Χαλκέων

Oι δρόμοι της πόλης (η πόλη η ίδια ενδεχομένως) τελειώνουν, όταν τελειώνουν και οι παραλλαγές των διαδρομών που μπορείς να κάνεις σε αυτήν. Αγίου Δημητρίου, Βενιζέλου, Φιλίππου, Χαλκέων, Εγνατία, Καστριτσίου, Αγ. Σοφίας, Κεραμοπούλου, Σβώλου, Γούναρη, Εθνικής Αμύνης, Τσιμισκή. Σήμερα πρόσεξα, πρώτη μου φορά, πόσο ωραία είναι τα λουλούδια στον κήπο της Παναγίας Χαλκέων. Πριν από χρόνια μπήκα σ' ενα ανθοπωλείο στη Χαλκέων. Μέσα, έκλαιγε μια γυναίκα. Οσο μού έφτιαχνε την ανθοδέσμη, έκλαιγε με μαύρο δάκρυ, κυλούσαν δάκρυα και μύξες πάνω στα λουλούδια. Κι όλο μού έλεγε συγγνώμη. Δεν ρώτησα να μάθω πώς, τι και γιατί. Στη Χαλκέων, και πάλι, λίγα χρόνια αργότερα, κάπου δίπλα στο ανθοπωλείο, το οποίο δεν υπήρχε πια, σ' ενα φαρμακείο, μού κάνανε δώρο έναν ουροσυλλέκτη – το πιο απρόσμενο δώρο που μου έχουνε κάνει ποτέ. Στη Χαλκέων, πάλι, πριν από χρόνια, μια μηχανή μπήκε ανάποδα στο ρεύμα, σταμάτησε έξω από ένα ισόγειο γραφείο και γάζωσε με το καλάσνικοφ τον τύπο που καθόταν στο γραφείο. Οι εφημερίδες της εποχής γράψανε ρεπορτάζ αναλυτικά για το μαφιόζικο χτύπημα, που δεν έμαθα αν εξιχνιάστηκε ποτέ.

Ολη μέρα ακούω Triffids. Η μουσική τους, διάβασα κάπου, αποδίδει στην εντέλεια το αχανές αυστραλέζικο τοπίο, της αίσθηση τού να μην έχεις ρίζες, την περιπλάνηση. Ενας από τους δίσκους τους, που ξεκινά με το υπέροχο Bury me deep in love, που στην Αυστραλία, έτσι μου είπανε τουλάχιστον, είναι από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια σε γάμους, είναι το Calenture. Calenture σύμφωνα με τη γουικίπιντια είναι αυτός ο τροπικός πυρετός, το ντελίριο, που πιάνει τους ναυτικούς όταν βρίσκονται πολύ καιρό καταμεσής του πελάγους, μακριά από τη στεριά. Κοιτούν, λέει, τη θάλασσα, τους μοιάζει με καταπράσινη πεδιάδα, και νιώθουν μια τεράστια επιθυμία να χυμήξουν κατά κει. Τώρα τελευταία, είμαι σίγουρος, υποφέρω από anti-calenture – με έχει πιάσει ένα ντελίριο ύστερα από τόσα χρόνια μακριά από τις θάλασσες, τις παραλίες, την παγωμένη δυτική πλευρά του Ιονίου, προς την Αδριατική, έχω περάσει υπερβολικά πολλά χρόνια στο αστικό τσιμέντο, στην πυρακτωμενη άσφαλτο και στα γκρίζα κτίρια, τα οποία πλέον μου φαίνονται καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά και θέλω να πάρω φόρα και να κάνω μακροβούτι πάνω σε κάναν τοίχο.