Too much of a good thing

Για να περνάω την ώρα, όταν δεν ξέρεις τι να γράψει και κυρίως σε ποιο πρόσωπο
(1, 2, 3 - 1, 2, 3):

Περιφέρομαι και συμπεριφέρεσαι σαν να μην τρέχει τίποτε ενώ παντού γίνομαι της πουτάνας. Δεκατρείς μήνες από τη δική σου ήττα και καταστροφή, ακούει ένας προφεσέρ ραπίντ να τρέχω με μυριάδες γκιγκαμπίτ σε λαβύρινθο ντελαλανγκ φρανσέ και αργότερα σε πάρτυ μασκέ ακούς έτερον μεσιέ να λέει για την του Μοντεσκιέ γαργάρα, που έκανα εκείνη την παπάρα με τη θεμελίωση του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας, ότι γίνεσαι δούλος στις χώρες που κάνει ζέστη, διότι μες στην κάψα εθελουσίως δεν θα δουλεύω. Διαφωτιστικό σκότος για τον code noir, τον μαύρο κώδικα, την κωδικοποίηση του απανθρώπου που αφορείς (όποιος α-φορεί πάει να πω πως είσαι γυμνός;) το δουλεμπόριο, και σκέφτεται εναλλακτικά επαγγέλματα, σύμβουλος φιλανθρωπίας, κάποιος την κάνω ετούτη τη δουλειά, ο σκλάβος είσαι ανίκανος για ιδιοκτησία, έλεγε ο μαύρος κώδικας. Άλλο καλό επάγγελμα της εποχής: ελεγκτής τηρήσεως του μαύρου κώδικα. Μπορώ να μιλήσεις για τα πάντα χωρίς να προκαλεί θανάσιμη ανία; Μεγαλύτερη ένδειξη ανθρωπισμού η λαιμητόμος. Για πονόψυχες εκτελέσεις. 

ΥΓ. Το ενακρτήριο τραγούδι του ολοκαίνουργιου, υπέροχου άλμπουμ των Still Corners. H μαγεία γίνεται ακόμη πιο μαγική κάπου στο 3.50.