Ήταν ένα τύπος που τριγυρνούσε στα σπανακοτυροπιτάδικα με μιαν τσάντα στους ώμους, το περιεχόμενο της οποίας σε άπταιστη γλώσσα γαλλική, παρέμενε ανεξήγητο σε αυτόν, μέσα στην τσάντα επίσης υπήρχαν γραντζουνισμένες κιθάρες, ρίγη σε κύματα, ένας συρμάτινος σέρφερ, ηλιοκαμμένες ανάσες, ένα χτύπημα των ντραμς και μια παρατεταμένη παύση (καμιά φορά διαβάζεις/γράφεις κάτι γελοίο αλλά συγκινείσαι, τι να σου εξηγώ τώρα, τράβα κάπου αλλού, να διαβάσεις τίποτε της προκοπής καλύτερα).
4 σχόλια:
εγώ νηστεύω, θα αφήσω τα ρίγη και τον ήλιο και θα πάρω τον σέρφερ, τα ντραμς και τη σπανακοτυρόπιτα αν δεν σε πειράζει, ευχαριστώ!
Προσπαθώ να θυμηθώ ποιος ή ποια αναρωτιόταν πρόσφατα αν υπάρχουν νηστίσιμες τυρόπιτες και σπανακοτυρόπιτες...
μία, δεν την ξέρεις
Θέλω να τη γνωρίσω.
Δημοσίευση σχολίου