Σκόρπιες σημειώσεις που κρατούσα στο κινητό σήμερα στο σεμινάριο:
Σουτάρω κείμενο ενδοφλεβίως σα μπέναλντι με τη χάρη της στραβοκλωτσιάς του Ντεβιντμπέκαμ, με τη δίχως ταίρι ορμή του Τζοντέρη, λέγοντας vamos σαν το μαλλί του Σερχιοράμος, δοκάρι κι έξω, με λίγο ουίσκι τα χείλη μου να βρέξω, τι κάνεις εκεί; ρωτά αγουροξυπνημένη, βγάζω την πιστόλα απ' την κρυψώνα, της απαντάω, δεν είναι σωστό, δεν είν' ώρα ακόμα, κουμπώσου, κάνει κρύο, ανεβάζω φερμουάρ, μόνη διέξοδος η ξαπλώστρα, τα ρούχα να μαζέψεις απ' την απλώστρα. Εξω, αναζητώ κι εκτελώ εν ψυχρώ μελαγχολικούς, λιγομίλητους, μαγνητικούς ανθρώπους, που δεν είναι κατά βάθος καλοί όπως νομίζουν όλοι, πίνοντας τις καλύτερες ρακές, παγωμένες και μεσημεριανές. Περίεργα πράγματα τα σχήματα, ειδικά οι κύκλοι της φωτιάς όπου στα τρίγωνα η κορυφή ξέρει τι παίζει με τα σκέλια του τετραγώνου του οποίου μόνον μια πλευρά σφαιρικά γνωρίζει όσα η μοίρα ορίζει, αλλά είν' κάτι σκυλιά που φοβούνται τα πουλιά. Το ενα στα τρία ατυχήματα εν ώρα εργασίας είναι πέσιμο, ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; γιατί το πρώτο ατύχημα που παθαίνει ο άνθρωπος, αφού γεννηθεί, είναι το πέσιμο - όχι το χέσιμο; εξαρτάται, αν προηγηθεί το χέσιμο, τότε ο γέρος θα πάει απο πέσιμο και κωλοτούμπαλιν...
Εδώ σταμάτησα. Σκέφτεσαι ποτέ, ρε βλάκα πανωκάτε, τον pasaena αναγνώστη; Μπα, αλλάζουν οι αναγνώστες, έρχονται και φεύγουν, ανάλογα με την περίοδο, όπως αλλάζω εγώ, όπως αλλάζουν οι καιροί, το ύφος κι η θεματική του μπλογκ, το οποίο δεν υπάρχει για να παρεμβαίνει, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, δεν υπάρχει για να πολιτικολογεί, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, δεν υπάρχει για να συγκλονίζει, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, δεν υπάρχει για να αρέσει στα κορίτσια, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα (άλλωστε, έχω και μ' έχει το καλύτερο κορίτσι του κόσμου), δεν υπάρχει για να (αμπελο)φιλοσοφεί, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, δεν υπάρχει για να εκτονώνομαι, αυτό θα το κάνω ελπίζω αλλού καλύτερα, δεν υπάρχει για να γράφει λογοτεχνία, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, δεν υπάρχει να προβληματίζει, αυτό το κάνουν άλλοι καλύτερα, υπάρχει απλά για με τσαλακώνω όπως ένα κομμάτι χαρτί όταν βαριέμαι και δεν περνάει η ώρα.
2 σχόλια:
Έτσι πηδούν οι ποιητές!
*υπόκλιση*
Δημοσίευση σχολίου