Φορώντας καπέλο στην προηγούμενη ανάρτηση

Ήταν ένας άνθρωπος που είχε πάθει υπερλέξωση κι οι γιατροί του χορήγησαν Κοποτανίλ, ένα φάρμακο που θα σήκωνε την κωλάρα του ασθενούς μαζί με τον ασθενή από το κιτρινοκόκκινο μαξιλάρι της καρέκλας κουζίνας που είχε στο γραφείο που ήταν κάποτε αποθήκη γεμάτη τουρσιά και βαζάκια μαρμελάδας με ετοιμόρροπα ράφια όπου σκονίζονταν τα cd μιας έξαλλης ηλικίας τα οποία απειλούσαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας στο κενό της χοντρής κεφάλας του χοντρού ασθενούς. Ο άνθρωπος με την υπερλέξωση πήρε ένα Κοποτανίλ, σηκώθηκε αποφασισμένος για δράση, βγήκε απ' το δωμάτιο, έστριψε δεξιά στο διάδρομο, ξανά δεξιά στο επόμενο δωμάτιο και βούλιαξε στον καναπέ αγκαλιά με το λαχανί κουβερτάκι φλις που είχε πάρει απ' το ΙΚΕΑ, τότε που για τα σκανδαλα με τ' άλογα και τα σκατά δεν είχε ιδέα.
Τελικά το καπέλωμα των αναρτήσεων είναι μια πολύ εξαντλητική διαδικασία.