Δεν είναι σωστό να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, λένε. Ναι μεν αλλά.
Ομοίως, μη βιαστείς να κρίνεις ένα βιβλίο. Και πάλι ναι μεν αλλά.
Τις προάλλες αγόρασα ένα βιβλίο γιατί με άρεσε το εξώφυλλό του αλλά πολύ περισσότερο επειδή λάτρεψα την εναρκτήρια πρότασή του. Αργότερα κάνοντας τη σχετική αναζήτηση στο γκουγκλ, διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα μάλλον πολύ δημοφιλές θέμα: best first lines in literature, ψάξτο, εκατοντάδες σχετικά αφιερώματα.
Ως επί το πλείστον, και πολύ λογικά, οι επιλογές στις λίστες αυτές είναι από κλασικά έργα: Κάφκα, Καμί, Ντοστογιέφσκι, Ναμπόκοφ και δεν συμμαζεύεται.
Ομοίως, μη βιαστείς να κρίνεις ένα βιβλίο. Και πάλι ναι μεν αλλά.
Τις προάλλες αγόρασα ένα βιβλίο γιατί με άρεσε το εξώφυλλό του αλλά πολύ περισσότερο επειδή λάτρεψα την εναρκτήρια πρότασή του. Αργότερα κάνοντας τη σχετική αναζήτηση στο γκουγκλ, διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα μάλλον πολύ δημοφιλές θέμα: best first lines in literature, ψάξτο, εκατοντάδες σχετικά αφιερώματα.
Ως επί το πλείστον, και πολύ λογικά, οι επιλογές στις λίστες αυτές είναι από κλασικά έργα: Κάφκα, Καμί, Ντοστογιέφσκι, Ναμπόκοφ και δεν συμμαζεύεται.
Ακολουθούν εννιά συν μία (αυτή του βιβλίου του Πάρι
Τακόπουλου που αποτέλεσε αφορμή για αυτήν την ανάρτηση) δικές μου
επιλογές, εξυπακούεται παντελώς υποκειμενικές.
1) "Ολόκληρη η πρωτεύουσα έκλαιγε σα χωριό" (Πάρις Τακόπουλος, Βίοι ακατάλληλοι)
2) "Ήταν Τρίτη απόγευμα και στα σκαλάκια της πλατείας Γκύζη έκανε ψοφόκρυο" (Κώστας Κοντοδήμος, Ο γιός που δεν θα θέλατε να έχετε)
3) "Ο κυρ Αργύρης ο Καλλιγάς ήταν γνωστότερος στον τόπο μας ως 'Ο Αργύρης ο Συμβολαιογράφος', οφείλων τον τιτλον αυτόν όχι σε κάποιες σπουδές, όχι σε κάποιο αξίωμα αλλά αποκλειστικώς στην ιδιορρύθμου εμπνεύσεως ταμπέλα του μαγαζιού Υποδηματοποιείον Το Συμβόλαιο". (Νίκος Βασιλειάδης, Ο Συμβολαιογράφος).
4) "Όσον καιρό προετοιμαζόταν για τη συγγραφή εκείνου του βιβλίου, έχασε δώδεκα κιλά, πήρε δεκαπέντε κιλά, έχασε εκ νέου έντεκα κιλά, πήρε εν συνεχεία τέσσερα κιλά, και έπαψε να ζυγίζεται". (Γιώργος Ικαρος Μπαμπασάκης, Βιβλίο συμβάντων και αναφορών).
5) "Ο Τζο Μπέρι σκούπισε σχολαστικά τα τελευταία υπολείμματα σάλτσας μακαρονιών με ένα κομμάτι ψωμί και στη συνέχεια έσμπρωξε το πιάτο μακριά του - αυτό ήταν και το τέλος του τελευταίου γεύματος της ζωής του". (Γκράχαμ Μάστερτον, ο Αρχοντας του Ψεύδους).
6) "Τη μέρα που ο Ιννι Βίντροπ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, οι μετοχές της Φίλιπς έφτασαν στις 149,60 μονάδες". (Κεες Νοοτεμποομ, Ιεροτελεστίες).
7) "Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ λογοκλόπος, θα έλεγα ότι έτσι άρχισε* " (Πιερ Μερό, Εκτός πραγματικότητας) - Αξίζει να αντιγράψω τη σημείωση της μεταφράστριας: *Ça a débuté comme ça, πρόκειται για τη φράση με την οποία ξεκινά το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν. Α, και πάρε ένα λινκ ακόμη.
8) "Et il arrivait parfois ce qui arrive à présent : Georges Gerfaut est en train de rouler sur le boulevard périphérique extérieur". Εντάξει, το ομολογώ, αυτό βρίσκεται στη λίστα μόνο και μόνο επειδή γιατί είναι η αρχή του πρώτου βιβλίου που προσπάθησα και κουτσοκατάφερα να διαβάσω στα γαλλικά. Υπέροχος Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, το μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής
9) "That Theodore Street was dead was not a matter open to debate". Percivall Everett, American Desert.
10) When David Pepin first dreamed of killing his wife, he didn’t kill her himself. He dreamed convenient acts of God. Adam Ross, Mr Peanut. Είμαι μεγάλος απατεώνας, δεν το 'χω διαβάσει αυτό το βιβλίο. Μού το πρότεινε πριν από κάτι μήνες η φίλη μου η Β. να το διαβάσω, το κατέβασα, διάβασα την αρχή, μου φάνηκε εξαιρετική η εναρκτήρια πρόταση, αλλά δεν έχω ακόμη προχωρήσει παρακάτω.
Παρατηρείς, ίσως, πως τα περισσότερα λινκ που δίνω παραπέμπουν σε παλιότερες δημοσιεύσεις αυτού του ιστολογίου. Αυτό το κάνω α) για να blogήσω τα γένια μου, β) για να θυμηθώ και να νοσταλγήσω παλιότερες ιστολογικές και όχι μόνο περιόδους, ευκολότερες από τη σημερινή, γ) ενδεχομένως και ως ένα είδος απολογισμού λίγο πριν από το φινάλε, το οποίο αναπόφευκτα θα έρθει, γιατί μη ξεγελιέσαι από την πληθώρα των αναρτήσεων τελευταία, το μπλογκ αυτό αργοπεθαίνει εδώ και καιρό, δ) ενδεχομένως για να τσιμπήσω έστω δυο τρία σχόλια που θα με παρακαλάνε, μη Πάνο, μην το κλείνεις το μπλογκ σου.
Τόσο μαλάκας.
1) "Ολόκληρη η πρωτεύουσα έκλαιγε σα χωριό" (Πάρις Τακόπουλος, Βίοι ακατάλληλοι)
2) "Ήταν Τρίτη απόγευμα και στα σκαλάκια της πλατείας Γκύζη έκανε ψοφόκρυο" (Κώστας Κοντοδήμος, Ο γιός που δεν θα θέλατε να έχετε)
3) "Ο κυρ Αργύρης ο Καλλιγάς ήταν γνωστότερος στον τόπο μας ως 'Ο Αργύρης ο Συμβολαιογράφος', οφείλων τον τιτλον αυτόν όχι σε κάποιες σπουδές, όχι σε κάποιο αξίωμα αλλά αποκλειστικώς στην ιδιορρύθμου εμπνεύσεως ταμπέλα του μαγαζιού Υποδηματοποιείον Το Συμβόλαιο". (Νίκος Βασιλειάδης, Ο Συμβολαιογράφος).
4) "Όσον καιρό προετοιμαζόταν για τη συγγραφή εκείνου του βιβλίου, έχασε δώδεκα κιλά, πήρε δεκαπέντε κιλά, έχασε εκ νέου έντεκα κιλά, πήρε εν συνεχεία τέσσερα κιλά, και έπαψε να ζυγίζεται". (Γιώργος Ικαρος Μπαμπασάκης, Βιβλίο συμβάντων και αναφορών).
5) "Ο Τζο Μπέρι σκούπισε σχολαστικά τα τελευταία υπολείμματα σάλτσας μακαρονιών με ένα κομμάτι ψωμί και στη συνέχεια έσμπρωξε το πιάτο μακριά του - αυτό ήταν και το τέλος του τελευταίου γεύματος της ζωής του". (Γκράχαμ Μάστερτον, ο Αρχοντας του Ψεύδους).
6) "Τη μέρα που ο Ιννι Βίντροπ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, οι μετοχές της Φίλιπς έφτασαν στις 149,60 μονάδες". (Κεες Νοοτεμποομ, Ιεροτελεστίες).
7) "Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ λογοκλόπος, θα έλεγα ότι έτσι άρχισε* " (Πιερ Μερό, Εκτός πραγματικότητας) - Αξίζει να αντιγράψω τη σημείωση της μεταφράστριας: *Ça a débuté comme ça, πρόκειται για τη φράση με την οποία ξεκινά το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν. Α, και πάρε ένα λινκ ακόμη.
8) "Et il arrivait parfois ce qui arrive à présent : Georges Gerfaut est en train de rouler sur le boulevard périphérique extérieur". Εντάξει, το ομολογώ, αυτό βρίσκεται στη λίστα μόνο και μόνο επειδή γιατί είναι η αρχή του πρώτου βιβλίου που προσπάθησα και κουτσοκατάφερα να διαβάσω στα γαλλικά. Υπέροχος Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, το μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής
9) "That Theodore Street was dead was not a matter open to debate". Percivall Everett, American Desert.
10) When David Pepin first dreamed of killing his wife, he didn’t kill her himself. He dreamed convenient acts of God. Adam Ross, Mr Peanut. Είμαι μεγάλος απατεώνας, δεν το 'χω διαβάσει αυτό το βιβλίο. Μού το πρότεινε πριν από κάτι μήνες η φίλη μου η Β. να το διαβάσω, το κατέβασα, διάβασα την αρχή, μου φάνηκε εξαιρετική η εναρκτήρια πρόταση, αλλά δεν έχω ακόμη προχωρήσει παρακάτω.
Παρατηρείς, ίσως, πως τα περισσότερα λινκ που δίνω παραπέμπουν σε παλιότερες δημοσιεύσεις αυτού του ιστολογίου. Αυτό το κάνω α) για να blogήσω τα γένια μου, β) για να θυμηθώ και να νοσταλγήσω παλιότερες ιστολογικές και όχι μόνο περιόδους, ευκολότερες από τη σημερινή, γ) ενδεχομένως και ως ένα είδος απολογισμού λίγο πριν από το φινάλε, το οποίο αναπόφευκτα θα έρθει, γιατί μη ξεγελιέσαι από την πληθώρα των αναρτήσεων τελευταία, το μπλογκ αυτό αργοπεθαίνει εδώ και καιρό, δ) ενδεχομένως για να τσιμπήσω έστω δυο τρία σχόλια που θα με παρακαλάνε, μη Πάνο, μην το κλείνεις το μπλογκ σου.
Τόσο μαλάκας.
Τη δυσκολία ανεύρευσης των ιδανικών εναρκτήριων γραμμών στη συγγραφή ενός βιβλίου συμπυκνώνει τέλεια αυτή εδώ η σκηνή από το "Πέτα τη μαμά απ' το τρένο".
17 σχόλια:
" το μπλογκ να μην το κλεισεις, θ' αρχισουνε οι πονοι, μπατσοι γουρουνια δολοφονοι" σμουτς
H ανωνυμία σου την περιέργεια φουντώνει, μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι
γιατι δε συνευρισκεστε σε κανενα αλωνι?? μπατσοι γουρουνια δολοφονοι
Στο αλώνι, δημοσίως δηλαδή, η κάθε λογής συνέρευση συνήθως με αγχώνει μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.
ΜΗΝ ΤΟ ΚΛΕΙΝΕΙΙΙΙΙΙΙΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!
("Ο αέρας φύσαγε σαν γύφτος" - μία από τις λίγες εναρκτήριες προτάσεις βιβλίου που θυμάμαι)
Αφού δεν... θες (νέα υποσυνείδητα μηνύματα), δεν θα το κλείσω, βρε Μεστ.
(Λουντέμης, ενα παιδί μετράει τα αστρα; )
αφου βρε παν είμαστε φαν
http://thenwesatonourownstar.blogspot.gr/2009/05/blog-post_8282.html *
*μποντλερ, ματσαδο, χάι φιντέλιτι, μπάουι
υ.γ. δεν έχω διαβάσει κανένα από τα βιβλία και η μόνη εναρκτήρια φράση που θυμάμαι είναι του ξένου/καμύ όπου επίσης υπάρχει και εξαιρετική καταληκτική φράση
μη Πάνο, μην το κλείνεις το μπλογκ σου.
Γεια σου ρε Πάκη, μα τι πήγες και θυμήθηκες! (ναι, ο Καμί τα σπάει, αρχή, μέση, τέλος)
Ανώνυμε, 'νταξει, το είπαμε δεν το κλείνω.
(κι ότι τίποτε άλλο, αλλά με τόσα ανώνυμα σχόλια, αν με κατηγορησει κανείς ότι τ' αφήνω εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου, άντε να αποδείξω τ' αντίθετο.)
Μην το κλείσεις, να θυμόμαστε τα νιάτα μας...
Αναρωτιέμαι αν είσαι ένα από τα γνωστά μου αρχίδια ή περισσότερα (αγαπησιάρικα ομιλώ πάντα).
Οπως κι αν έχει, ευχαριστώ.
Για να σε βοηθήσω στο μπλέξιμο, όχι, δεν έχω αρχίδια, ούτε κυριολεκτικά, ούτε -τώρα που γέρασα- μεταφορικά. Ξέρω να παρακολουθώ και να αντιγράφω όμως.
Α, και πολλά συγχαρητήρια για τη γαλλική παιδεία. Για πότε τα κατάφερες βρε μπαγάσα, από το "ζε βε μον φρισκίς" να φτάσεις σε ολόκληρο βιβλίο...
XAXAXAXAXAXAXA!
(και, ναι, μόνο αυτό μου έχει μείνει σαν αρχή!)
(και, μπάι δε γουέι, το βιβλίο το Χάι Φιντέλιτι το αγαπάω γιατί ήταν το πρώτο που μου είχε δανείσει η Τίνα η Χρόνη και με αυτό αλλάξαμε επίπεδο φιλίας! ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο σου το να τη θυμηθώ, να ξέρεις, οπότε θενκ γιου και μέρι κρίστμας!)
Το επόμενο αφιέρωμα θα είναι σπουδαίες τελευταίες προτάσεις κεφαλαίων. Και θυμάμαι μόνο μία: Νιώθω τόσο καλύτερα (σ.σ. που έχω ακόμα ελπίδες με την πρώην μου), που βγαίνω με φόρα και πάω και κοιμάμαι με τη Μαρί.
SunCoater, το 'χω διαβάσει αυτό, νομίζω. Πληζ, θύμισέ μου από πού είναι, μη με βάζεις να ψάχνω!
Αααα, μπερδεύτηκα αλλά ξεμπερδέυτηκα. Δεν ήταν τέλος βιβλίου, ήταν τέλος κεφαλαίου! Χαη φιντέλιτι, σελίς 111!
Και μετά αναρωτιέσαι αν γνωριζόμαστε δια ζώσης! Κλώνοι του Rob Gordon είμαστε όλοι - κι ας είναι οι ακατανόμαστοι μέσα στους 5 πρώτους που θα σκότωνε η Μουσική Επανάσταση (κι είναι εντυπωσιακό το ποιοι είναι υπόλοιποι 4).
Δημοσίευση σχολίου