Αρχίδια

Εστώ ότι είσαι σερβιτόρος και ονειρεύεσαι να γίνεις συγγραφέας. Στο εστιατόριο όπου εργάζεσαι συχνάζει το είδωλό σου, ο Φίλιπ Ροθ. Τ' αφεντικά σου, επειδή ξέρουν την τρέλα που σε δέρνει, σ' εχουν βάλει να υπογράψεις χαρτί που λέει ότι δεν θα τον ενοχλήσεις ποτέ  με τις λογοτεχνικές σου μπούρδες. Και δεν τον ενοχλείς. Άλλωστε, δεν έχεις και κάτι της προκοπής να του δείξεις. Ερχεται μια υπέροχη μέρα όμως που τα καταφέρνεις: έχει μόλις εκδοθεί το πρώτο σου μυθιστόρημα. Με τίτλο "Αρχίδια". Η σκληρή οικονομική πραγματικότητα επιβάλλει να συνεχίσεις να εργάζεσαι στο εστιατόριo. Μόνο που ο Ροθ τον τελευταίο καιρό έχει εξαφανιστεί. Ώσπου, μια μέρα μαγική, νάτος! Δεν αντέχεις. Πάντα κουβαλάς "Αρχίδια" πάνω σου και δεν διστάζεις να τα δείχνεις σε κάθε ενδιαφερόμενο. Με τα "Αρχίδια" υπό μάλης, προσεγγίζεις τον Ροθ. Του εξηγείς. "Το πρώτο μου βιβλίο, ξερετε, είμαι πολύ ενθουσιασμένος, και θέλω να σας χαρίσω ένα αντίτυπο, ορίστε, πάρτε τα Αρχίδια μου". Είναι πολύ ευγενικός. Φιλικός. Σε συγχαίρει. "Αρχίδια", λέει, "εξαιρετικός τίτλος, απορώ πώς δεν το είχα σκεφτεί εγώ". Είσαι εκστασιασμένος. Μόνο που ο μεγαλύτερος εν ζωή αμερικανός συγγραφέας, ο οποίος δεκαέξι ημέρες αργότερα επρόκειτο να ανακοινώσει την απόσυρσή του από το γράψιμο, έχει κι άλλα να σου πει:

(η συνέχεια αλλού)