Ξεπεσμός και κατρακύλα

Πρότεινα χθες σ' έναν φίλο να συνοδεύσει τη φωτογραφική του ανάρτηση με τούτες τις αράδες, οι οποίες απορρίφθηκαν κατηγορηματικά: "Οι εικόνες που αποσπώνται απ' όλες τις όψεις της ζωής συγχέονται σε μια κοινή πορεία, όπου δεν μπορεί πια να αποκατασταθεί η ενότητα της ζωής αυτής. Η πραγματικότητα, θεωρούμενη αποσπασματικά, ξεδιπλώνεται στη γενική της ενότητα σαν ψευδόκοσμος κατά μέρος, σαν αντικείμενο μόνο της παρατήρησης". (Γκυ Ντεμπόρ, Η κοινωνία του θεάματος). 

Βρε τον δύσμοιρο Ντεμπόρ, που τον είχα και για πολύ σουξεδιάρη γενικώς. 

Ίσως, για την ψευδαίσθησή μου αυτή, να φταίει και τούτο εδώ του ποιητή Ορκ Τελεία Οργκ από τη συλλογή του "Chill-out μάου-μάου", εκδόσεις "Ξεφτίλα".   

Στο λεωφορείο με ύφος σνομπ διάβαζα τον Γκυ Ντεμπόρ, (σκατά σ)την κοινωνία του θεάματος και ως εκ θαύματος πλησίον μου καθίσαν δύο κοπέλες σε κουβέντα για την ιστορία της τέχνης απορροφημένες, μέσα μου σκέφτηκα να η ευκαιρία, από τις δύο θα μου κάτσει η μία, και με το βιβλίο πάνω στην κεφάλα μου είπα την κοτσάνα μου "κορίτσια είμαι κάτω από τον Γκυ, δεν μ' αξίζει ένα φιλί;".

ΥΓ. Κλείστο ρε Πάνω το ρημάδι!