Μεσούσης της παρουσίας του ήλιου πίσω από τα βροχερά σύννεφα, συμπαθητικός χοντρούλης μπύθος (όπως θα τον χαρακτήριζε ο φίλος μου ο Χρίστος), ψιλογιάπης, δυνάμει ψηφοφόρος ΔΗΜΑΡ, με καλών προθέσεων αστικές ευαισθησίες και παράφορο έρωτα για την ελευθερία της αγοράς, με σπουδές στο εξωτερικό, νυν καταχρεωμένος υπερκαταρτισμένος μπλοκάκιας, με πουκαμισιά ιδρωμένη και παντελόνι υφασμάτινο πεσμένο, χιλιοτσαλακωμένο, αγύμναστος με διαμαρτυρόμενη, υπερχειλίζουσα μπακα, με τεράστια τσάντα του λάπτοπ να του πέφτει πότε απ' τον έναν και πότε από τον άλλον ώμο, χωρίς να μ' έχει δει που σερνόμουνα ξωπίσω του, έτι αγύμναστος και με επί έτη υπερχειλίζουσα καθολικώς διαμαρτυρόμενη μπάκα, βαθιά προβληματισμένος σε στενοκοπιό του κέντρου της πόλης, πλησίον φτωχικού ουζομεδοπωλείου με έφεση στο ψάρι και αξιόπιστη ρακή, προ ξηροκαρπάδικου διά ξενύχτηδες καταθλιπτικούς με πρώην αλκοολικό ιδιοκτήτη και μασκότ γέροντα χτυπημένο από εγκεφαλικό στο πίσω γραφείο και άνωθεν σκύλου ασθενούς ο οποίος αράζει βρέχει χιονίζει σε βρώμικο στρώμα κοντά σε στέκι αριστερόστροφης πολιτικής οργάνωσης, βύθισε το πρόσωπό του στην αριστερή του μασχάλη, οσφράνθηκε ηχηρά και αναφώνησε “Ω Θεέ μου” - κι αυτό ήταν το μοναδικό αξιο αναφοράς συμβάν της σημερινής ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου