Τέρνιγκ Τζαπανίζ

Στην μακρινή Ιαπωνία, σε ένα σπίτι από χαρτί, ο Τσίκι Τσίκι, που εκπροσώπησε φέτος την Ισπανία στη Γιουροβίζιον, ξύπνησε με βαρυστομαχιά. Δεν έπρεπε να φάω τόσο ξύλο χτες βράδυ, σκέφτηκε και στάθηκε στο παράθυρο κοιτώντας την κερασιά του Λουντέμη που είχε ανθίσει και φέτος...

Σαν τσαμπιά από σταφύλια κρέμονταν από την κερασιά διαμαρτυρόμενοι συνταξιούχοι πελαργοί που είχαν κουραστεί να πετάνε και διεκδικούσαν το δικαίωμα στο περπάτημα. Συνδικαλιστές μπάτσοι του JPC (σ.σ. Κομμουνιστικό Κόμμα Ιαπωνίας) περιφρουρούσαν την κινητοποίηση και κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας τους γερανούς της τροχαίας που κινούνταν με εχθρικές διαθέσεις προς τους πελαργούς.

Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια, σκέφτηκε ο Τσίκι Τσίκι, κουνώντας με αποδοκιμασία το κεφάλι του, σύμφωνα με την αναγραφόμενη οδηγία "Shake well before use". Το πρόβλημα τού ήταν γνωστό: πελαργοί και γερανοί είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα στο ζήτημα των μεταφορών.

Έσκυψε πάνω απ’ το ταψί που ήθελε πλύσιμο. Ανοιξε τη βρύση για να μαλακώσουν τα απομεινάρια του φαγητού που είχαν ξεραθεί. Καθώς το ταψί γέμισε νερό, που ξεχείλισε, βάλθηκε ενδελεχώς να αναζητά τη γυναίκα του, την οποία χρόνια πριν είχε χάσει σε μια πλημμύρα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και αδηφάγες γκρούπις του Τσίκι Τσικι, που εργάζονταν στην πολεοδομία, στη Δίωξη Αυθαιρέτων, εισέβαλαν στο σπίτι. Εξω απ’ το σπίτι μου, αρπακτικά, δεν θα μου φάτε το σπίτι! ούρλιαξε αυτός... Μα ήταν ήδη πολύ αργά, μεσημέριαζε. Οι γκρούπις τον κατασπαράξανε και μετά για επιδόρπιο βάλθηκαν να τρώνε τοίχο τοίχο το σπίτι του.

Τελευταίο αφήσανε το παράθυρο που κοίταζε στην κερασιά, επίκεντρο της κινητοποίησης πελαργών και γερανών. Οι τελευταίοι είχαν ανυψώσει πανό που έγραφε: Γιατί τα παιδιά να τα φέρνουν οι πελαργοί και όχι οι γερανοί;

ΥΓ. Η ιστορία, εκτός από ηλίθια, είναι και παντελώς φανταστική και άνευ νοημάτων, κρυφών και μη.