Η διαβάθμιση της ματαιοδοξίας

Στο δεύτερο κεφάλαιο του μυθιστορήματός του Broom of the system ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας γράφει για έναν τύπο που λέει μια ιστορία για έναν τύπο που πάσχει από second order vanity, ας μου επιτραπεί να το μεταφράσω "ματαιοδοξία δευτέρου βαθμού", ενδεχομένως υπάρχει και καλύτερη, ακριβέστερη, ορθότερη μετάφραση, βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Ο πάσχων από ματαιοδοξία δευτέρου βαθμού είναι ένας ματαιόδοξος τύπος, ο οποίος (νομίζει ότι) είναι έξυπνος ή όμορφος ή ταλαντούχος ή κάτι τέτοιο και θέλει να τον αναγνωρίζουν ως τέτοιον κι όλοι οι υπόλοιποι, ωστόσο, παρότι ματαιόδοξος, ανησυχεί τρομερά μήπως όλοι οι υπόλοιποι τον περάσουν για ματαιόδοξο και επισταμένως παρουσιάζει μια παντελώς μη ματαιόδοξη εικόνα του εαυτού του προς τα έξω. 

Βρήκα ένα αποθηκευμένο προσχέδιο μιας ανάρτησης που ποτέ δεν τελείωσα. Αυτό:

Καμάρι, νάζι, με θαυμασμό με κάνω χάζι: Λίγο πριν αυτό το ιστολόγιο κλείσει τον κύκλο του, επιστρέφει αναπόφευκτα στις ρίζες του, στις πολύ πρώτες του αναρτήσεις, διότι τα πάντα έχουν γραφτεί -άσχετα που δεν έχουν διαβαστεί- εδώ. Οταν τον Φλεβάρη του 2007 (πολύ ερωτική χρονιά, τα κρασιά εκπληκτικά και στις τσέπες μας ακόμη υπήρχανε λεφτά) εσείς γιορτάζετε τον Αγιο Βαλεντίνο, εγώ έγραφα ποστ για το Δαρβίνο.
Οι αγανακτισμένοι γέννησαν την Χρυσή Αυγή κι ο Δαρβίνος τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ: Αυτό λίγο πολύ διάβασα προ ολίγου σε

Η αρχική μου σκέψη διαβάζοντας το ατυχές ποστ, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ήταν ότι πάσχω κι εγώ από ματαιοδοξία δευτέρου βαθμού. Αλλά, όχι, δεν θα το καταδεχόμουν ποτέ αυτό. Νομίζω πως πάσχω από ματαιοδοξία τρίτου βαθμού (third order vanity), που αφορά τον ψευδώς κατά φαντασίαν ματαιόδοξο, αυτόν που επιδιώκει να γνωρίζουν όλοι πως ανησυχεί τρομερά μήπως όλοι αντιληφθούν τη ματαιοδοξία του σχετικά με ιδιότητες που εντέλει δεν διαθέτει (και τη ματαιοδοξία και τις ιδιότητες).
Δηλαδή ένας μπλόγκερ. Δηλαδή ένας γραφιάς τρίτης κατηγορίας, τρίτου βαθμού.


ΥΓ - φοβερός ο νέος δίσκος των μοτοράμα