Η φαντασία στην εξουσία

Άντε να βρούμε την άκρη.
Συμφωνούμε όλοι ότι, ειδικά τελευταία, τα νεύρα μας δεν είναι καλά. Δε ξέρω για εσάς αλλά εγώ τις τελευταίες ημέρες έχω ένα περίεργο συναίσθημα όλη μέρα. Νιώθω το εξής πράγμα: Όπως όταν νομίζεις ότι κάποιος σε παρακολουθεί αλλά συνδυασμένο με το συναίσθημα του τι θα απογίνω μαζί όμως με το όλοι με θέλουν για το κορμί μου αλλά δε με ανταμείβουν.

Αυτό μέχρι να γυρίσω στο σπίτι.
Εκεί, η φαντασία είναι στην εξουσία. Πραγματικά. Δε μπορείς να το ονομάσεις διαφορετικά ρε παιδί μου αυτό.
Προσέξτε:
Τις προάλλες μπήκα στο σπίτι και ο Θωρ είχε πάρει δυο σκαμπό τα είχε βάλει κολλητά και από πάνω είχε τα μαξιλάρια του καναπέ.
"Τι κάνεις ψηλέ εδώ;" ρώτησα. Προσέξτε απάντηση από παιδί που δεν έχει κλείσει τα 3 ακόμα.
"Αυτό μπαμπά είναι ένα μηχάνημα νογκόστ"
"Τι πράγμα είναι;"
"Μηχάνημα νογκόστ μπαμπά. Από εδώ βάζεις τα σκουπίδια περνάνε από αυτήν εδώ τη κουρτίνα και πάνε στον έλικα. Όταν περνάνε από εκεί γίνονται μπανάνες και βγαίνουν από την άλλη".
Έμεινα παγωτό. Πήρα τη φάτσα του μπαμπά στη διαφήμιση που έλεγε στην κόρη του "στη μάνα σου το πες;".
Πάντως ο mankapan προτείνει να κατοχυρώσω τα δικαιώματα της μηχανής και να βγάλουμε κάνα φράγκο. Για το λόγο αυτό η nandiafair προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και έφτιαξε ένα ωραιότατο logo ιδού:
Αυτό βέβαια είναι ένα από τα κορυφαία που έχει πει το στόμα αυτού του παιδιού. Έχει πει κι άλλα θεϊκά όπως: "Το γιο γιο μου μπαμπά δεν έχει καζανάκι. Θα μου φτιάξεις ένα εσύ που είσαι μάστορας;". Παίζουμε στο δωμάτιο του και το κρεβάτι είναι ένα βουνό και "ωχ!μπαμπά πρόσεξε θα πέσουμε στο γκρεμό", ένα μαξιλάρι στο κρεβάτι μας είναι μια βάρκα ή όπως λέει ο ίδιος "ψαροκάιο" και το...μπουρνούζι μου η φαλκονέρα. Γιατί τώρα είναι το μπουρνούζι μου η φαλκονέρα και γιατί η φαλκονέρα συγκεκριμένα και όχι κάτι άλλο άντε τώρα κατάλαβε. Ο τοίχος πίσω από τον καναπέ είναι το δέντρο και ανεβαίνει πάνω για να πετάξει μπανάνες να φάμε...Τώρα που το σκέφτομαι το κορυφαίο είναι το εξής. Του είπε η Άφρο να πάει από το σαλόνι να πάρει το μπουκαλάκι με το νερό του. Ο Θωρ ξεκίνησε αλλά γύρισε πίσω αμέσως. Όταν τον ρώτησε η μάνα του τι έχει είπε ότι δε θέλει να πάει μόνος στο σαλόνι γιατί είναι εκεί εκείνη η κυρία. Τον ρώτησα εγώ ποια κυρία είναι στο σαλόνι μας. Η απάντηση εκτός του ότι με κούφανε με τρόμαξε κιόλας:
"Αυτή που περνάει μέσα από το τοίχο και έρχεται".
Η πραγματικότητα όταν παίζω με τον Θωρ αλλάζει μέσα σε δευτερόλεπτα. Αυτή η αλλαγή πραγματικότητας είναι που με συνεφέρει και με καλμάρει κάθε μέρα. Το έχω ξαναπεί ότι έχω σκεφτεί κάποια φορά πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τα παιδιά μου και έχω καταλήξει ότι θα ήμουν ένας μίζερος και μισός.
Απλώς ρε παιδιά εξηγήστε μου το εξής. Ο Θωρ είναι μεγαλομένος-δυστυχώς-σε ένα διαμέρισμα και είναι κάθε μέρα σχεδόν όλη μέρα εδώ. Τηλεόραση δε βλέπει, αφού δε βλέπουμε και εμείς. Βλέπει παιδικά αλλά οι ιδέες για τα παιχνίδια που παίζουμε δεν είναι μόνο μέσα από αυτά. Ρε πως γίνεται και έχουν τόση φαντασία τα άτιμα;
Σκέφτομαι τι θα γίνεται στο σπίτι όταν και ο Πάμπλο (κουτσοπερπατάει ο μπαγάσας!9 μηνών ρε θα μας τρελάνει) θα είναι σε θέση να λέει κάνα τέτοιο. Τσίρκο!
Γι αυτό σας λέω!Η φαντασία στην εξουσία...

Υ.Γ. Ζητείται Μηχανολόγος Μηχανικός που να μπορεί να φτιάξει μια μηχανή που να κάνει τα σκουπίδια μπανάνες. Πληροφορίες εντός.