Σύμφωνα με την ποσοτική θεωρία της παράνοιας, την οποία πραγματεύεται το ομώνυμο διήγημα του Γουίλ Σελφ, που το διάβασα πριν από πολλά χρόνια και νομίζω πως δεν το κατάλαβα και πάρα πολύ καλά, εάν θεραπεύσεις ένα άσυλο γεμάτο ψυχασθενείς κάπου στο Λονδίνο, αναπόφευκτα μια ομάδα απολύτως υγιών ανθρώπων θα τρελαθεί κάπου στη Νέα Υόρκη (και βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε σε όποιες από τις προηγούμενες λέξεις θέλετε, ειδικά στη λέξη "υγιών"). Σύμφωνα με την παρανοϊκη θεωρία της ποσότητας, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τον κόσμο αποκλειστικά ως άθροισμα ποσοτήτων, δηλαδή οι αγωνίες τους συμπυκνώνονται σε ερωτήσεις που ξεκινούν με τη λέξη "πόσο" και ικανοποιούνται με την κατά το δυνατόν διαρκώς αυξητική τάση της απάντησης "τόσο": δηλαδή διαθέτουν τόσα χρήματα στην τράπεζα, τόσο μισθό, τόσα αυτοκίνητα, τόσα διαμερίσματα, τόσες μπίρες ήπιανε, τόσα σουβλάκια παραγγείλανε, τόσους followers έχουν, τόσους φίλους στο facebook, τόσα μπανια κάνανε και τόσα παγωτά φάγανε το καλοκαίρι, τόσες γκόμενες πηδήξανε και εντέλει τόσο μαλάκες είναι. Και ναι, τόσο παρανοϊκή είναι η ζωή που ζούμε.
2 σχόλια:
μου άρεσε πολύ αυτή η ποσοτική θεωρία της παράνοιας, που την υποπτευόμουν ως υφέρπουσα και δυσαπόδεικτη, μιάς που υποψιάζομαι πως είναι απαραίτητη κοσμολογικώς και πανανθρωπίνως, κάποια ισορροπία παράνοιας-σύννοιας, μιάς που η δεύτερη ορίζεται ασφαλέστερα εκ του αντιθέτου με την πρώτη, κι άμα λείψει η πρώτη, τότε θα χρειαστεί κάποιο ισοδύναμο για να διατηρηθεί η παγκόσμια ισορροπία, κι όπως έλεγε σχετικώς και ο Τζιμάκος, "εσύ με ξέρεις, γι αυτό είμαι διάσημος"
Πρέπει να βρω να βάλω ένα κουμπάκι για να μπορώ να κάνω "like" στα σχόλια... :)
Δημοσίευση σχολίου