Πολύ καιρό τώρα ήθελε κάτι πάρα πολύ αλλά το σύμπαν, αντί να συνωμοτεί υπέρ του, μπας και το καταφέρει, επέμενε να διαψεύδει εκείνον τον ευπώλητο τον συγγραφέα, και μια μέρα πέρασε ο επιθυμών, όχι ο ευπώλητος συγγραφεύς, έξω από την ανωτάτη σχολή πολέμου και είπε ας μπω μέσα, ίσως να είναι σαν τη λεγεωνα των ξένων ή έστω των αποτυχημένων ή έστω των ερωτευμένων, μπορεί και των ερωτευμένων αποτυχημένων ξένων, κι ειπε επίσης ο νεοσύλλεκτος θα κάνω στη σχολή πολέμου αντάρτικο, αφού υπάρχουν οι καλές τέχνες, αφού υπάρχει η στρατευμένη τέχνη, κι αφού υπάρχουν οι πολεμικές τέχνες, θα φτιάξω τμήμα πολεμικών καλών τεχνών, θα ζωγραφίζω με καρατιές και με το πινέλο θα παίρνω κεφάλια και την πέτρα, προτού την πετάξω στον μπάτσο, θα την έχω λαξεύσει, θα της έχω δώσει σχήμα και μορφή και κάτι τέτοια σκεφτόταν προτού αποκοιμηθεί κι όλο έλεγε τώρα θα κάτσω να τα γράψω και το επομενο πρωί γαμώ τον κοέλίο και τον μορφέα δεν θυμόταν τίποτα, ούτε τι είχε σκεφτεί, ούτε τι είχε πει ούτε τι μαλακίες είχε κάνει πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου