Τις πιο ωραίες ιστορίες δεν θα τις μάθουμε ποτέ με την
παραμικρή τους λεπτομέρεια. Πάντα θα λείπει το τέλος ή αρχή, κάποιο σημαντικό
κομμάτι στην εξέλιξή τους. Πρόκειται ουσιαστικά για στιγμιότυπα, σαν αυτά του
Κάρβερ (ή του Αλτμαν για τους σινεφίλ). Να ας πούμε, αυτή η κοπέλα, που δεν
θυμούμαστε το όνομά της, ψηλή, αγέρωχη, επιβλητική, σαν την τρικυμισμένη
θάλασσα που ξεχύνεται από τις μπουκαπόρτες, κόρη βοσκού, με τρεις αδερφές, που όλες
τις σπούδασε ο βοσκός στην Αθήνα, για να γλιτώσουν από τον κάματο, την επαρχία,
να προκόψουν. Μα αυτή, άγνωστο πώς και γιατί, γύρισε πίσω και πήγε κι
ερωτεύτηκε έναν βοσκό και φαρμακώθηκε ο βοσκός πατήρ της. Ηθελε μάλιστα να τον
παντρευτεί και κάπου εδώ τελειώνει ό,τι ξέρουμε για την ιστορία της κοπέλας αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου