Συνταξιούχες οι αναμνήσεις της εργατικής τάξης, ξεροκέφαλες, τόσα χρόνια στις επάλξεις, τόση δουλειά, τόσα παιδιά, τόσα αυτοκίνητα, τόσα σπίτια, δάνεια στεγαστικά, ποτέ δεν καθυστέρησε η καταβολή των δόσεων, πετυχημένες αγορές σε περίοδο εκπτώσεων, υπερκοστολογημένα προϊόντα στη μισή τιμή, κάπως έτσι κύλησε ολόκληρη η ζωή.
2 σχόλια:
Εβαλες αυτό το decades, κι είπα, τί διάολο, οι άνθρωποι πρέπει να λένε ένα γεια (έστω και καθυστερημένα). Σήμερα μπαίνεις στο μπλογκ, αύριο χτυπάς και το βρίσκεις κλειστό μ'ένα σημείωμα στην πόρτα. Και κλαίγεσαι μετά πως δεν πρόλαβες. Ωραία παρέα μου κράτησες. Πολύ καιρό τώρα. Κι άμα το κλείσεις θα μου λείψεις. Από την άλλη βέβαια, η μπόρα από παντού κυκλώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
Γεια σου α.!
Δεν το κλείνω το ρημάδι. Αλλωστε δεν έχω και τίποτε άλλο να κάνω.
Φχαρστώ.
Δημοσίευση σχολίου