Πάνω στο άδειο γραφείο μια στίβα με βιβλία, που κάποιος συνάδελφος προσφέρει για μια δωρεά που ετοιμάζουμε ως σύλλογος εργαζομένων. Κάθομαι και τα χαζεύω, ωραίο λογοτεχνικό γούστο: Δυο τρεις Κορνήλιοι Καστοριάδηδες, ο καλός στρατιώτης Σβέικ, ένας Μονταλμπάν που δεν έχω (και μου τρέχουνε τα σάλια, αλλά είπαμε: βιβλία κλέβουμε μόνο απ' τα βιβλιοπωλεία), ενας Κουμανταρέας, δυο τρία ιστορικά θρίλερ. Χαζεύω βιβλία σημαίνει νιώθω όμορφα. Αλλά τη σήμερον ημέρα δεν νοείται να νιώθει κανείς όμορφα, ούτε για μια στιγμή. Δυο συνάδερφοι/ισσες χαζεύουν κι αυτοί τα βιβλία και τα δύστυχα αυτιά μου δεν έχουν πιστόλια να τους/τις πυροβολήσουν μετά απ' αυτές τις ατάκες:
α) Για να δούμε τι διαβάζει ο *******. Καλέ τι είναι αυτά; Ανάθεμα κι αν ξέρω έστω κι ένα!
β) Εμ πού να τα ξέρεις; Αφού είναι όλα κομμουνιστικά...
Σας παρακαλώ, επειδή δεν θέλω να ξαναγίνω ελιτιστής, φέρτε μου μια γκιλοτίνα τώρα!
α) Για να δούμε τι διαβάζει ο *******. Καλέ τι είναι αυτά; Ανάθεμα κι αν ξέρω έστω κι ένα!
β) Εμ πού να τα ξέρεις; Αφού είναι όλα κομμουνιστικά...
Σας παρακαλώ, επειδή δεν θέλω να ξαναγίνω ελιτιστής, φέρτε μου μια γκιλοτίνα τώρα!
10 σχόλια:
Καλά όλες οι ιδιοφυήες συνάδελφοί σου είναι; Η μήπως είναι οι ίδιοι που δεν μπορούσαν να μπουν στη σελίδα του υπουργείου σε προηγούμενο ποστ;
Ενα απ' τα πρόσωπα πρωταγωνιστεί και στις δύο ιστορίες, αποτέτοιε μου...
Αστέρι ο πρωταγωνιστής...
Ευτυχως στη δικιά μου δουλειά δεν ξέρανε καν ποια ειναι κομμουνιστικά. ΉΤαν αρκετό που διάβαζα βιβλία στο διάλλειμα μου για να είμαι κουλτουριάρης (αν και τις περισσότερες φορές με κάνα αστυνομικό τη βγάζαμε).
θάνατος στους κουμμουνιστές,και στις κάργιες.
Αχ, τι μου θύμισες!
Πριν μερικούς μήνες με ρώτησε έφηβη:
"Έχεις το CD του Σαββόπουλου;"
Ναι, του Διονύση.
Δεν εννοούσε "το τελευταίο". Από πού να αρχίσεις να της εξηγείς; Απλά χαμογελάς. Δείχνεις μια κατανόηση. Νιάτα. Θα μάθει, ελπίζω.
Όταν κλείσει την τηλεόραση που παίζει "Κονσουέλα η Άγρια" ή κάτι τέτοιο.
Ο φίλος μου ο Κώστας, ένα μπρουτάλ παιδί, εργάτης σε βαρειά βιομηχανία, έχει μια αντίδραση για ανάλογες περιπτώσεις: "Μωρέ, σκότωσ' τον!"
(Προσωπικά δεν συμφωνώ με τον Κώστα. Μπορούμε να κάνουμε άλλα ωραία πράγματα!...)
ρε, Πάνωκ, ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ δουλεύεις????
Ακριβώς εκεί: στην οργή.
Βααλ, τα αστυνομικά είναι χρήσιμα, γιατί στα μάτια τρίτων μετατρέπουν τον αναγνώστη τους σε φιλήσυχο νομιμόφρονα πολίτη.
Demetrat, μα τις σας κάνανε τα πτηνά;
Espoir, στους εφήβους ναι κατανόηση. Σε ανθρώπους που το κοινωνικό-οικονομικό τους μπαγκράουντ έχει ορίσει τη μοίρα τους επίσης. Αλλά είμαι απαιτητικός απέναντι στους "μορφωμένους".
Παράλληλε, σωστά. Η "απόλαυση" θα είναι η καλύτερη εκδίκηση.
Meniek, εργάζομαι εκεί που λέει ο Σκύλος. Η ΟΡΓΗ είναι μια διαρκώς ανερχόμενη εταιρεία που εμπορεύεται στις πωλήσεις ιδεών, αέρα κοπανιστού, φυκιών με μεταξωτές κορδέλες. Είμαι επικεφαλής μιας ομάδας think tank, αν και ο δικός μου ρόλος παραπέμπει περισσότερο στο τανκ παρά στη σκέψη.
Δημοσίευση σχολίου