Η σημασία της σωστής κινηματογραφικής παιδείας για τη διαμόρφωση του ατόμου

Ας κάνουμε μερικά λογικά άλματα: συνήθως οι άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένοι από την κατάσταση που βιώνουν ονειρεύονται τη φυγή, κι η φυγή ως όνειρο είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των ανθρώπων, άρα μπορούμε με σχετική ασφάλεια να ισχυριστούμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι και πάρα πολύ ευχαριστημένοι από τη ζωή τους. Συνήθως οι άνθρωποι που δεν είναι πολύ ευχαριστημένοι από τη ζωή τους και ονειρεύονται τη φυγή ως έναν τρόπο (αυτόματης, εις μάτην) βελτίωσής της σχεδιάζουν λίγο πριν από την ώρα τη μεγάλης φυγής ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, τολμηρές εκμυστηρεύσεις, μύχιες εξομολογήσεις, πλημμύρα συναισθηματισμού και πολλά τέτοια κινηματογραφικά. Αρα μπορούμε με σχετική ασφάλεια να ισχυριστούμε πως οι άνθρωποι βλέπουν πάρα πολλές ταινίες, ενδεχομένως περισσότερες από όσες είναι καλό για την ψυχική και πνευματική τους υγεία. Συνήθως οι άνθρωποι που φεύγουν δεν ζουν τίποτε απ’ όλα αυτά τα κινηματογραφικά, κανένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ούτε εξομολογήσεις – εκμυστηρεύσεις ούτε καν έναν τόσο δα συναισθηματισμό, ίσο με δέκα Λουκάδες Παπαδήμους. Ζουν απλώς ένα άγχος τακτοποίησης των άπειρων εκκρεμοτήτων σε πρακτικό επίπεδο και βιώνουν μια έντονη ανασφάλεια για όσα (εντέλει, φευ, αβέβαια) προδιαγράφονται μετά τη φυγή τους. Το θλιβερό όμως είναι ότι εντέλει οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένο από τη ζωή τους και ονειρεύονται διαρκώς τη μεγάλη φυγή πριν από την οποία, παρασυρμένοι από τις ταινίες τις οποίες βλέπουν, θα βίωναν έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, δεν αποτολμούν τη μεγάλη φυγή. Παραμένουν στάσιμοι σε αυτή την κατάσταση της μόνιμης ημιδυσαρέσκειας μέχρι που έρχεται ο κύριος με το δρεπάνι να τους πάρει να φύγουνε μια και καλή.