Τους λακέδες δεν αντέχω, τους λαϊκιστές επίσης, το λάκκο που 'χει η φάβα όταν τρώω φασολάδα, τους λακωνικούς δεν τους μπορώ, τους λακανικούς επίσης, αμφότεροι μυστήρια της φύσης, αν υπεισέλθουμε σε ζητήματα της πίστης, τα λουκάνικα λατρεύω, όχι σαν θεό, λες να είναι σύμπτωμα φροϋδικό; να πάω να κοιταχτώ σε κανένανε γιατρό; ή λες να 'ναι απλώς ζήτημα στομαχικό; να πιω αναψυκτικό μπας και καταφέρω να ρευτώ;
ΥΓ. Φέτος, σε τούτο δω το μπλογκ, θα φορεθεί πολύ ο Νίκος ο Σπηλιάς.
ΥΓ. Φέτος, σε τούτο δω το μπλογκ, θα φορεθεί πολύ ο Νίκος ο Σπηλιάς.
4 σχόλια:
Χθες το βράδυ πέτυχα μόνο το τέλος του the road to god knows where
τι τύπος ο σπηλιάς...
(στο κανάλι της βουλής)
"μεστό" το σχόλιο του Ανώνυμου, λολ!
Στα σοβαρά, τώρα, ο Σπηλιάς είναι ο λόγος καβγά με πολύ αγαπημένο μου φίλο, ο οποίος είναι τρελός φαν του Σπηλιά. Εγώ το παίζω κυνικός και προσγειωμένος και κριτικός απέναντί στο μύθο.
Το κάνω συχνά και με αλλους μύθος. :)
Δημοσίευση σχολίου