ΑΡΔ Γκρντν ΝΓρκΤμς

Πόση ώρα χρειάζεσαι για να γράψεις ένα τουίτ; Κι όμως, επί ένα δεκάλεπτο μάταια προσπαθούσα να γράψω το πρώτο τουίτ της ημέρας, που συνήθως επιδιώκω να είναι κάτι πολύ βαθυστόχαστο, του τύπου "καλημέρα!", "σκατά", "χέζω". Αλλά πριν το τιτιβίσω, το έσβηνα κι έγραφα άλλο, απαντώντας στο προηγούμενο τουίτ εμού του ιδίου, και το ξανάσβηνα για να ξανααπαντήσω στον εαυτό μου. Το πάντα ανατριχιαστικό μες τη σιωπή του αριστερού αυτιού (το δεξί ακούει μοτοράμα, αυτό δεν είναι άλλη μια ιδιοτροπία μου, αλλά κατάλοιπο από την εποχή της εργασίας όταν έτεινα εύκοον ους προς τους συναδέλφους και προϊσταμένους που μ' έβλεπαν από τα αριστερά, ενώ τη δεξιά μου μεριά την είχα γυρισμένη προς τον τοίχο και ανάμεσα στον τοίχο και τ' αυτί μου είχα πάντα πολύτιμο στολίδι ένα ακουστικό συνδεδεμένο με τον υπολογιστή που έπαιζε μουσική, μπορείς να με πεις δηλαδή και παλιομοδίτη, μονοφωνικό, τώρα βγες από την παρένθεση, πήγαινε προς τα πίσω, πριν απ' αυτήν, και ξεκίνα να διαβάζεις την πρόταση χωρίς την παρένθεση γιατί ειδάλλως θα χάσεις το νόημα) σύρσιμο του διαφημιστικού φυλλαδίου κάτω από την πόρτα με συνέφερε απότομα, αλλά δεν απάντησε στο ερώτημα: Είναι ΑΡΔ (αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι ντε) στον Γκάρντιαν και τους Νιουγιορκτάιμς; Τι είναι όλα αυτά τα αντιμνημονιακά και αντιμπατσικά τους δημοσιευματα; Ολη αυτή η ενασχόληση με το πραγματικό πρόσωπο της χρυσής αυγής; Μήπως είναι εχθροί του έθνους μας; Μήπως θέλουν το κακό της πατρίδος μας; Μήπως θέλουν να αποτύχει το μνημόνιο και χρεοκοπήσει η χώρα; Μήπως ανήκουν στο λόμπι της δραχμής; Μήπως θέλουν να χτυπήσουν τον ελληνικό τουρισμό; Απ' την άλλη δεν έχει κάτι ειρωνικό που εμείς της εναλλακτικής ενημέρωσης, οι της δημοσιογραφίας των πολιτών, οι δύσπιστοι προς την κυρίαρχη κουλτούρα, προς τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, οι φερέλπιδες γκρεμοτσακιστές των μιντιακών κολοσσών που δεν είναι τίποτε άλλο από πολυεθνικές, όργανα του κεφαλαίου,  διεθνούς και εγχώριου, διότι το κεφάλαιο όπως κι οι προλετάριοι δεν έχει πατρίδα, αν και αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση, στην οποία ειλικρινά δεν συμμετέχω διότι δεν έχω θέση, τι είμαι κάνας αυστηρός θεωρητικός, όλοι εμείς λοιπόν της παλαβής αριστεράς και της τρομοκρατικής αναρχίας επικαλούμαστε αυτά τα δημοσιεύματα; Αλλά το συγκεκριμένο επιχείρημα πάσχει επειδή πασχίζει να θυμίζει Πάσχο. Φαντάζομαι διάφορες ειρωνείες: τα ξένα ΜΜΕ είναι καλά, τα εγχώρια είναι κακά, όταν γράφουν κάτι που μας συμφέρει το υιοθετούμε ως αλήθεια, όταν γράφουν κάτι που δεν μας συμφέρει το ονομάζουμε ψέμα, αστική προπαγάνδα, εξωνημένη λοβιτούρα κονδυλοφόρων υπαλληλίσκων του κεφαλαίου (διεθνούς, εγχώριου ή παγκοσμιοποιημένου τέλος πάντων).

Δεν ξέρω πόση ώρα θέλει τελικά να γράψεις ένα τουίτ. Για να γράψεις ένα τέτοιο βλακώδες ποστ θέλει περίπου δέκα λεπτά, μαζί με τον περιστασιακό αυτοθαυμασμό πωρεπουστημουτιγράφωπάλι στάσουναμεφιλήσωλίγο. Ομως δεν θα το ολοκληρώσω διότι έχω να πάω να βρω τον Μήτσο σε ακριβώς 15 λεπτά. Γεια.