Αποκάλυψα ως άλλος Ιωάννης (ή και Βαξεβάνης) στην προπροηγούμενη ασυνάρτησή μου τη συνήθεια που έχω ν' ακούω μουσική φορώντας ακουστικά, ένα για την ακρίβεια, στο δεξί αυτί, φυσική επιλογή τρόπον τινά (άσχετο, αλλά είναι σύμπτωση ότι τώρα στην τηλεόραση παίζει τον Γιώργο τον Αυτιά;), επιβληθείσα από τη χωροταξική διαρρύθμιση στην πάλαι ποτέ εργασία, κατά την οποία το δεξιό μου το ους αντικριστά στον τοίχο (που κι αυτοί με τη σειρά τους έχουν αυτιά) απορροφούσε της μουσικής τον ήχο, ενώ το αριστερό το ους, πειθήνιο όργανο, (υπ)άκουε τις εντολές των εργοδοτών.
Καταλαβαίνεις πως υπάρχει μια πολιτική διάσταση στο θέμα η οποία πολύ με ενοχλεί, καθότι αδιανόητο οτιδήποτε αριστερό να είναι τσιράκι των αφεντικών, ομοίως αφύσικο δε καθετί το δεξί, ακόμη και αυτί, ανυπότακτο, να κάνει του κεφαλιού του. Ευτυχώς όλα τα εξηγούν το γκουγκλ και η γουικιπίντια. Χιαστί, λέει, λειτουργεί ο εγκέφαλος. Δηλαδή τ' αριστερό ημισφαίριο, υπεύθυνο μεταξύ άλλων για την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων, ελέγχει το δεξί ήμισυ του σώματος. Για αυτό ακούω μουσική εκ δεξιών. Το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου ελέγχει το αριστερό ήμισυ του σώματος και είναι υπεύθυνο για την καλλιτεχνική έκφραση. Δύο πράγματα στη ζωή μου έχω κάνει με τ' αριστερό ήμισυ του σώματός μου, κλωτσούσα την μπάλα κι άκουγα τις εντολές των ανωτέρων, κι εφόσον στην μπάλα δεν με λες και καλλιτέχνη, είναι φανερό πως είμαι καλλιτέχνης στην υποταγή.
(θα μπει καμιά φορά τυχαία κάνας επιστήμονας εδώ μέσα και θα φρίξει με τις μαλακίες που γράφω)
3 σχόλια:
ους ην....
ξες τώρα
θες να πεις ότι εμείς που μπαίνουμε τόσα χρόνια δεν είμαστε επιστήμονες?
φτου σου
πάντως υπήρχε κάποτε ένα περιοδικό της αριστεράς και της επιστήμης που ήθελε να ονομαστεί "αριστερό ημισφαίριο"
Μεστ απ, εν αρχή ήν ο... ους!
Πάκιμπόη, φτου μου! Έχεις δίκιο, ζητώ συγγνώμη.
Το δε περιοδικό υπήρχε, ήθελε να να ονομαστεί, αλλά τελικά δεν υπήρξε και δεν ονομάστηκε ποτέ;
Δημοσίευση σχολίου