ήταν ήρεμα. Ούτε πόνος ούτε δάκρυ ούτε φωνές τίποτα. Μια ηρεμία ρε παιδί μου. Ούτε τσαντίστηκα ούτε έβρισα μπροστά στην οθόνη ούτε τίποτα…
Ε, ναι απόλαυσα την απεργία των δημοσιογράφων. Μιαααα χαράάάάά ήτανε. Χωρίς δελτία ειδήσεων. Χωρίς Στρατηγό Πρετεντέρη. Χωρίς κανένα τους.
Όπως έχουμε γεμίσει παγκόσμιες ημέρες για κάθε είδους μαλακία, ημέρα κατά των βρωμερών ποδιών, ημέρα για τα σπασμένα προφυλακτικά, ημέρα των πάσα την γήν ομόθρησκων γιδοβοσκών και πάει λέγοντας λέω να κάνουμε την παγκόσμια ημέρα χωρίς δημοσιογράφους.
Το καλύτερο βέβαια ήταν που είχε Champions League. Είδα τη Barca χωρίς μετάδοση. Οποία ευλογία Μεγαλοδύναμε! Χωρίς φανφάρες, χωρίς λάθη χωρίς βλακείες…(Οι αθλητικοί συντάκτες, πιστέψτε με ξέρω τι λέω τους έζησα μια χαρά) στην Ελλάδα όπου και αν βρίσκονται είναι ξερόλες. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν όταν μεταδίδουν ένα παιχνίδι είναι ότι δε προβάλλουν το παιχνίδι αλλά τον εαυτό τους). Και το ακόμα καλύτερο: Αμέσως μετά το παιχνίδι βιντεάκια με τις καλύτερες φάσεις και τα γκολ των αγώνων. Χωρίς Πέτρο Μίχο και τις βλακείες του χωρίς Τάκη Γκώνια χωρίς Κατσαρό χωρίς Βερνίκο, ωχ Παναγία μου (με στιλ Χαρικλινάτο) τι όμορφα πραγματικά που ήτο. Ειδυλλιακά θα έλεγα…

ΥΓ Που είναι ο Αλαβάνος; Οέο!