Είμαι καλεσμένος το Σάββατο. Στου Αλέξη. Αμέ. Πρέπει, λέει η πρόσκληση,
όπως και στους γάμους, να ειδοποιήσω εγκαίρως, μέχρι αύριο δηλαδή, αν θα
παρευρεθώ στην ομιλία. Δίλημμα, τι να απαντήσω, να πάω ή να μην πάω;
Σιγά το δίλημμα, θα μου πεις. Πριν από λίγο καιρό ο Αλέξης ήταν το next big thing. Πλέον η δυναμική του, όπως και η δυναμική του συνασπισμού κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, της κοινοβολευτικής ομάδας του οποίου ηγείται, είναι ήδη πάρα πολύ μεγάλη. Μάλλον μιλάμε για τη next Greek goverment. Οταν σήμερα τρεις καλοί άνθρωποι μού έδωσαν την πρόσκληση, ήμουν έτοιμος, καταπώς το συνηθίζω, κάποια ειρωνεία να ξεστομίσω. "Μην πεις τίποτε κακό για το ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς εδώ είμαστε όλοι ΣΥΡΙΖΑ", με προειδοποίησαν.
Ολοι ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν; Κατά κάποιον τρόπο ναι. Ολοι μαζί του ασχολούνται. Ολοι κάτι έχουν να πουν. Συχνά να του προσάψουν. Δικαίως ή αδίκως. Είναι εντυπωσιακές και ενδεικτικές της ισχυροποίησής του οι αντιδράσεις, αλλά και τα πάθη, που προκαλεί - από τις ελπίδες που στις πρόσφατες εκλογές στήριξαν πάνω του αρκετοί ψηφοφόροι, στην οξύτατη, άδικη ίσως, κριτική του ΚΚΕ (αλλά, ενίοτε, και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), μέχρι τον τρόμο στα μάτια της ηλικιωμένης μεγαλοαστής σπιτονοικοκυράς μου, που είχε γαντζωθεί από το μπράτσο μου εκλιπαρώντας με να μην ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
Τις προάλλες καθόμουν στο Μπολιβάρ και διάβαζα Πριν, Εποχή, Δρόμο της Αριστεράς και Αυγή. Αλλος ήταν ο μερακλής αγοραστής τους, όχι εγώ. Ο αποδίπλα κύριος, ο οποίος λίγο πριν είχε προειδοποιήσει τα παιδιά του ότι "ο κύριος (για μένα μιλούσε) ενοχλείται από τη φασαρία σας και θα φωνάξει την αστυνομία", δανείστηκε Πριν και Εποχή. Πιάσαμε κουβέντα. Δηλαδή όχι με μένα, αλλά με τον φίλο μου, τον μερακλή αγοραστή των εφημερίδων, εγώ φορούσα γυαλί ηλίου και το 'παιζα περίπου σνομπαρία. Στα νιάτα του, είπε, είχε περάσει από το χώρο της αριστεράς. Θυμόταν τον Γράψα και τον Μπανιά, είχε να πει το κατιτίς του για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες. Αμα, είπε, γίνει ενιαίο κόμμα, δεν θα κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά οι νεοεισελθόντες στο κόμμα πρώην πασόκοι εξαφανίζοντας την επιρροή των συνιστωσών; Εγώ άκουγα μόνο, δεν μιλούσα. Το 'χω υποσχεθεί, να μην ξαναμιλήσω για το ΣΥΡΙΖΑ. Μην κοιτάς που γράφω εδώ, εδώ δεν μ' ακούει κανείς.
Δίλημμα λοιπόν: να πάω, να μην πάω, τι ν' απαντήσω; Μήπως να την βγάλω σε πλειστηριασμό στο ebay; Δεν έχω εγώ μόνο δίλημμα. Εχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πρέπει να δώσει απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που η δράση του καθημερινά εγείρει. Δεν θα τα επαναλάβω εδώ. Φοβάμαι ότι θα σκάσει μύτη κάνας συριζαίος και θα μου ζαλίσει τα σ'κώτια.
Σιγά το δίλημμα, θα μου πεις. Πριν από λίγο καιρό ο Αλέξης ήταν το next big thing. Πλέον η δυναμική του, όπως και η δυναμική του συνασπισμού κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, της κοινοβολευτικής ομάδας του οποίου ηγείται, είναι ήδη πάρα πολύ μεγάλη. Μάλλον μιλάμε για τη next Greek goverment. Οταν σήμερα τρεις καλοί άνθρωποι μού έδωσαν την πρόσκληση, ήμουν έτοιμος, καταπώς το συνηθίζω, κάποια ειρωνεία να ξεστομίσω. "Μην πεις τίποτε κακό για το ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς εδώ είμαστε όλοι ΣΥΡΙΖΑ", με προειδοποίησαν.
Ολοι ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν; Κατά κάποιον τρόπο ναι. Ολοι μαζί του ασχολούνται. Ολοι κάτι έχουν να πουν. Συχνά να του προσάψουν. Δικαίως ή αδίκως. Είναι εντυπωσιακές και ενδεικτικές της ισχυροποίησής του οι αντιδράσεις, αλλά και τα πάθη, που προκαλεί - από τις ελπίδες που στις πρόσφατες εκλογές στήριξαν πάνω του αρκετοί ψηφοφόροι, στην οξύτατη, άδικη ίσως, κριτική του ΚΚΕ (αλλά, ενίοτε, και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), μέχρι τον τρόμο στα μάτια της ηλικιωμένης μεγαλοαστής σπιτονοικοκυράς μου, που είχε γαντζωθεί από το μπράτσο μου εκλιπαρώντας με να μην ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ.
Τις προάλλες καθόμουν στο Μπολιβάρ και διάβαζα Πριν, Εποχή, Δρόμο της Αριστεράς και Αυγή. Αλλος ήταν ο μερακλής αγοραστής τους, όχι εγώ. Ο αποδίπλα κύριος, ο οποίος λίγο πριν είχε προειδοποιήσει τα παιδιά του ότι "ο κύριος (για μένα μιλούσε) ενοχλείται από τη φασαρία σας και θα φωνάξει την αστυνομία", δανείστηκε Πριν και Εποχή. Πιάσαμε κουβέντα. Δηλαδή όχι με μένα, αλλά με τον φίλο μου, τον μερακλή αγοραστή των εφημερίδων, εγώ φορούσα γυαλί ηλίου και το 'παιζα περίπου σνομπαρία. Στα νιάτα του, είπε, είχε περάσει από το χώρο της αριστεράς. Θυμόταν τον Γράψα και τον Μπανιά, είχε να πει το κατιτίς του για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες. Αμα, είπε, γίνει ενιαίο κόμμα, δεν θα κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά οι νεοεισελθόντες στο κόμμα πρώην πασόκοι εξαφανίζοντας την επιρροή των συνιστωσών; Εγώ άκουγα μόνο, δεν μιλούσα. Το 'χω υποσχεθεί, να μην ξαναμιλήσω για το ΣΥΡΙΖΑ. Μην κοιτάς που γράφω εδώ, εδώ δεν μ' ακούει κανείς.
Δίλημμα λοιπόν: να πάω, να μην πάω, τι ν' απαντήσω; Μήπως να την βγάλω σε πλειστηριασμό στο ebay; Δεν έχω εγώ μόνο δίλημμα. Εχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πρέπει να δώσει απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που η δράση του καθημερινά εγείρει. Δεν θα τα επαναλάβω εδώ. Φοβάμαι ότι θα σκάσει μύτη κάνας συριζαίος και θα μου ζαλίσει τα σ'κώτια.
Μια μικρή δόση μεγάλης ιστορίας στο βίντεο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου