Σωβρακολογία του κινήματος

Το εσώρουχο είναι η εσωστρέφεια της ενδυμασίας. Αν μη τι άλλο, ετούτο εδώ το ιστολόγιο κυκλοφορεί με τα σώβρακα καιρό τώρα, αφηρημένο σε μια θάλασσα εσωστρέφειας, ιδίως μετά την απροσδόκητη επιτυχία του «Με τα σώβρακα», που μέχρι και από την Καθημερινή αναφέρθηκε και μέχρι και σε σχολείο διδάχτηκε (είναι φίλος ο καθηγητής, οποία αναξιοκρατία!).

Η εμμονή του αφανούς επιφανούς ιστολόγου, εμού του ιδίου δηλαδή, με τα σώβρακα (βλέπε εδώ κι εδώ) και με τα παραφερνάλιά τους καλά κρατεί από το 1998, όταν άγνωστος και ανιστολόγος τότε είχε συγγράψει το διαβόητο σε κάποιους άθλιους φοιτητικούς κύκλους πόνημα «Πότε θα τους γαμήσουμε;», ένα κάλεσμα για ανύψωση των προλεταριακών φαλλών, αντί για σφυριά, δρεπάνια, μπουκάλια και στουπιά, στο δρόμο για την λαϊκή κυριαρχία. Έκτοτε ο σχεδόν διάσημος ιστολόγος, κι αφού κατηγορήθηκε (αδίκως) για σεξιστικές αποκλίσεις, έβαλε λίγο νερό στο κρασί του, κάμποσα κιλά στο κορμί του και ένα εσώρουχο επιτέλους στη (θεαματική) θεματική του.

Υπάρχουν επιτυχημένες και αποτυχημένες επιλογές εσωρούχων. Άλλη είναι η ψυχολογία ενός σλιπ, άλλη ενός σφιχτού κολάν πάνω σε ένα σφριγηλό, σκληρό σώμα, κι άλλη του θλιβερού τσαλακωμένου μπόξερ, μισοκρυμμένου κάτω από την μπυροκοιλιά. Η ψυχολογία του εσωρούχου αντικατοπτρίζεται και στις λαϊκές συναθροίσεις, στις διαδηλώσεις, στο κίνημα, το οποίο εσχάτως, μετά τις τόσες ήττες, κυκλοφορεί άνευ σωβράκων, γυμνό, ντροπιασμένο, μαραμένο. Η ήττα εν πολλοίς, για να μη σου πω εξολοκλήρου, οφείλεται στη λανθασμένη επιλογή σωβράκου: στο μπόξερ, αυτό το φαρδουλό, ατσουμπαλιάρικο, ακαλαίσθητο, χαλαρό ένδυμα, που σε κάθε κίνηση του διαδηλωτή στριμώχνεται ανάμεσα στα κωλομέρια, κάνει δίπλες στους γοφούς και περίεργα εξογκώματα στο παντελόνι (μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι) και ακόμη χειρότερα, συχνά, ατυχώς, αφήνει τους όρχεις του κινήματος ακάλυπτους στον παγερό αέρα, στις κλωτσιές της εξουσίας, στα χτυπήματα της μοίρας.

Υπάρχει ωστόσο ελπίς διά το κίνημα. Καλά νέα έρχονται από το εξωτερικό! Πέφτουν οι πωλήσεις των χαλαρών σωβράκων. Τέλος στα φαρδουλά τα μπόξερ. Τώρα που σφίγγουνε οι κώλοι, ήρθε ο καιρός για τσίγκινα βρακάκια. Πάνοπλοι θα βγούμε στους δρόμους της εξέγερσης. 

ΥΓ: Ι., φχαριστώ για το λινκ από τη Λεμόντ.