e-περπαρατήρηση

Περπατάω πολύ. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μην παχύνω κι άλλο. Κάποιες φορές περπατώ σαν τον Μπρους Σπρίνγκστιν στο βιντεοκλίπ τού Streets of Philadelpheia. Αλλες φορές σαν τον Ρίτσαρντ Ασκροφτ στο Bittersweet Symphony. Σαν τη Σάρα Νέλσον στο Unfinished Sympathy. Εντάξει, αποφεύγω να κυκλοφορήσω μόνο με το γιλεκάκι μου, με μια κιθάρα κόκκινη και την αλήθεια σαν τον Μπόνο στο Desire ή παντελώς γυμνόστηθος σαν τον Αντονις Κιέντις στο Under the Bridge από σεβασμό προς τη δημόσια ψυχική υγεία. Ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έχω μία και μοναδική, αποκλειστικά δική μου περπατησιά, αλλά είναι φορές, ανάλογα με το έδαφος, τον καιρό, το παπούτσι, τα ρούχα, αν έχω φάει πριν, τι έχω φάει πριν, αν έχω πιει πριν, τι -και κυρίως πόσο- έχω πιει πριν, που νιώθω την περπατησιά μου να αλλάζει, άλλοτε ανάλαφρη, άλλοτε σερνάμενη, άλλοτε να περπατάει ένας χοντρός βούδας, άλλοτε ένας λεπτός περιπτεράς βγαλμένος από το λαϊκό τραγούδι, πού και πού ένας μικρός θεός φτερωτός, ένας 13ος μισθός που τον καταργήσανε οι άθλιοι μνημονιακοί οσφυοκάμπτες. 

Χρόνια τώρα παρατηρώ περπατησιές. Είναι το χόμπι μου, η περπαρατήρηση. Παρατηρώ άνδρες και γυναίκες, αν και η μελέτη της περπατησιάς των τελευταίων είναι κάπως δύσκολη διότι συχνά με αποσπούν άλλα τους χαρακτηριστικά, αλλότρια προς το αντικείμνο μελέτης αυτό καθαυτό, δηλαδή την περπατησιά. Αλλοι περπατούν χοροπηδηχτά, άλλοι σβαρνίζουν τα πόδια τους, άλλοι περπατούνε κουνιστά, άλλοι με μεγάλες δρασκελιές, άλλοι σαν να βαριούνται, άλλοι με τεράστιες δρασκελιές και άλλοι με πολλά γρήγορα βηματάκια, άλλοι σαν κοτόπουλα, αλλοι σαν να φτιάχνουνε φραπέ, αλλοι με το κεφάλι κάτω ψαχνοντας πεντοχίλιαρα κι άλλοι με το κεφάλι ψηλά, χαμένοι στα σύννεφα.

Κοίτα να δεις ρε φίλε, που βαριέμαι να κάνω το τουίστ και να τελειώσει το κείμενο με κάτι και καλά αστείο. Να στο πω περιληπτικά: Εφόσον αποσύρονται οι κασέτες από τα λεξικά και τα γουόκμαν από την αγορά, μπορώ να χρησιμοποιήσω το μπραντ νέημ walkman για τη δική μου πατέντα, για το δικό μου εμπόρευμα, για μια νέα ψηφιακή πλατφόρμα, εμένα τον ίδιο δηλαδή, ως περιπατητή και περπαρατηρητή - προσφέρω το κορμί μου στην επιστήμη και στην τεχνολογία (τεντέξ, σου μιλάω, με ακούς;) για να στηθεί ένα πομπός, pay per view σε φάση, που θα μεταδίδει στις οθόνες υπολογιστή και τηλεόρασης των συνδρομητών βιντεοκλίπ ανάλογα με το τρόπο που περπατάω. Πέρα από τα τρία προαναφερθέντα στην αρχή, οι επιλογές είναι πάρα πολλές: walk like an egyptian, take a walk at the wild side, walking on sunshine, και αναρίθμητα άλλα που βαριέμαι τώρα να σκεφτώ και να γράψω, αλλά αν το επιθυμείς, φίλε επισκέπτη, μπορείς να βάλεις τις τραγουδιστικές περιπατητικές προτάσεις στα σχόλια και να μπεις στην κλήρωση, ένας νικητής θα κερδίσει μια ετήσια συνδρομή στην πλατφόρμα Walkman του ΠάνωςΚ. 

Πουφ, ακεφιές...