Είστε, είπε το πρώην αφεντικό, ιδιοκτήτης μεγάλης επιχείρησης που δραστηριοποιείται στο χώρο του μαρμάρου -να φανταστείς τη Σερβία μετά τον πόλεμο αυτός την ανοικοδόμησε, ας είν' καλά το ΝΑΤΟ-, σαν τα μουλάρια της Ακροπόλεως. Την ξέρετε την ιστορία; Αφού δεν την ξέρετε, και πώς να την ξέρετε άλλωστε, εργάτες ήσασταν, θα σας την πω. Ηταν κάτι μουλάρια που κουβάλησαν τα μάρμαρα για να χτιστεί η Ακρόπολη των Αθηνών. Τα οποία κάναν τόσο καλή δουλειά στο κουβάλημα που οι Αθηναίοι, όταν τελείωσε η μεταφορά του μαρμάρου, για να τα τιμήσουν, τα αφήσανε ελεύθερα να πάνε όπου θέλουν. Κι όμως αυτά καθημερινά τριγύριζαν εκεί, γύρω-γύρω από την Ακρόπολη. Δεν ξέρανε, δεν θέλανε, δεν είχαν τι άλλο να κάνουν. Ετσι κι εσείς. Βγήκατε στη σύνταξη χρόνια τώρα, κι ακόμη εδώ τριγυρνάτε, ερχεστε να πιείτε καφέ, να συναντήσετε ο ένας τον άλλον, να μάθετε τα νέα, σαν τα μουλάρια της Αθήνας.
ΥΓ. Το πρώην αφεντικό είναι πια πρώην ιδιοκτήτης πρώην μεγάλης επιχείρησης. Τα υπόλοιπα, περίπου, ως έχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου