Καιρό τώρα σκέφτομαι εκείνο το παλιό σύνθημα, τσιτάτο, τι διάλο ήταν, που έλεγε "οι εργάτες δεν έχουν κατάθλιψη*, οι εργάτες έχουν πρωινό ξύπνημα" και όπως πάντα χαζός δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι "αν είναι έτσι, τότε οι άνεργοι που δεν έχουν πρωινό ξύπνημα γιατί είναι ξύπνιοι πρωί-πρωί, έχουν και αν ναι γιατί έχουν κατάθλιψη εφόσον δεν έχουν πρωινό ξύπνημα;". Δικαιούμαι μέσα στο ζόφο των ημερών, όταν άλλοι έχουν άμεσο πρόβλημα επιβίωσης, να έχω τα δικά μου προβλήματα (της ψυχής, της καρδιάς, τα ατομικά τέλος πάντων) ή κάτι τέτοιο θεωρείται πολυτέλεια;
* δεν αναφέρομαι απαραίτητα στην ψυχική νόσο - η λέξη εδώ χρησιμοποιείται καταχρηστικά
