O καθεδρικός του Χουάν Πέδρο Ρούλφο Πάραμο

Να δεις πώς το είπε... Ηταν πολύ καλό αυτό που είπε χτες ο χαμένος συμπλογκερίτης Νικολάκης Διάσελος, απ' τα καλύτερα που έχει πει, να φανταστείς το θυμάμαι ακόμη, εγώ που συνήθως δεν δίνω σημασία σε αυτά που λέει... Για το βιβλίο του Χουάν Ρούλφο, το "Πέδρο Πάραμο", κάπως έτσι: "Αντί να φυτεύει τον τρόμο στην ψυχή του ήρωά του, κάνει τον ήρωα ατρόμητο, και τον αναγνώστη να χέζεται απ' το φόβο".

Η σκιά της ανέβαινε μέχρι το ταβάνι, τεράστια, ξεδιπλωμένη. Και τα δοκάρια στο ταβάνι την κάναν κομμάτια, τη διάλυαν.
- Νιώθω λυπημένος, είπε.
Τότε αυτή έφυγε. Εσβησε τη φλόγα του κεριού. Εκλεισε την πόρτα και τότε ήρθαν οι λυγμοί που ακούγονταν ανάκατοι με τον ήχο της βροχής.
Το ρολόι της εκκλησίας χτυπούσε τις ώρες, τη μια μετά την άλλη, λες και μαραινόταν ο χρόνος.