Απεργιακό φύλο (όχι, δεν είναι ορθογραφικό λάθος)

Είχα κάποτε έναν φίλο, τον Εδουάρδο Μπλουμ, ο οποίος, εξ όσων γνωρίζω, μάλλον πια θέλει να με σκοτώσει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ο οποίος Εδουάρδος το ‘χε χόμπι, πριν από αρκετά χρόνια, να βάζει κάτι γελοία κείμενα στο ιντιμίντια, τα οποία κινούνταν στο όριο που έθετε η πολιτική δημοσίευσης. Εν εξ αυτών αφορούσε μια περίπτωση λογοκρισίας σ’ ένα ουκρανικό τραγούδι στη Γιουροβίζιον του 2005. Το άρθρο είναι ακόμη δημοσιευμένο, μπορείτε να το διαβάσετε. Θυμάμαι τα δάκρυα του Εδουάρδου εκείνη την ημέρα, δάκρυα κορόμηλο, χρωματιστά (του ‘χε φύγει το γκάιλάινερ), καθώς μου διηγιόταν πόσο είχε ενοχληθεί από τις αντιδράσεις των σκληροπυρηνικών ιντιμιντιακών, που θεωρούσαν ότι το κείμενο έπρεπε να κοπεί, διότι τι δουλειά έχουν τα λάιφστάιλ ζητήματα σ’ ένα μέσο εναλλακτικής πληροφόρησης; Εγώ θυμάμαι γλυκά του χάριζα και λάμες ξουραφιών και του ‘λεγα πως το διαδίκτυο τον άνθρωπο σκοτώνει μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Σήμερα το πρωί τον θυμήθηκα και σκέφτηκα πόσο δίκιο είχε που θεωρούσε ότι ακόμη κι οι διαγωνισμοί τραγουδιού κρύβουν πολιτικό υπόβαθρό. Ξεφύλλιζα το βιβλίο των Νίκου Μπελογιάννη – Αγγελικής Κώττη «Σταλινισμός,  η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία». Εχω ξαναπεί κάπου σε αυτό το αχανές όσο και χαχανές ιστολόγιο ότι καμιά φορά οι σημειώσεις που συνοδεύουν ένα βιβλίο είναι εξίσου αν όχι πιο σημαντικές από το βιβλίο καθαυτό. Μια σημείωση του βιβλίου λοιπόν αναφέρει τις ουκ ολίγες παρεμβάσεις του Βατικανού στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, αλλά και της Γιουροβίζιον, κατά τη δεκαετία του '70. Πιο χτυπητή όλων όμως ήταν η κυβερνητική παρέμβαση του 1970. Η Ιταλία συγκλονίζονταν από διαρκείς απεργίες. Για να σπάσει το φρόνημα του επαναστατημένου εργάτη, κυβερνητικοί παράγοντες κανονίζουν τον διαγωνισμό να κερδίσει το τραγούδι «Οποιος δεν δουλεύει, δεν κάνει έρωτα» (chi non lavora non fa l’amore). Σαν να λέμε, οι απεργοί είναι ξενέρωτοι. 

Κι αυτό είναι ακόμη μια αστική προπαγάνδα την οποία οφείλουμε να αντικρούσουμε: με έρωτα και απεργίες διαρκείας. 

ΥΓ. Το youtube λανθασμένα αναφέρει ως ημερομηνία συμμετοχής του τραγουδιού στο Σαν Ρέμο το 1964. Το ορθό, επαναλαμβάνω, είναι 1970.