Αμπαλος, απολιτίκ, τσαπατσούλης αναγνώστης

Το ‘χω ξαναπεί, με αρέσουν οι συμπτώσεις, η μπάλα και να διαβάζω τα βιβλία μου με τον υπολογιστή ανοιχτό και την τηλεόραση στο mute. Μου αρέσουν κι άλλα πράγματα*, αλλά θα τ’ αποκαλύψω σε μελλοντικό ποστ.

Συμπτωματικά λοιπόν, μόλις πριν από λίγο, την ώρα που έπινα το Ερλ Γκρέι μου και διάβαζα το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Δ.Ελευθεράτου «Εξουσία, τι μπάλα παίζεις;», εκδ. Τόπος, ένα τουίτ μ’ έστειλε σε αυτήν την είδηση. 1,5 εκατ. κόσμος διαδήλωσε στη Βαρκελώνη υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Μα κάτι αντίστοιχο είχα μόλις διαβάσει και στο βιβλίο!

Γράφει λοιπόν ο Ελευθεράτος, για την απόφαση του 2010 του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ισπανίας, δύο ημέρες πριν από τον τελικό του μουντιάλ της Ν.Αφρικής μεταξύ της Ισπανίας και της Ολλανδίας. Η απόφαση αναφέρει πως «το Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει άλλο έθνος πλην του ισπανικού». Σωστά παρατηρεί ο συγγραφέας πως η επιλογή ανακοίνωσης  της απόφασης λίγο πριν από τον τελικό δεν είναι καθόλου τυχαία. Υπάρχει μόνο ισπανικό έθνος, τη στιγμή που όλοι πανηγυρίζουν για τις επιτυχίες της ισπανικής εθνικής ομάδας. Οι εθνικοί ποδοσφαιρικοί εορτασμοί θα καλύψουν ή και θα εξαφανίσουν τις όποιες καταλανικές αντιδράσεις. Αλλωστε οι καταλανοί αστέρες (7/11) είναι που οδηγούν την Ισπανία στο θρίαμβο. Πόσο βολικό κι αυτό!

Κι όμως, μετά την απόφαση και μια μέρα πριν από τον τελικό 1,5 εκατ. Καταλανοί διαδηλώνουν στη Βαρκελώνη ζητώντας ανεξαρτησία, υπό το πρίσμα και της οικονομικής κρίσης. Την επόμενη ημέρα η Ισπανία κατακτά το μουντιάλ και δύο από τους καλύτερούς της παίκτες πανηγυρίζουν τυλιγμένοι με τις σημαία της Καταλονίας.

Δύο χρόνια μετά, η ιστορία κρατά ακόμη: πριν από λίγους μήνες η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ισπανίας κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Χτες και πάλι 1,5 εκατ. Καταλανοί, οι οποίοι θεωρούν πολύ υψηλό το μερίδιο που καλούνται να πληρώσουν προς την κεντρική κυβέρνηση λόγω της οικονομικής κρίσης, βγήκαν στους δρόμους ζητώντας ανεξαρτησία.

Ας παραφράσω τον Ελευθεράτο που παραφράζει τον Καμί: Η μπάλα σπανίως πηγαίνει εκεί που την περιμένεις, καμιά φορά μάλιστα γυρνάει και μπούμερανγκ.

Υπεύθυνη δήλωση: Δεν ξέρω τίποτε για την Ισπανία, τη Βαρκελώνη, τον καταλανικό εθνικισμό και μπλαμπλαμπλά. Απλώς την ώρα μου σκοτώνω με τούτη την ανάρτηση. 

* Να, ας πούμε, με αρέσουν κι αυτές οι μουσικές κι ας σου φαίνεται παράξενο.