Καταραμένο αροξόλ...

Πάρτε ένα εντελώς μαύρο βίντεοκλιπ του Mexican των Babe Ruth. Βάλτε το να παίζει όσο διαβάζετε:


Θεέ μου.
Γιατί δε πήρα τη φωτογραφική μηχανή;
Και…
Πόσο μπορείς να αντέξεις τις φωνές χαράς και τις βρισιές ενός μεθυσμένου Αλβανού υπηκόου;
Ειδικά όταν κάθεται δίπλα στην κερκίδα και είναι και ΠΑΟΚ. (Ρε αυτός ήξερε καλύτερα από εμένα τους παίκτες).
Υπό την απειλή της βροχής φτάσαμε στο γήπεδο του Πιερικού λίγο πριν τη σέντρα.
Πήγαμε και κάτσαμε στην ευθεία της εστίας. Δηλαδή τόσο ευθεία που θα μπορούσα κάλλιστα να σας πω αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα δυο πράγματα:
Α) Στο πρώτο ημιχρόνιο οι προσπάθειες μας να δούμε τι γίνεται και αν όντως ο Ηλιάδης έκανε κοφτή ντρίμπλα ή απλώς παραπάτησε ή ότι ο Μπαλάφας κατάφερε να γυρίσει το σώμα του πιο γρήγορα από ότι η ταχύτητα του ριπλέι ήταν μάλλον άκαρπες.
Β) Οι τύποι που κάθονταν δίπλα μας να φωνάζουν πιο δυνατά ότι είχαν να σούρουν στον κάθενα. Νόμιζαν ότι είναι πιο μακριά και έτσι θα ακούγονταν καλύτερα.
Λίγο μετά τη σέντρα, μιλάμε για δεπτερόλεπτα άρχισε ο οδυρμός μου. Ο μεθυσμένος Αλβανός άρχισε να αντιδρά. Οι απέναντι φώναξαν: Δικέφαλε τρελαίνομαι, και η δική μας πλευρά απάντησε ΠΑΟΚ Ολέ Ολέ. Για τους μη μυημένους του συνθήματος κάποια στιγμή το σύνθημα πάει ΑΜΠΑΛΑΕ ΑΕ ΑΕ κλπ για να καταλήξει τελικά, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή ενός συνηδειτοποημένου ΠΑΟΚτσή, στο γαμώ τον Ολυμπιακό. Ε, όχι. Ο τύπος συνέχιζε να φωνάζει στο αυτί μου και παρά το πείσμα των υπολοίπων να λένε άλλα, αυτός εκεί: δικέφαλε τρελαίνομαι. Το σύνθημα κάποια στιγμή τελείωσε αλλά αυτός συνέχισε. Και άρχισα απεγνωσμένα να αναζητώ ένα βάικοντιν φορ δε πέιν.
Από μπροστά μου εν τω μεταξύ ήταν μια σκηνή που ήταν ωραία. Ένας πατέρας με τα δυο του παιδάκια. Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. «Καλή φάση» σκέφτηκα. «Τι κρίμα που όλοι βρίζουν ρε συ…» ξανασκέφτηκα. Και οσάν τον ήχο που κάνει το πικ απ όταν βεβιασμένα του τραβήξεις τη βελόνα, η σκηνή χάλασε όταν ο πατέρας των παιδιών άρχισε στο ρυθμό της κερκίδας να μαθαίνει στα δυο παιδάκια πώς να φωνάξουν το γνωστό σύνθημα με το «βάλτε φωτιά…». Μάλιστα η φάση ήταν ότι ο τύπος είχε πάρει τη φάτσα που παίρνουμε όλοι όταν μαθαίνουμε σε ένα πιτσιρίκι το μια ωραία πεταλούδα και κουνούσε τα χέρια του σαν μαέστρος. Αμέσως μετά το αγοράκι άρχισε να λέει στο κοριτσάκι ότι είναι Ολυμπιακός. Αυτή τα πήρε στο κρανίο και άρχισε να τον δέρνει. Διαμαρτυρήθηκε στον μπαμπά της επειδή την έλεγε Ολυμπιακάκια και αυτός παίρνοντας αυστηρό ύφος του είπε: «Μη το κάνεις αυτό». «Δόξα σοι ο Θεός» σκέφτηκα. «Θα του πει να μη πειράζει την αδερφή του. Να σταματήσω και εγώ να προσπαθώ να μην φάω καμιά αδέσποτη έτσι που τον χτυπάει και επίσης να μπορέσω να συγκεντρωθώ στο ματς». Ο πατέρας όμως με στοργικό ύφος συνέχισε: «Αγόρι μου, αν της λες ότι είναι Ολυμπιακός είναι σαν να μας βρίζεις το σπίτι…».
Κάπου εκεί μπήκε και το γκολ του ΠΑΟΚ οπότε για λίγο υπήρχε ένα ξέσπασμα αλλά στη συνέχεια τα ίδια. Τα δυο παιδάκια να μαλώνουν και «Μπράβο Κονσεϊσάο αγκόρι μου» ο Αλβανός. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι εκεί που καθόμασταν ήταν και κάτι Πιερικοί.
Ναι οργανωμένοι.
Ναι ρε.
Με τύμπανα και τέτοια.
Το κατάλαβα γιατί το τύμπανο ήταν μια θέση δίπλα στον μεθυσμένο οικονομικό μετανάστη δηλαδή πολύ κοντά σε εμένα. Και να σου ότι γαμιέται ο Βόλος και να σου γαμιέται η Λάρισα και να σου γαμιέται ο ένας και ο άλλος. Γεωγραφικά δηλαδή. Οι ΠΑΟΚτσήδες τα έβαλαν με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό (Α και τον Άρη, Εκεί εκεί στη Β΄ Εθνική και τέτοια) και οι Πιερικοί με τους αντίστοιχους. Μια ωραία ατμόσφαιρα.
Κάποια στιγμή τα ΠΑΟΚια (ΠΑΟΚι αποκαλούμε μόνο ο ένας τον άλλο. Αν κάποιος άλλης ομάδας σε πει έτσι παρεξήγησε. Είναι κάτι σα το νίγκα που λένε μεταξύ τους οι Αφροαμερικανοί) ξεκίνησαν το σύνθημα «Είσαι μια ουσία ουσία μαγική είσαι ένα βότανο μοναδικό στη γή» κλπ. Ο Αλβανός φώναξε και πάλι μόνο που έλεγε «…ένα βότανο απ’ τη Χαλκιδική».
Εκείνη την ώρα δίπλα μου πέρασε ένα από τους Μελανόλευκους (έτσι λέγονται οι οργανωμένοι του Πιερικού και εγώ τώρα το ‘μαθα). Φορούσε ένα μπλουζάκι που πάνω έλεγε «Θα ξανάρθουμε και θα τρέμει η γης» με την εικόνα ενός τυπά γεμάτου τατουάζ, με ένα ρόπαλο στο χέρι και με το ύφος του παίκτη στο κουρδιστό πορτοκάλι. Μες την αντρίλα και το χουλιγκανισμό δηλαδή.
Πιο κάτω φορούσε μαγιό Χαβάη 5-0 και σαγιονάρα μπάφαλο.
Βγήκε και μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι κάποιος Δημήτρης πρέπει να πάει στο κυληκίο (ανάθεμα και γράφεται έτσι. Αλλά ρε δε το αναγνωρίζει και το γούορντ). «Είναι έτοιμο το τόστ» είπε ο Χαβάη 5-0 και οι Πιερικοί (ξέχασα να πω ότι ήταν περίπου 30) έσκασαν στα γέλια.
Πριν προλάβω να συνέλθω ο Κονσεϊσάο (που ομολογουμένως έφαγε πολύ ξύλο) δέχθηκε μια κλοτσιά από τον Φρέντερικς του Πιερικού. Ο Αλβανός με μια μπύρα στο χέρι πήδηξε σχεδόν πάνω μου φωνάζοντας κάτι για τη μάνα του παίκτη του Πιερικού και:
«Καλά ντε ξέρει που είναι φιλικό το παιχνίντι; Φιλικό παιχνίντι είναι ρα. Άσε το παίκτη πάμε Τσάμπιονς Λίγκ».
«Χαλάρωσε ρε φίλε» του λέει κάποιος. «Κάτσε να βγούμε ΟΥΕΦΑ δε υπάρχει περιθώριο για Τσάμπιονς Λίγκ»
«Εγώ σε λέω που θα βγούμε ρα» ήταν η απάντηση του και ξαναέβρισε το Φρέντερικς (από πού νομίζετε ότι θυμάμαι δηλαδή το όνομα του παίκτη;). Για κακή μου τύχη ο ίδιος παίκτης του Πιερικού κλώτσησε μετά από μια φάση τον Γεωργίου (πιτσιρικάς και καλός). Εκεί ο τύπος έδωσε ρέστα:
«Καλά ρε ντιατητη ντε βλέπεις; Ρα αυτά μόνο στην Ελλάντα γίνονται. Βάζουν εμάς φυλακή και αυτόν μια κόκκινα ντε ντου ντίνει». Για να προσθέσει στον τύπο που πούλαγε τις μπύρες: «Καλά που έρκεται ο ΠΑΟΚ καμία φορά και κάνετε και εσείς κίρο».
Έτσι πήγε η φάση μέχρι το τέλος. Εκεί έγιναν άλλα ωραία. Η καταπακτή για τα αποδυτήρια ήταν μπροστά από εκεί που καθόμασταν. Είχε και μια μαλακία από πάνω για να κλείνει. Ο ΠΑΟΚ έκανε επίθεση στο τέρμα που ήταν μπροστά μας στο δεύτερο ημίχρονο. Οπότε όταν ο διαιτητής σφύριξε λήξη όλοι πέσαν σαν τα όρνια να πάρουν φανέλα. Ο Παντελής Κωνσταντινίδης όμως ήταν αριστερός μπακ για τον ΠΑΟΚ. Πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να κάνει όλη τη διαγώνιο για να φτάσει στην καταπακτή. Έφτασε μετά από κάνα τέταρτο και αφού είχε κλείσει η καταπακτή με αποτέλεσμα να τρέχει να βρει από πού θα μπει μέσα. Χτύπησε τρείς πόρτες και εν τέλει βγήκε έξω από το γήπεδο καταφέρνοντας τελικά να φτάσει στην εξωτερική πόρτα και ενώ οι φίλαθλοι του έλεγαν «Άσε ρε Παντελή να σε δώσω ένα μπλουζάκι να βάλεις και πάμε για κάνα τσίπουρο;»
Θέμα έγινε και η φανέλα του Βερόν. Την άρπαξαν από κοινού δυο τύποι. Μόνο που κανένας δεν την άφηνε. Τραβούσε ο ένας τραβούσε και ο άλλος. Κάποια στιγμή το πήραν να το κουβεντιάσουν. Χωρίς να αφήσουν τη φανέλα από τα χέρια τους προσπάθησαν να τα βρουν. Δε τα κατάφεραν. Τελικά έκαναν το εξής. Πήραν το πιτσιρίκι που μάζευε τις μπάλες και το έβαλαν να ρίξει κέρμα…
Από ματς; Ε τι να λέμε τώρα…εχμμμ να…
είναι νωρίς ακόμα για…συμπεράσματα…