Μάλλον κάτι άλλο εννοούσε ο Γκυ Ντεμπόρ όταν έγραφε στην κοινωνία του θεάματος "η θεαματική κατανάλωση, που συντηρεί την πηγμένη παλιά κουλτούρα, περιλαμβανομένης της επαναφομοιωμένης επανάληψης των αρνητικών της εκδηλώσεων, γίνεται ανοιχτά στον πολιτισμικό της τομέα αυτό που είναι σιωπηρά στην ολότητά της: η κοινοποίηση του μη κοινοποιήσιμου", εμένα όμως στο μυαλό μου ήρθανε απρόσκλητα τα σόσιαλ μίντια.
Η ουσία πάντως αυτή τη φορά δεν είναι στις λέξεις αλλά στους ήχους που ακολουθούν, για τις μέρες που 'ρχονται. Καιρό είχα να κάνω μια καθαρά μουσική ανάρτηση.
4 σχόλια:
**like**
και ναρκωτικά, μα τι διαβάζεις...!
Δεν το διαβάζω. Είπαμε: κυκλοφορώ φέροντάς το πάνω απ' το κεφάλι μου με ταπεινά κίνητρα.
Το κόλπο σ' αυτά τα κείμενα είναι να ξεχνάς να κλείνεις τα εισαγωγικά. Ο αναγνώστης τότε μπερδεύεται και δεν ξέρει αν ξαφνικά ο διανοούμενος περιήλθε σε μια μορφή ανοιακής απλότητας ή αν ο αφηγητής είναι το ίδιο τρομερά και βροντερά φιλοσοφικά αλλοπαρμένος.
Φοβερό κόλπο! Θα το υιοθετήσω.
Δημοσίευση σχολίου