Δύω. Από δύο.

Και ο θυμός βρήκε τον Τάκη πάλι. Μαζί κι η δυσπιστία, η ζήλεια, η ανασφάλεια. Η επιθυμία για όσα δεν έχει. Για πολλά δηλαδή. Ενοχές. Εκλεισε τα μάτια. Εικόνες της περασμένης νύχτας. Λησμονητέες. Πήρε το βιβλίο στα χέρια του. Αλλη μια βοήθεια στη δύσκολη ώρα. Χρόνια τώρα. Σχεδόν δεκαετία. Νίκος Νικαλάλου. Ενα και μοναδικό μυθιστόρημα. Τα είπε όλα. Πούλησε πολύ. Τ' αξιζε. Πού να 'ναι τώρα;

Σύνδεση στο μπλογκ. Ιστολόγος φανατικός ο Τάκης. Πολυγραφότατος. Οχι από τους καλούς. Κυριως όχι από τους γνωστούς. Απωθημένο το ΄χε. Και έγραφε με σύστημα. Λίγο απ' όλα. Κείμενα προσωπικά, μικρές ιστορίες, χιούμορ. Ακόμη και πολιτική. Αυτό το τελευταίο σίγουρα το αδύναμο σημείο του. Μείον του. Δεν τον ενδιεφερε άλλωστε πραγματικά η πολιτική. Ούτε τα κοινά. Μόνον η πάρτη του. Ο εαυτός του. Η μοναξιά του. Τ' απωθημένα. Του.

Ηθελε να αρέσει. Δεν. Αρεσε. Σε κάτι λίγους μόνον. Κα όχι στους ίδιους για πολύ καιρό. Βαρυσήμαντες αναλύσεις για γέλια. Ιδεολογικά μανιφέστα για τα μπάζα. Κακογράφος. Επίμονος όμως. Φαρμακερός. Πικρόχολος. Τσιγκούνης με τα κάστανα.

Θα τον σκίσει τον καργιόλη τον Νικολάλου. Νίκος Νικολάλου. Πώς την είδες έτσι κύιριος; Ενα μπεστ σέλερ, σημείο αναφοράς, και μετά σιωπή, δέκα χρόνια τώρα; Οχι φίλος. Εχεις υποχρεωση στο κοινό σου. Σε όσους σε στήριξαν από τη πρώτη στιγμή. Από το ντεμπούτο σου. Κι όσους είδε και συνάντησε απόψε ο Τάκης, άραγε τι σκέφτηκαν για αυτόν; Πόσοι τον κορόιδεψαν πίσω από τα χαμόγελά τους; Πόσοι τον ήξεραν ως Τάκη και πόσοι ως ιστολόγο; Αν είχε τη δύναμη, την απήχηση ενός Νικολάλου... Να αγνοείς ένα τόσο μεγάλο κοινό, ύβρις. Δημοσίευση κειμένου. Στα σκοτεινά. Με τα σώβρακα. Αστείο κορμί. Αυτοθαυμασμός. Ωραία τα λέω ο πούστης. Θησαυρός που περιμένει να ανακαλυφθεί. ΑΛήθεια που περιμένει να διαδοθεί. Ποιος Νικολάλου; Τάκης κύριοι.