Για να περάσει η ώρα

Είμαι στην πόλη που μισούσες. Σε θυμάμαι να τριγυρνάς στα μνημεία, να σου στρίβει και να γκαζώνεις με το αυτοκίνητο μέσα σε κήπους, μετανιωμένη να ζητάς συγγνώμη από τα λουλούδια κι εγώ να περνάω μέσα από κλειστά παράθυρα, το είχα κάνει ολόκληρη επιστήμη. Πάντα θα επιστρέφω εδώ που όλα πήγαν κατά διαβόλου, να μετράω ζωντανούς νεκρούς και σκελετούς στην ντουλάπα. Υπάρχει άραγε μια μαγική σκόνη, διαλυτή στο νερό, άχρωμη, άοσμη, άγευστη, να την καταπιώ και να τα διαγράψω όλα αυτά; Οι παρενέργειές της θα με σώσουν, όχι του θεού η αγάπη, πάψε να μου το θυμίζεις. Πίστεψέ με, έχω συνηθίσει από τότε που έφυγες, δεν χρειάζομαι βοήθεια για να γίνω εύθραυστος ή για να νιώσω μοναξιά. Μου είχε φανεί παράξενο που ήθελες να χορέψεις μαζί μου, είχα την εντύπωση ότι κάποιον άλλον προτιμούσες. Σαν ερωτοχτυπημένος σε σαπουνόπερα, χάλια δηλαδή, χόρευα, ηλίθιος, με τριαντάφυλλα στο στόμα και ένιωθα να ψηλώνω. Έψαχνες κάποιον που να μην είν’ απελπισμένος μα δεν έβρισκες κανέναν, κι εγώ δεν έγινα ποτέ αυτά που ζητούσες. Είμαι κουρασμένος, τα μάτια μου κόκκινα κι έχω μουδιάσει από το κρύο και τι να πω στο κορίτσι που μου άνοιξε την πόρτα; Λέω να την πέσω εδώ, θα κοιμηθώ στο πάτωμα, δεν θα ενοχλήσω - ούτως ή άλλως, γαμώτο, η παρουσία μου δεν φωτίζει το χώρο. 

(λέξεις δανεικές από το trouble will find me των νασιοναλ)