Ακούνε φωνές

Η ρουφιάνα η κοινωνία, ωραία μοιραία σαν οπτασία σαν αμαρτία, πάει και βρίσκει τον πασαένα και του λέει τον καημό της, και ξυπνάει στον πασαένα μέσα του η Ζαν Ντ' Αρκ, ακούει φωνές και αρματώνεται και κατεβαίνει στην πολιτική αρένα ανταποκρινόμενος στο αιτημα της κοινωνίας κι αναρωτιέμαι με πόσους πήγε αυτή η ρουφιάνα η κοινωνία για να σβήσει τον καημό της, πόσους παραπλάνησε, αποπλάνησε, λαοπλάνησε και γέννησε τάσεις μεσσιανισμού, αυτομεγαλοϊδεατισμού, χυδαϊστί πόσοι την ψωνίσαν νομίζοντας πως εχουν την απάντηση στο αίτημα της κοινωνίας;
Κι εντέλει μόνο δεκανίκια του συστήματος έχει αιτηθεί αυτή η παλιοκοινωνία;