Ο τρόμος του μεταξιού

Χρειάζομαι έναν εφιάλτη για να ξυπνήσω. Απειλητικούς ψιθύρους για να αποκοιμηθώ. Για να παρηγορηθώ, γδούπους, μεταλλικά τριξίματα, υποχθόνια γρυλίσματα. Θυμάσαι τα μπλε παστέλ ηχοτοπία που μας φαίνονταν αστεία; Τον κόφτη πάνω στον γρανίτη; Το χείμωνα σπάζανε τον πάγο με γυμνά χέρια, να πάρουνε μπρος οι μηχανές, το καλοκαίρι με γόβες χαμηλές μέσα στη σκόνη, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Κάτσε να βγάλω τις γαλλικές μπαλάντες, τα highμαλλιά, κολώνια γαλλικιά και χάντρες, μια γυναίκα δύο άντρες. Σφυρίζει το αυτί μου έναν σκοπό που καπνίζει στα κρυφά. Βγάζω καπνούς απ' τα αυτιά. Με το ταξί στο μεταξύ σαν μετάξι επιβάλλω τάξη. Στρατολογώ χιλιάδες πιστούς, βαφτισμένους σε βότκα και χασίς, εκδίδομαι και επιδίδομαι, ευρύστερνος, ευθυτενής, ευρυμύτης, ευριπίδης, ευρυδίκης, κοργιαλάς, σε threetrack όργιο λεηλασίας, ακολασίας, συνουσίας, διαφωνίας για τα υπέρ και τα κατά της νεκροφιλίας. Άκου τις αμήχανες κατάρες των εμπόρων, κάνε ντου από παντού Ιησού, πρόχειρα ντύσου το κραγιόσου, ανοσιουργήματα κερδών μετά φόρων μογγόλων βαρόνων σε πνεύμα βίαιης γαλήνης, κτηνώδεις βούδες καρδιοβόροι μεταπράτες της συντέλειας, χείριστοι των ηρώων λογοκλόποι σφετεριστές. Δεν ξέρω τι κάνουν. Απλώς τους βάζω στη σειρά. Στη γραμμή. Για την εκτέλεση; Λεξορύσσω από τη "νέα παγκόμια ιστορία της ατιμίας" γιατί οι δικές μου λέξεις τελευταία είναι μόνο: γιαούρτι, επίδομα, γάλα, σεμινάρια, καφέ, ΓΣ, υλικά του τοστ, ΔΣ, ντομάτες, απεργία, χαρτί κουζίνας, ανεργία, κωλόχαρτο, δίαιτα, χλωρίνη, χοληστερίνη, αποσμητικό.
Ακούω αυτό που βλέπεις στη φωτογραφία. Ευχαριστώ.