Παράδοξα παραδράμας

Αποφεύγω τα συγκλονιστικά όπως ο διάολος το λιβάνι. Αρκετά κλονισμένος είμαι γενικά σε ψυχολογικό, σωματικό, οικονομικό και κάθε πιθανό επίπεδο, δεν μου χρειάζεται άλλο, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Δεν θέλω ούτε να είμαι εγώ ούτε να είναι οι άλλοι συγκλονιστικοί. Ούτε να συγκλονίζω (πράγμα, που κακά τα ψέματα, είναι υπέρμετρη φιλοδοξία ή τέλος πάντων όσα δεν τα φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια) ούτε να με συγκλονίζουν. 

Κι όμως είναι κάποιοι εκνευριστικοί που επιμένουν να συγκλονίζουν. Τι μαλάκες. Γράφει ο άλλος ένα βιβλίο, που το παραδέχεται κιόλας ότι επεκτείνει αντιγράφοντας (ή αντιγράφει επεκτείνοντας) την "παγκόσμια ιστορία της ατιμίας" του Μπόρχες. Και πάει και το λέει "νέα παγκόσμια ιστορία της ατιμίας". Και λέει ιστορίες μέσα. Κατά βάση παράδοξες. Καλό είναι το παράδοξο. Κυρίως γιατί δύσκολα συγκλονίζει. Το παράδοξο κατά βάση παραδοξίζει, ενίοτε προβληματίζει, πού και πού προβληματίζει, καμιά φορά εκνευρίζει ή σπάει αρχίδια, αλλά ρε φίλε όχι, δύσκολα -νόμιζα- το παράδοξο να συγκλονίσει. Και αυτές οι παράδοξες ιστορίες του Ρις Χιουζ, οι μπορχικού τύπου, που μα την Παναγιά εγώ Μπόρχες δεν έχω διαβάσει ποτές γιατί (ότ)αν ήμουν (που δεν ήμουν) ΚΝΕς μ' είχαν πει ότι ήταν και πολύ -σίστας, σαν τον Πλάτωνα ένα πράμα, και κάτι παραπάνω, αυτές οι ιστορίες το λοιπό, κάτσε να πιάσω τον ειρμό και το ρυθμό, με συγκλονίζουν ναούμε, ειδικά εκεί που λέει για κείνον τον μουσικό που έπαιζε και γαμώ τις μουσικές κι όλοι τον ακούγανε να παίζει τις και γαμώ τις μουσικές και αντί οι ακροατές να μιλάνε για το ρυθμό ή τη μελωδία, λέγανε για τη συγκίνηση ή τη χαρά που τους προκαλεί, τι μαλακία βασικά, κάτι τόσο αυστηρά μαθηματικό, λογικό, όπως η μουσική να εκχυδαϊζεται με τα συναισθήματα, και αποφάσισε ο τύπος να φτιάξει όργανα που αντί για νότες θα παίζανε συναισθήματα, αλλά και πάλι έμπλεξε μετά, δεν θα σου πω γιατί, να διαβάσεις το βιβλίο ρε. Αλλά κι εκείνη η άλλη ιστορία με τον τύπο που πήγε at the zoo και μέσα στο κλουβί ήταν κλεισμένα άλλα κλουβιά που άμα τ' αφηνες ελεύθερα ψάχνανε να εντοπίσουνε κόσμο να τον εγκλουβίσουνε, κι ούτε απ' αυτό σε λέω τη συνέχεια, είπαμε να διαβάσεις το βιβλίο ρε.